به گزارش خبرگزاری مهر، نشست «با راویان بلخ»، بهانه حضور محمدصادق عصیان و ابراهیم امینی دو شاعر افغانی در کشور، پنجشنبه 27 مرداد با حضور امیر حسین فردی، مسئول مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در ایران و محمدسرور رجای، نماینده تام خانه ادبیات افغانستان در ایران، در سالن اجتماعات مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری برگزار شد و شاعران افغانی به شعرخوانی و بحث و گفتگو درباره شعر جدید افغانستان پرداختند.
جلسه با خوانش غزلی از صادق عصیان آغاز شد. عصیان در معرفی انجمن‌های ادبی بلخ گفت: یکی از انجمن‌های ادبی فعال بلخ، «انجمن نویسندگان بلخ» است که مهد پرورش شاعران جوان و بیشتر استعدادها در این انجمن معرفی شده و این انجمنی است که پیشکسوتان همواره در آن حضور دارند.
وی افزود: دیگری انجمن «زلف یار» است که به انجمن الف تا یا نیز معروف است و ابراهیم امینی مسئولیت این انجمن را بر عهده دارد و آثار خود را در قالب کتاب و مجله منتشر می‌کند. به علاوه انجمن ویژه‌ای برای بانوان و انجمنی نیز از جوانان ادیب به نام «پرواز» که ماهنامه‌ای به همین نام نیز دارد و آثار جوانان عضو انجمن را منعکس می‌کند، در بلخ وجود دارند.
عصیان همچنین از محفل‌های ادبی زیر زمینی در زمان طالبان و شوق مردم افغان به شعر اشاره کرد و افزود: شعر افغانستان در زمان جنگ بسیار پراکنده بود. درست است که در دهه 70 سایه شعر اجتماعی حاکم بود ولی ما شعرهای بسیار زیبای عاشقانه‌ای هم داشتیم و تاثیر جنگ به حدی نبود که شاعران فقط در حال وهوای جنگ، شعر بگویند زیرا شاعران علاوه بر جنگ زندگی هم می‌کردند.
او ادامه داد: پس از نیمه‌های دهه 70 بیشتر شعرها بومی‌تر و عاشقانه می‌شود و شعر نسبت به جریان‌های بیرون بی‌پرواست.
محمدسرور رجای نماینده تام خانه ادبیات افغانستان در ایران گفت: امروز افتخار می‌کنیم که در جمع کسانی هستیم که روایتگر ادبیات بلخ باستان هستند.
او ملت افغانستان را میراث‌دار ادبیات مولانا دانسته و بعد از تشکر از حوزه هنری که حمایت‌گر بی دریغ بخش ادبیات افغانستان بوده، افزود: من معتقدم زبان فارسی این قابلیت را دارد که جهانی شود؛ به شرط اینکه مسئولان فرهنگی کشورهای فارسی زبان به این مهم، اهمیت بیشتری بدهند. چرا کشورهای عرب، جهان عرب داشته باشند و اما کشورهای فارسی زبان با آن همه سابقه درخشان تاریخی، جهانی برای خود نداشته باشند.
سیدابوطالب مظفری شاعر افغانی در این برنامه گفت: در محضر 2 تن از نمایند گان اصیل شعر بلخ هستیم و خوشبختانه امروز میزبان دو نسل ادبی در شعر بلخ هستیم. صادق عصیان نماینده شعر دهه 70 بلخ و ابراهیم امینی نماینده شعر دهه 80 . مظفری در توضیح و مقایسه شعر 2 دهه اخیر بلخ گفت: شعر دهه 70 از قید و بندهای شعر دهه‌های قبل رهیده بود و شاعران این دوره همچون عصیان، سمیع حامد و شهباز ایرج، شعر را با زبانی ساده و تصاویری شفاف بیان می‌کردند، اما گرایش عمده شعر این دهه اجتماع و سیاست بود و برگزیدن زبان ساده و مردمی در شعر دهه 70 پیشرفتی در شعر افغانستان بود.
وی ادامه داد: بعد از 11 سپتامبر شاعران به یک فضای متفاوت وارد شدند که باعث شد چهره‌های جوانی چون ابراهیم امینی و سهراب سیرت ظهور کنند و تفاوت این شاعران با نسل قبل در این بود که وارد امور فردی و شخصی و عاشقانه سرایی شدند که عکس العملی در قبال شرایط جنگ زده بود. اما در زمینه قالب این شاعران جوان میراث دار نسل قبل بودند و در زمان آن‌ها همچنان قالب غزل ادامه یافت.
مظفری بزرگترین ویژگی شعر امینی را زبان بومی آن دانست و گفت: داخل شدن به مقوله زیبایی شناسی بومی از تکرار غزل ها جلو گیری می‌کند و باید عاشقانگی شعر امینی را در بیان بومی او جست و جو کرد.
ابراهیم امینی، سید جاوید حسینی، زهرا بستانی، محمود تاجیک، محمد جعفری، کبری حسینی، احمد احراری، رضا اسدی، حکیم ابراهیمی، زهرا زاهدی، محمد سرور رجایی، جعفر واعظی و طاهره حسینی از جمله شاعران افغان بودند که در این محفل به شعر خوانی پرداختند.
در پایان این برنامه، خانه ادبیات افغانستان آثار خود را با حضور مظفری و فردی به 2 مهمان دعوت شده از بلخ تقدیم کرد.
محمد صادق عصیان متولد 1352 در بلخ است و استاد دانشگاه بلخ مدیر مسئول ماهنامه چشم انداز در افغانستان است و تا کنون آثاری چون «فصل های آفتابی»، «لحظه‌های پرشکوه» و «روشن تر از همیشه» را به چاپ رسانده است.
ابراهیم امینی در سال 1366 در بلخ به دنیا آمد و دانشجوی رشته حقوق است و تا کنون آثاری را به نام های «وقتی هوای چشم تو را مه گرفته بود»، «نوشته ام که خط بزنی» و «گریه در گودال» را به چاپ رسانده است.
نظر شما