به گزارش خبرنگار مهر، مسابقات یونیورسیاد 2011 چین به خاطر اینکه سال پیش از المپیک برگزار می‌شد، از سطح کمی و کیفی بالایی برخوردار بود اما در این شرایط آنچه بیش از همه چیز به کاروان ایران ضربه زد و باعث سقوط 22 پله ای ایران در رده‌بندی کلی شد، ناهماهنگی و بی‌برنامگی و نشان دهنده مدیریت ضعیف مسئولان کاروان بود.
در گزارش زیر به گوشه‌ای از ضعف‌های مسئولان کاروان ایران در این مسابقات اشاره می کنیم که باعث شد ورزشکاران ایران نتوانند در این دوره از مسابقات توانایی‌ها خود را به اثبات برسانند و از کسب مدال‌های رنگارنگ بازمانند.
ناهماهنگی اول و معطلی کاروان!
مهدی طالب‌پور سرپرست کاروان و غلامی مسئول روابط بین‌الملل فدراسیون ملی ورزش‌های دانشگاهی زودتر از سایر اعضای کاروان به شنژن سفر کرده بودند و این انتظار وجود داشت آنها هماهنگی لازم برای ورود اعضای نخست کاروان ایران در دهکده مسابقات را فراهم کنند، اما در عمل اتفاق دیگری رخ داد.
کاروان کشورمان ساعت 22 به وقت محلی و پس از طی مسافرتی 21 ساعته وارد دهکده رقابت‌های یونیورسیاد شد و اعضای کادر فنی و بازیکنان که بسیار خسته و گرسنه بودند، باز هم ساعتی را روی صندلی‌های محوطه ورودی معطل ماندند تا کارت عبور موقت! به دهکده را دریافت کنند. این در حالی بود که مسئولانی که در دهکده حضور داشتند، می‌توانستند با هماهنگی‌های لازم کارت‌های موقت را دریافت کرده تا ورزشکاران در آن شرایط معطل نمانند و ساعت 2 بامداد شام نخورند!
در نظر بگیرید اگر تیم آفریقای جنوبی از حضور در مسابقات انصراف نداده بود، تیم والیبال باید 8 یا 14 ساعت بعد از ورود به دهکده برابر تیم عمان به میدان برود. گرچه مسئولان چنین اعتقادی نداشته و می‌گفتند این اتفاق منطقی و قانونی بوده و تیم‌ها در بدو ورود تا این اندازه معطل می‌شوند!
اشتباه نابخشودنی در مراسم پرچم
طبق قوانین یونیورسیاد جهانی، تیم‌ها صبح روز بعد از ورود به دهکده مسابقات باید در مراسم پرچم شرکت کنند. به همین دلیل به اعضای کاروان ایران اعلام شد ساعت 9 در محوطه پرچم حضور یابند اما در نهایت این مراسم ساعت 10 آغاز شد. پرچم سه کشور اندونزی، گینه و جزایر ایسلند همزمان با پرچم ایران برافراشته شد و مسئولان این تیم‌ها پس از اجرای مراسم پرچم، نماد بازی‌ها را از مسئول دهکده دریافت کرده و نمادی از کشورشان را به مسئول دهکده اهدا کردند.
نماینده کاروان ایران در این مراسم تنها نماد بازی‌ها را از مسئول دهکده دریافت کرد زیرا نماد کشورمان با تاخیر به محل مراسم رسید! تعجب مسئول دهکده و سایر حاضران در مراسم خصوصا عکاسان نکته قابل تاملی بود. اینکه چرا گینه و جزایر ایسلند هدیه دادند و ما ندادیم، جای سوال دارد. حتما مقصر این اشتباه هم هیچ کسی نبود!
حذف دوچرخه‌سوار و خوش شانسی والیبال
تلخ ترین اتفاق در روزهای ابتدای حضور کاروان ایران در شنژن، حذف فرشاد صالحیان دوچرخه‌سوار کشورمان به علت حضور نداشتن مسئولان در نشست هماهنگی مسابقه وی بود. صالحیان که خودش برای حضور در مسابقات تلاش می‌کرد، از پیگیری نکردن این مسئله توسط مسئولان ایران انتقاد کرد و از خونسردی آنها در قبال حذفش از گردونه رقابت‌ها بسیار ناراحت بود.
