سیاستهای یک بام و دو هوای وزارت بهداشت

به گزارش خبرنگار مهر، داروی "دسفوناک" برای بیماران تالاسمی، مشابه تولید داخل نداشته و ندارد. این دارو به صورت قراردادی در فرانسه تولید می شده و کارخانه تولید داخل با سرمایه گزاری عظیمی آماده بهره برداری است. این دارو بیش از یک سال در بازار حضور داشته ولی وزارت بهداشت به دلیل عدم انجام مطالعات بالینی دستور توقف توزیع دارو را می دهد تا داروی سوئیسی (دسفرال) انحصارا در بازار داخلی باشد و دولت به جای کمتر از 3 هزار تومان، بیش از 7 هزار تومان برای هر دوز دارو هزینه کند.

داروی "اینترفرون بتا" برای بیماران ام اس از 5 سال پیش مشابه تولید داخل دارد. تمام بیماران و پزشکان از آن راضی هستند اما واردات یک داروی آرژانتینی آغاز می شود و قرار است 3 سال بعد، تولید آن در ایران آغاز شود. دارو بدون مطالعات بالینی وارد بازار می شود و قیمت آن مشابه محصول تولید داخل است.

بهتر است در همین ارتباط به طرح چند سئوال بپردازیم تا ابهامات موجود تا حدودی رفع شود.

1- اگر نظر پزشکان در خصوص داروی تالاسمی مورد توجه مسئولان قرار گرفته، چرا در خصوص داروی ام اس به نظر متخصصینی که نگران ورود داروی بی نام و نشان آرژانتینی هستند، توجهی نمی شود؟

2- اگر بحث صرفه جوئی برای کشور است چرا در خصوص داروی تالاسمی آن را با بیش از 2 برابر قیمت خریداری می کنیم و در خصوص داروی ام اس اختلافات ناچیز قیمت را بزرگنمایی می کنیم؟ 

3- اگر انجام مطالعات بالینی قبل از ورود به بازار لازم است و تا قبل از حصول نتایج، فروش دارو ممنوع است، پس داروی آرژانتینی بدون انجام مطالعات بالینی چگونه در داروخانه های کشور به فروش می رسد و بیماران دارو را می خرند و تحت آزمایش هستند؟

4- اگر بحث تولید قراردادی است چرا مسئولان وزارت بهداشت مدافع علم و دانش داروسازی آرژانتین شده اند و در مقابل، تولید قراردادی با کشور فرانسه که از صاحب نام ترین قطبهای داروسازی دنیاست، آن هم در خصوص محصولی که مشابه تولید داخل ندارد و از چندین سال پیش هم آغاز شد، متوقف می شود؟

مسئولان وزارت بهداشت، اصحاب رسانه را تحت فرافکنی های خود قرار داده و به راحتی سناریوهای متفاوت را یکسان جلوه می دهند. آنچه بیش از هر چیز رخ می نماید، تصمیم گیریهای سلیقه ای در خصوص دارو است که گویا مهمترین فاکتور تصمیم گیری این است که چه کسی می خواهد چه کاری را انجام دهد. واردات یا تولید تحت قرارداد (که در یکی دو سال اخیر پوشش زیبایی برای واردات ایجاد کرده است) بدون توجه به توان تولید داخل و سرمایه گذاریهای انجام شده در این زمینه به شدت رونق گرفته است. نگاهی به روند واردات دارو در دو سال گذشته موید این نکته است. اصحاب رسانه روند تصمیم گیری در حوزه سلامت را دنبال می کند و سئوالات اذهان عمومی را مطرح می نماید. سئوالاتی در خصوص اطمینان از محصولی که می بایست سلامت را به بیمار دردمندی بازگرداند.

--------------------------------
  حبیب احسنی پور