افليا پرتو موسيقيدان و استاد پيانوي ايراني افزود: موسيقي سنتي ما نوع خاصي از موسيقي است كه بر پايه شعر و ادب فارسي و حتي عرفان ايراني استواراست. به همين دليل درك و فهم اين نوع موسيقي مستلزم آگاهي از اين اموراست و مسلم است كه براي غربيها چندان قابل فهم نباشد.
وي پيرامون موانع جهانگير شدن موسيقي ايراني اظهار داشت : قبل از اينكه به فكر جهاني شدن موسيقي خودمان بيافتيم، بايد نخست به موانع فراگيري آن در داخل توجه كنيم. وقتي قادر نباشيم كه اين معضل را در سطح داخلي حل كنيم ، چگونه مي توان توقع داشت كه جهانيان به موسيقي ما توجه كنند؟
وي با اشاره به عدم حمايت از موسيقي ايراني در طول تاريخ از جانب نهادهاي اجتماعي و فرهنگي خاطرنشان كرد: اگر به تاريخ موسيقي غرب مراجعه كنيد ، متوجه مي شويد كه مثلا در قرون وسطا كليسا همواره حامي بزرگترين موسيقيدانها بوده و اصلا موسيقي كلاسيك غرب از درون كليسا بيرون آمده است، حال آنكه موسيقي ايراني هيچگاه از حمايت جدي در طول تاريخ برخوردار نبوده است و امروزه هم موسيقي ما فاقد حامي است.
وي سپس تصريح كرد: امري كه موجب پويايي موسيقي مان و برون رفت ازاين بحران مي تواند مطرح باشد، اين است كه بتوانيم با حفظ اصالت و هويت موسيقي سنتي و ملي مان دست به نوآوري و تحول بزنيم، يعني ضمن الهام گرفتن ازرديفها و مقامات موسيقي ايراني آن را امروزي كنيم تا كارآمد شود.
امري كه سالها پيش بزرگاني چون حسين دهلوي و فرامرز پايور صورت دادند و امروز هم كساني چون كامبيز روشن روان به گونه اي ديگر دنبال مي كند ، لذا به نظرم ما درموسيقي همانند شعر نه به يك نيما، بلكه به دهها نيما احتياج داريم تا ما را از اين بن بست و بحران نجات دهد.
نظر شما