در نهایت مسئولان تیم دوچرخه‌سواری تغییر قوانین را عامل این اتفاق دانسته و مهدی طالب‌پور هم مسئولان فدراسیون مربوطه را مقصر این اتفاق دانست زیرا اعتقاد داشت این تیم با حمایت فدراسیون به این مسابقات آمده است. اما سوال اینجاست که آیا این تیم جزو تیم‌های کاروان و این دوچرخه‌سوار جزو ورزشکاران کاروان ایران نبود و نباید مورد حمایت مسئولان قرار می‌گرفت؟
البته تلخی‌های این اتفاق در شرایطی با بی‌تفاوتی مسئولان کاروان بیشتر می‌شد که خبر رسید تیم والیبال هم در آستانه حذف از مسابقات کنار است زیرا نشست هماهنگی این تیم هم یک روز پیش از حضور کاروان ایران در این رقابت‌ها برگزار شد اما حضور درخشنده دبیر فدراسیون والیبال در محل برگزاری نشست مانع از این اتفاق شد. اگر محرومیت داوران ژیمناستیک را هم به این موضوع اضافه کنید که آنها هم به دلیل تاخیر حضور در شنژن قضاوت در دور نخست مسابقات را از دست دادند، معنای کامل برنامه‌ریزی و هماهنگی را در کاروان ایران متوجه می‌شوید.
ارزیابی‌های اشتباه
تیم وزنه برداری ایران که خیلی‌ها به کسب مدال‌های رنگارنگ این تیم امیدوار بودند نتوانست حتی یک مدال هم بدست آورد. مهدی طالب‌پور در مورد ناکامی تیم وزنه‌برداری به موضوع جالبی اشاره کرد:" براساس ارزیابی صورت گرفته با مسابقات جهانی دانشجویان، این تیم با رکوردهایی که داشت می‌توانست در این مسابقات موفق باشد."
اما آیا کشورهای دیگر هم برای اعزام ورزشکاران‌شان به چنین مسابقات مهم و معتبری که ورزشکاران مطرح دنیا در آن حضور داشته و رکوردهای مختلفی شکسته می‌شود، هم اینگونه ارزیابی میکنند؟
فرزاد ذوالقدر با دست شکسته روی سکو رفت
چند اتفاق تلخ
ایرانی‌های حاضر در شهر شنژن پشت درب ورزشگاه‌ها می‌مانند، ورزشکاران در سکوت سکوها به مصاف حریفان می‌رفتند و بلیت‌های بازی در دست مسئولانی که در صندلی‌های خود نشسته بودند، باطل می‌شد. برخی از تیم‌ها مسابقاتشان تمام شده بود اما هیچگونه هماهنگی برای حضور آنها در سالن‌های دیگر برای تشویق تیم‌های دیگر ایران صورت نمی‌گرفت.
در این بین صحنه‌هالی جالب بازی والیبال ایران با اوکراین و روسیه را نمی‌توان فراموش کرد زیرا اعضای تیم‌های دیگر این کشورها در سالن مسابقات حضور یافته و به شدت تیم خود را تشویق می‌کردند. آیا استفاده از امتیاز تماشاگر و هماهنگی برای حضور سایر ورزشکاران در سالن‌های مسابقات دیگر برای تشویق ورزشکاران ایران، وظیفه مسئولان کاروان ایران نبود و یا باید شخص دیگری از بیرون کاروان چنین اقداماتی را انجام می‌داد؟
قهرمان بدون پرچم
مهران عسگری تنها طلایی کاروان ایران در یونیورسیاد جهانی 2011 چین، پس از کسب این عنوان ارزشمند قصد داشت در سالن دور افتخار بزند اما پرچم بزرگ ایران وجود نداشت. به همین دلیل دو پرچم کوچک در دست گرفت و در سالن دور افتخار زد. دیدن این اتفاق دل هر ایرانی را در سالن بدرد آورد اما باز هم مسئولان در خواب بودند!
