۲۳ شهریور ۱۳۹۰، ۱۱:۳۳

نیاز به استخدام فضانوردان بیشتر/ تهدید سلامت فضانوردان در سفرهای طولانی

نیاز به استخدام فضانوردان بیشتر/ تهدید سلامت فضانوردان در سفرهای طولانی

شورای تحقیقات ملی آمریکا در تازه ترین گزارش خود با تاکید بر لزوم افزایش تعداد فضانوردان ناسا برای ماموریتهای فضایی این کشور خاطر نشان کرد که به دلیل تعداد کم فضانوردان، پروازهای فضایی طولانی مدتی انجام می شود که به شدت وضعیت سلامت فضانوردان را در معرض خطر قرار می دهد.

 گزارش خبرگزاری مهر، پس از 30 سال و 135 ماموریت، ناسا شاتلهای خود را بازنشسته کرد بی آنکه به یک پرسش مهم جواب بدهد: اکنون که برنامه فضایی شاتلهای ناسا به پایان رسیده است آژانس فضایی آمریکا به چند فضانورد نیاز خواهد داشت؟

طرحهای اوباما، اظهارات اخیر مقامات فضایی روسیه شرکت خصوصی Blue Origin که رئیس آن بنیانگذار شرکت آمازون است هیچ پاسخ روشنی به این پرسش نمی دهند.

در حقیقت به نظر می رسد که درحال حاضر تعداد کمی از آمریکاییها این توانایی را دارند که لباس فضانوردان را به تن کنند.

به طوریکه شورای تحقیقات ملی آمریکا در تازه ترین گزارش خود که توسط تیمی از کارشناسان به سرپرستی "فردریک گرگوری"، فرمانده سابق شاتل و قائم مقام سابق ناسا انجام شده است نشان می دهد که تعداد فضانوردان در سال 2000 که ناسا مشغول ساخت ایستگاه فضایی بین المللی بود به رکورد 150 نفر رسید.

این بدنه به تدریج و در فاصله 10 سال به تعداد 60 فضانورد کاهش یافت که این رقم برای حفظ ایستگاه فضایی بین المللی حداقل تا سال 2020 کم و بیش در همین حد و بین 55 تا 60 نفر باقی خواهد ماند.

این درحالی است که به اعتقاد شورای ملی تحقیقات آمریکا این رقم حتی در زمانی که برنامه فضایی آمریکا به آهستگی به حیات خود ادامه می دهد بسیار کم به نظر می رسد.

مجله نیوساینتیست در این خصوص نوشت: یکی از دلایلی که این شورا مطرح کرده است مربوط به ویژگیهای پزشکی است. برپایه این گزارش، اقامت در ایستگاه فضایی بین المللی برای جلوگیری از بروز مشکلات سلامتی و صدماتی که می توانند برگشت ناپذیرباشند، باید کوتاه مدت باشد.

به طوریکه ماندن طولانی مدت در شرایط بی وزنی می توانند سبب بروز مشکلاتی در استخوانها و قوه بینایی شوند.

نتایج تحقیقاتی که در شماره ماه در ایستگاه فضاییآگوست مجله علمی Ophthalmology (چشم پزشکی) منتشر شد مشکلاتی را نشان می دهد که در چشم 7 فضانوردی که به مدت 6 ماه  بین المللی اقامت داشتند به وجود آمده است.

نتایج این مطالعات نشان می دهد که در شرایط جاذبه صفر، مایعات بدن به روشی غیرعادی حرکت می کنند و این در سطح چشم می تواند سبب تورم کره چشم شود. این تورم چشم در شناسایی اجسام بسیار دور و یا بسیار نزدیک فرد را با مشکل مواجه می کنند.

از آنجا که اقامت کوتاه مدت فضانوردان در ایستگاه فضایی به معنی کاهش خطرات بر سلامت این افراد است بنابراین ناسا نیاز دارد تیم فضانوردان خود را برای انجام ماموریتهای آینده افزایش دهد.

