حجت الاسلام سیدمحمد سادات منصوری رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی سازمان تبلیغات اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد نقش دعا در آرامش بخشی به انسان گفت: انسان وقتی به هر موجودی که فکر می کند، تواناتر و مهربان تر است تکیه می کند آرامش پیدا می کند.
وی افزود: بچه های کوچک همین که احساس می کنند پدر و مادرشان کنارشان است به کار خودشان می پردازند و به راحتی به آنها تکیه می کنند چون اطمینان می یابند که پدر و مادر مهربان هستند و می توانند آنها را یاری کنند، به همین دلیل هیچ غم و غصه ای ندارند اما وقتی کمی سن انسان بالاتر می رود و آدمی احساس استقلال می کند، می بیند مثل گذشته نمی تواند به پدر و مادر تکیه و اعتماد کند آنگاه دلهره ها و نگرانی ها برای او پیش می آید این است که ایمان به خداوند متعادل به راحتی می تواند برای انسان آرامش ایجاد کند.
این کارشناس امور دینی تأکید کرد: قرآن کریم می فرماید"و من یتوکل علی الله فهو حسبه" هر کس بر خدا توکل کند خداوند او را بس است. بطور قطع وقتی انسان به خداوند ایمان داشته و بر او توکل کند خود به خود آرام می شود.
رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی افزود: ما دو گونه دعا داریم یکی دعای است که عبادت است، صرفه نظر از اینکه انسان چه درخواستی از خدا داشته باشد نفس دعا کردن مثل نماز و روزه و...عبادت است. در کنار آن خداوند می فرماید باید از من بخواهید و دعا کنید تا من به شما توجه کنم پس شرط توجه خدا به بنده دعا کردن است.
سادات منصوری با اشاره به ویژگی فراموشکاری انسان یادآور شد: اغلب به سرعت حتی مطالب مهم و حساسی که در مقابل چشمانمان است را پس از مدت کوتاهی از یاد می بریم، مثل مرگ عزیزان. حالا یک امر ماوراءالطبیعه ای که به چشم ندیده و یا احساسش نکرده ایم و فقط ایمان قلبی به آن پیدا کردیم را اگر مرتبا ارتباطمان را تجدید نکنیم فراموش می کنیم و خدای نکرده اصل ارتباط با خدا را فراموش می کنیم، لذا خود دعا باعث می شود ارتباط مستمر با خداوند را ادامه دهیم و نتیجه این ارتباط آرامش روحی خواهد بود چون ما با یک موجود برتر و محبوب مرتبط می شویم.
وی برگزاری بسیاری از مجالس دعا را فاقد توجه قلبی دانست و با انتقاد از ترویج آن یادآور شد: مثلا دعای کمیل مخصوص حضرت خضر بوده که امیرالمؤمنین(ع) این دعا را به یکی از خالص ترین یارانشان به نام "کمیل" آموختند که انسان گاهی که آمادگی روحی و قلبی دارد باید با توجه بخواند تا اثر کند اما گاهی دیده می شود که متأسفانه این دعا بدون توجه خوانده می شود.
رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی تأکید کرد: بهترین دعا آن است که از دل آدمی برخیزد. دعای منسوب به اهل بیت (ع) آموزش است. اهل بیت به ما می آموزند که خواسته خود را از خدا چگونه بیان کنیم؛ ابتدا حمد و ستایش خدا و بعد خدا را به اسماء الحسنی بخوانید و بعد حاجتتان را بخواهید و دیگران را در دعایتان شریک کنید که با این کارها ان شاء الله استجابت خواهد شد اما دعا خواندن به این نیست که آن کلمات را عینا بدون توجه و بدن اینکه معنایش را بفهمیم صرفا لقلقه زبان بخوانیم و تمام.
حجت الاسلام سادات منصوری تأکید کرد: باید شیوه دعا را از ائمه بیاموزیم؛ ما باید از دعای مأثور از ائمه درس بگیریم و دعا را به عنوان یک متن آموزشی و علمی بخوانیم نه به عنوان چیزی که ثواب می دهند و حتما کلماتش را تا آخر بلند بلند بخوانیم تا ثواب ببریم. دعا متن علمی و آموزشی است دعاهایی مثل جوشن صغیر اسماء پروردگار است یا مناجات شعبانیه از بلندترین مضامین عرفانی و آموزشی برخوردار است و بهتر است اینها را با توجه بخوانیم.
نظر شما