" من مسئول کاروان هستم و نباید در تمام مسائل ریز داخل شوم، به همین دلیل وظایف را بین سایرین تقسیم کرده ام." این جمله مهدی طالب‌پور در پاسخ به وجود ناهماهنگی‌ها و بروز چنین اتفاقی برای کاروان ایران بود. البته این بحث به نوعی توجیه است زیرا وی به عنوان مسئول کاروان حداقل می‌بایست در سالن‌های محل انجام مسابقات حضور می‌یافت تا ضمن گفتگو با ورزشکاران مشکلات آنها را برطرف می‌کرد اما نه تنها وی بلکه سایر مسئولان هم اقدامی برای حل این مشکلات انجام ندادند.
چشم انتظار توجه مسئولان
شاید مسئولان کاروان ایران بخواهند حضور در نشست‌های مختلف را دلیل حاضر نشدن در محل برگزاری مسابقات عنوان کنند ولی بودند ورزشکارانی که چشم انتظار ورود مسئولان به محل برگزاری رقابت‌های خود بودند.
روزی که تیم میکس کمان کامپوند در دیدار رده بندی شانس کسب نخستین مدال را داشت، مسابقه ای که ارزش بالایی برای کاروان کشورمان داشت، باز هم خبری از مسئولان نبود تا با دلگرمی خود روحیه ورزشکاران را برای رقابت‌ها بیشتر کنند. البته دقایقی پس از پایان این مسابقه مسئولان ایران به محل برگزاری مسابقه رسیدند که نوش دارویی بود بعد از مرگ سهراب!
همچنین فرزاد ذوالقدر تکواندوکار نقره‌ای کشورمان هم در این خصوص گفت:" طالب‌پور پس از کسب مقام نقره دو بار من را دید و حتی نپرسید دستت چه شده است؟ بار سوم هم که من را دید پرسید مگر دستت شکسته است. یعنی کسی به وی خبر نداده بود که من نقره گرفتم و در دیدار فینال دستم شکسته است."
تعجب ورزشکار مصدوم از اقدام پزشک کاروان
طبق قوانین جدید برگزاری مسابقات تکواندو، دو صندلی برای هر تیم در کنار شیاپ‌چانگ قرار گرفته بود که صندلی نخست برای سرمربی و صندلی دوم برای پزشک تیم در نظر گرفته شده که در تیم ایران به خاطر غیبت پزشک، همیشه سرپرست و مربی تیم روی این صندلی می‌نشست، در حالیکه نیاز بود در مسابقات مبارزه که هر لحظه احتمال مصدومیت تکواندوکار وجود داشت، یک پزشک در کنار زمین حضور داشته باشد.
اینکه چرا پزشک کاروان در چنین مسابقات مهمی که هر لحظه احتمال آسیب دیدگی شدید ورزشکار وجود دارد، حضور نداشت یک طرف قضیه است اما مسئله مهم پس از دیدار فینال فرزاد ذوالقدر با حریف کره‌ای رخ داد. در راند دوم این مسابقه انگشت دست ذوالقدر شکست و وی با این شرایط به مبارزه ادامه داد. مداوای اولیه نتیجه نداشت و سرمربی تیم تکواندو این بازیکن را همراهی کرد تا از دست مصدومش عکس بگیرد.
پس از بازگشت حسین عسگری و فرزاد ذوالقدر به دهکده، آنها به درب اتاق رحیمی پزشک کاروان می‌روند که بهتر است شرح این ماجرا را از زبان سرمربی تکواندو بخوانید:" من عکس دست مصدوم فرزاد را نشان دکتر دادم که وی پس از کلی بررسی پرسید کجای دستش مصدوم شده و وی باید چیکار کند؟ ورزشکار من درد داشت و نگران آینده بود، آنوقت از ما سوال می‌شود باید چه کار کنیم؟"
هادی سپهرزاد هم پس از مسابقه‌اش در روز نخست، دچار مسمومیت شد و خودتان حدث بزنید که چرا این ورزشکار نتوانست رقابت‌ها را ادامه دهد...
معضلی به نام تغذیه
مهران عسگری و روح الله طالبی به تخلیه شدن انرژی بدنشان در برخی از مسابقات اشاره کردند و ورزشکاران برخی از رشته‌های برای تامین ناهار خود ساندویچ از رستوران دهکده خارج می‌کردند، درحالیکه مسئولان کاروان در تقسیم وظایف خود می‌توانستند به فکر تامین تغذیه ورزشکاران در محل مسابقات باشند زیرا غذاهایی که در سالن‌ها بین تیم‌ها تقسیم می‌شد، نمی‌توانست نیازها و انرژی ورزشکاران را تامین کند. خرید یک ساندویچ و یا غذاهای دیگر از رستوران‌های اطراف ورزشگاه‌ها کار چندان سختی نبود اما این اقدام هم صورت نگرفت.
بی برنامگی برای بازگشت
تیم ایران در بازگشت ساعت 24 به کوالالامپور رسید و با توجه به توقف 16 ساعته در این کشور، تیم به هتلی در شهر برده شد و حدود ساعت 3 کاروان ایران به هتل رسید. بازیکنان والیبال به علت گرسنگی شدید به رستوران‌های شبانه روزی اطراف هتل رفتند و تقریبا ساعت 5 خوابیدند.
به خاطر تخلیه اتاق‌ها در ساعت 9 صبح همه اعضای کاروان در این ساعت و پس از صرف صبحانه به اتوبوس‌ها منتقل شدند ولی فراموش کردن شماره اتاق دو بازیکن تیم والیبال باعث معطلی 30 دقیقه ای کل کاروان شد. یکی از بازیکنان می‌گفت:" چین به 12 هزار ورزشکار اسکان داد و هیچ مشکلی پیش نیامد اما مسئولان کاروان ایران نمی‌توانند حدود 60 نفر را اسکان دهند."
در حالی که همه خسته بودند و نیاز به استراحت داشتند، بازدید از کارخانه شکلات سازی، برج‌های دو قلوی مالزی و در نهایت میدان ملی شهر کوالالامپور برای کاروان در نظر گرفته شد که برخی از بازیکنان به علت خستگی و اعتراض به این برنامه ریزی در اتوبوس‌ها ماندند و در هیچ برنامه‌ای شرکت نکردند. جالب است بدانید این اقدام از سوی یکی دو تن از مسئولان کاروان هم صورت گرفت!
وزیر به فکر آینده ورزش دانشگاهی باشد
در میان مدیران و مسئولانی که در ناکامی کاروان ورزش دانشجویان مقصر بودند بدون شک نقش مهدی طالب پور به عنوان رئیس این مجموعه پررنگ تر از سایرین است. طالب پور خبرنگاران را به خاطر خبرهای همچون "طالب‌پور در انتخابات فیزو رای نیاورد" و " تیم تیروکمان از کسب مدال محروم شد" به بی انصافی متهم می‌کرد و به آنها می‌گفت باید آن دنیا جواب دهند. او در توجیه این سخن خود معتقد بود در انتخابات 50 رای آورده و تیم تیروکمان هم هنوز فرصت کسب مدال دارد!
این مقام مسئول که در نشست خبری پیش از آغاز مسابقات فدراسیون مطبوعش را علمی‌ترین فدراسیون دانست و رسانه‌ها را به دلیل بی توجهی به این فدراسیون محکوم کرد از یکسو در جریان برگزاری این مسابقات مشخص شد فردی که علمی است نمی‌تواند حتما فرد اجرایی قدرتمندی باشد و از سوی دیگر وی حتی یک بار هم نزد خبرنگاران ایرانی حاضر در این رقابت‌ها نیامد تا برای پوشش بهتر مسابقات مشکلاتشان را حل کند.
البته همانطور که گفته شد سطح مسابقات یونیورسیاد بسیار بالا بود، رقابت‌هایی که بسیاری از ملی‌پوشان رشته‌های مختلف در آن حضور داشتند اما این مسئله نمی‌تواند توجیهی برای عملکرد ضعیف مدیران کاروان ایران باشد. امیدواریم کامران دانشجو وزیر علوم و محمد عباسی وزیر ورزش و جوانان نگاهی ویژه‌ای به این فدراسیون که ورزشکاران آن هم جوان و هم علمی هستند داشته باشند تا در مسابقات بعدی با مدیریت بهتر دیگر شاهد سقوط ورزش دانشجویی نباشیم.
نظر شما