به گزارش خبرنگار مهر، در سال‌های اخیر سینمای هنری و فرهنگی مظلومیت خاص و مضاعف داشته است، با قدرت گرفتن سینماداران و تعیین نوع اکران فیلم‌ها در سال‌های اخیر سینمای متفاوت کاملا زیر سایه نمایش آثار تجاری قرار گرفته و این آثار معمولا راه به پرده سینماها نداشته‌اند.
نوع نمایش فیلم‌های هنری در سینمای ایران به شکلی است که آنها در گیشه شکست بخورند و در رقابتی که از پیش بازنده آن هستند شرکت کنند تا این فرضیه به قطعیت برسد که تولید این آثار به نفع سینمای ایران نیست، قرار است با نمایش بدون تبلیغات این فیلم‌ها آنهم در چند سینمای محدود تهران معلوم شود که مخاطب سینمای ایران فقط فیلم‌های کمدی را می‌پسندند و نمایش این فیلم‌ها برای هیچ گروه و قشری جذاب نیست.
نمایی از فیلم "اینجا بدون من"
این گونه است که در سال‌های اخیر بسیاری از فیلم‌های شاخص و دوست‌داشتنی سینمای ایران مانند "تنها دوبار زندگی می‌کنیم" و "پرسه در مه" اکرانی مهجور داشته‌اند و با فروش‌هایی اندک در انتهای جدول اکران سالانه ایستاده‌اند تا سینماداران و تهیه‌کنندگانی که مقابل تولید چنین آثاری موضع شدید دارند با افتخار سر خود را بالا بگیرند و بگویند سهم این فیلم‌ها از مخاطب در سینمای ایران همین است و بس!
اما این روزها فیلم سینمایی "اینجا بدون من" به کارگردانی بهرام توکلی یکی از بهترین کارگردان‌های نسل تازه سینمای ایران در سینماهای تهران فروش خوبی داشته است، این اولین بار است که یکی از سه فیلم توکلی اکران مطلوب دارد، البته مطلوب نسبت به شرایطی که "پا برهنه در بهشت" و "پرسه در مه" در اکران داشتند، وگرنه نمایش در ماه رمضان و این شرایط چندان ایده‌آل نیست.
اما فیلم تحسین شده منتقدان توانسته در 14 سینما و پس از 34 روز نمایش به مرز 500 میلیون تومان برسد، این استقبال از فیلمی تلخ و جدی که به تماشاگرش باج نمی‌دهد، لودگی نمی‌کند، نمایشی پرزرق و برق و پوشالی از زندگی طبقه مرفه جامعه نیست یک پیروزی بزرگ است.
پیروزی بزرگ سینمای متفاوت ایران و نسلی که امید علاقمندان به سینما است، نسلی که فارغ از هیاهوی رایج و تبلیغات رسمی برای حمایت از تعدادی از سینماگران در مسیر مطلوب حرکت می‌کند، نسلی که از مشکلات و موانع ترسی ندارد. فروش قابل قبول "اینجا بدون من" که در شرایط بهتر می‌توانست بالاتر از این هم باشد، ثابت می‌کند سینمای جدی ایران هم می‌تواند مخاطب داشته باشد، به شرطی که مخاطب از نمایش چنین آثاری مطلع شود.
اگر شرایط و فضای اکران عادلانه باشد این آثار هم می‌توانند از گیشه پاسخ مثبت بگیرند، نه به این معنی که فروش میلیاردی داشته و در صدر جدول بایستند، به این معنا که علاقمندان سینمای جدی، ادبیات و هنر را به سالن‌های سینما بیاورند، برای بخشی از جامعه که از دیدن طنزهای مبتذل روی پرده سینما دلزده شده‌اند خوراک فرهنگی مهیا کنند و در قلب آنهایی که سینمای هنری را دنبال می‌کنند به حیاتشان ادامه بدهند.
نمایش موفقیت‌آمیز "اینجا بدون من" یکی از بهترین فیلم‌های امسال زنگ خطر را برای آنهایی که مخالف سینمای هنری هستند به صدا درمی‌آورد، آنهایی که رونق کسب و کارشان را در نابودی این نوع فیلم‌ها و ترویج نگاههای سبک و فاقد خلاقیت و ظرافت می‌دانند. و البته این امید را در دل علاقمندان سینمای هنری زنده می‌کند که سینمای جدی ایران چهره‌های مستعد و جوانی دارد که مانع نابودی و مرگ آن می‌شوند.
- - - - - - - -
محدثه واعظی‌پور
نظر شما