دلیل دیگری که شورای ملی تحقیقات آمریکا در گزارش خود ذکر کرده یک دلیل منطقی- تجاری است. درحقیقت این شورا امیدوار است که فضانوردان آگاهیها و تجربیات خود را با مقامات سازمان نیروی هوایی فدرال برای توسعه تجاری تاکسی های فضایی آینده به اشتراک بگذارند. در این خصوص "فردریک گرگوری" توضیح داد: "یکی از مسائلی که نشان می دهد به تعداد بیشتری از فضانوردان نیاز است به آرزوی کشوری باز می گردد که می خواهد به رهبری خود در بخش فضا ادامه دهد و تنها یک ناظر ساده نباشد."

اقامت طولانی در شرایط بی وزنی سلامت را به خطر می اندازند
 
سلامت فضانوردانی که در سفرهای طولانی مدت فضایی شرکت دارند در معرض خطرات مختلفی قرار دارد که شامل حالت تهوع ناشی از افت فشار اتمسفر، باروتروما، نقص ایمنی، ضایعات استخوانی و عضلانی، اختلالات خواب، آسیبهای پرتوی و ... می شود.
 
در مطالعاتی که موسسه ملی تحقیقات پزشکی زیستی و فضا در آمریکا در سالهای گذشته انجام داده است مشخص شد که در تجربه سفر به فضا جسم و روح انسانها دستخوش تغییراتی می شود. برای مثال، اگر فردی برای یک مدت طولانی در یک محیط جاذبه صفر بماند استخوانهایش کلسیم از دست می دهند و ماهیچه هایش ضعیف شده و آتروفی می شوند.
 
فضانوردان ممکن است در چند روز اول اقامت در فضا حالت تهوع داشته باشند و پس از بازگشت به زمین ممکن است به سختی بتوانند سرپا بایستند و حتی احتمال دارد حالت ضعف و غش داشته باشند.
 
در تازه ترین تحقیقاتی که نتایج آن در شماره ماه آگوست مجله "چشم پزشکی" منتشر شده است، چشم پزشکان 7 فضانوردی را که به مدت 6 ماه در ایستگاه فضایی اقامت داشتند مورد مطالعه قرار دادند.
 
قبل و بعد از پرواز فضایی بلند مدت، تمام این 7 فضانورد تحت معاینات کامل چشم قرار گرفتند و تغییرات انکسار، عکسبرداری عمق، شبکیه، فشار کره چشم و دقت بینایی چشم آنها اندازه گیری شد.
 
نتایج این اندازه گیریها نشان داد که پس از 6 ماه اقامت در فضا چشم این 7 فضانورد با مشکلات جدی مواجه شد که عبارتند از: ورم چشم در 5 مورد، فشار کره چشم در 5 مورد، لکه های لایی پنبه (CWS) در سه مورد، افزایش ضخامت لایه فیبر عصبی در 6 مورد و کاهش دید نزدیک در 6 مورد.
 
به گزارش مهر، "پائولو نسپولی" فضانورد آژانس فضایی اروپا که به مدت 6 ماه در ایستگاه فضایی بین المللی اقامت داشت یک هفته پس از بازگشت خود به زمین در ماه می در گفتگویی تلفنی به خبرنگار مهر در خصوص وضعیت سلامت خود گفت:
 
بازگشت به زمین با فضاپیمای سایوز بسیار سخت و نیروی جاذبه نیز بسیار قوی بود. 6 ماه اقامت در شرایط بی وزنی مشکلاتی جدی در تعادل، نیروی عضلانی و ضعف اسکلت برایم ایجاد کرده است. بازگشت به زمین به اندازه کافی سنگین بود.
 
به طوریکه در روزهای اول با راه رفتن، تعادل و دردهای عضلانی و حتی با نشستن مشکل داشتم. اما به تدریج بهتر می شوم و یک هفته است که 2 تا 3 ساعت در روز توانبخشی و فیزیوتراپی می کنم."
کد خبر 1407602

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha