فاضل نظری: قانع شدن شعر انقلاب به داشته‌هایش آن را به زوال می‌کشد

فاضل نظری در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری در دیدار شاعران کشور، با اشاره به اینکه بدون شک شعر فارسی در سالیان اخیر قله‌ای برای معرفی نداشته است، بیان داشت: اگر احساس کنیم که در یکصد سال اخیر و حتی بیشتر از آن چهره‌ای داشته‌ایم که می‌توان آن را به عنوان قله شعر فارسی نام برد، ساده‌انگارانه است.

وی افزود: شعر معاصر و انقلاب همانطور که ار نظر مقام معظم رهبری نیز بر می‌آید، از نظر کمیت و کیفیت در پله‌های بسیار فراتر از حد مورد انتظار خود بوده است، اما این انتظارات نتوانسته به معرفی یک چهره حتی در چند قرن گذشته منتهی شود.

سراینده مجموعه شعر اقلیت ادامه داد: قله‌های شعر فارسی را رسانه‌ها به این مرتبه نرساندند، بلکه ذات و درونمایه کلامشان بود که آنها را به این هدف رساند و نزدیک کرد. سخنان رهبر انقلاب نیز بر همین نکته توجه داشت و بیان می‌کرد که شاعران خود را رسیده به مقصد شعر امروز نپندارند که احساس به منزل رسیدن یعنی راه را بر تعالی شعر بستن.

نظری همچنین گفت: درست است که شعر امروز در حال خلق فضاهای بسیار قابل اعتنایی است، اما این فضاسازی را نباید بالاترین و برترین حالت موجود دانست. هنوز راه زیادی برای تبلور کامل آرمان‌های انقلاب اسلامی و نیز انسانی در شعر و داستان معاصر مانده است، ولی این موضوع قابل پذیرش است که ما در شعر راه‌های زیادتری را در زمان کمتری نسبت به سایر بخش‌ها رفته‌ایم .

وی با اشاره به اینکه بسیاری از حرکت‌های شعر انقلاب برای تخقق در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب نیاز به چند صد سال زمان داشت، افزود: شعر با روح مردم ما همواره سازگارتر بوده است، اما نسبت به آنچه باید باد عقب‌تر است، لذا واقع بینانه است که بخواهیم شاعران در حد خود متوقف نشده و واقع‌بینانه خود را بالا ببرند. اگر شعر امروز ما را نسبت به آنچه به دست آورده است قانع کند در واقع نسخه زوال خود را پیچیده است؛ چرا که این حس به منزل رسیدن به معنای درجا زدن است.

نظری با اشاره به بخش دیگری از بیانات مقام معظم رهبری در باب توجه شاعران به حوادث پیرامون جهان اسلام گفت: شرایط تاریخی امروز دنیا می‌طلبد که شاعران ما  نسبت به گفتمان انقلاب اسلامی وظیفه صیانتی و حمایتی بیشتری احساس کنند.

وی ادامه داد: اعتراض، حق شاعر است و مطلوب است، اما طبق نظر رهبری اعتراض مطلوب اعتراض درونی و اعتراضی است که با پذیرش گفتمان انقلاب همراه باشد. بنابراین معتقدم که کسانی که با این گفتمان لب به اعتراض می‌گشایند زبان و گفتمانشان متفاوت خواهد بود.