ملاقات نزدیک با دو عضو بزرگ خانواده سامانه خورشیدی

به گزارش خبرگزاری مهر، در 15 اکتبر 2011 در کنار تمامی رویدادهای تاریخی که رخ داده اند، دو رویداد فضایی بسیار مهم در تاریخ فعالیتهای فضایی جهان به وقوع پیوسته اند: پرواز نزدیک فضاپیمای بدون سرنشین گالیله از کنار قمر Io سیاره مشتری و همچنین پرتاب فضاپیماهای دو قلوی کاسینی-هویگنس به سوی سیاره زحل و قمرهایش.

گالیله در کنار قمر Io

فضاپیمای بدون سرنشین گالیله در 18 اکتبر 1989 توسط ناسا و به همراه شاتل فضایی آتلانتیس در ماموریت STS-34 به سوی سیاره مشتری پرتاب شد و در تاریخ 7 دسامبر 1995، یعنی در حدود 6 سال پس از پرتاب به این سیاره رسید.

این کاوشگر که به احترام اخترشناس قرون وسطا، گالیله نامگذاری شده بود، با استفاده از "کمک گرانشی" ناشی از عبور نزدیک از کنار زمین و ونوس توانست خود را به مشتری برساند.

با وجود مشکلاتی که در آنتن این فضاپیما وجود داشت، گالیله اولین ملاقات نزدیکش با سیارک "گاسپرا 951" را انجام داد و اولین قمر سیارکی را در مدار سیارک "243 ایدا" کشف کرد. همچنین گالیله اولین فضاپیمایی است که توانست مدارگردی مشتری را کامل کند و برای اولین بار به اتمسفر این سیاره وارد شود.

از دیگر دستاوردهای بزرگ فضاپیمای گالیله ثبت فعالیتهای آتشفشانی در قمر Io و وجود تعاملات پلاسمایی میان اتمسفر این قمر و مشتری بود.

ماموریت اصلی گالیله دو سال مطالعه بر روی سیستم مشتری بود و این فضاپیما طی سفرهایی که در مدار این اتمسفر انجام می داد توانست از لایه "مگنوتوسفیر" سیاره نمونه برداری کند. این مدارگردی ها به منظور انجام پروازهای نزدیک و کم ارتفاع اجرا می شدند تا اینکه گالیله در نهایت توانست در 15 اکتبر 2001 خود را به نزدیکترین فاصله ممکن از قمر Io برساند. در این پرواز گالیله توانست در ارتفاع 180 کیلومتری از سطح قمر حرکت کند، از آنجایی که پرتوهای محیطی این قمر برای فضاپیما بسیار مضر و مسموم بودند، این پرواز از نزدیک در دستور کار ماموریتهای اضافه قرار گرفته بود تا به این شکل از دست دادن فضاپیما برای مالکان آن قابل قبول تر باشد.

گالیله در 17 ژانویه 2002 غیر فعال شد با این همه ارسال اطلاعات به زمین را تا سال 2003 ادامه داد، زمانی که با شیرجه ای به درون اتمسفر مشتری به ماموریت خود پایان بخشید.

کاسینی-هویگنس، زحل و قمرهایش

این دو فضاپیما که در پی همکاری ناسا، اسا و سازمان فضایی ایتالیا برای مطالعه بر روی سیاره زحل و قمرهای طبیعی اش ساخته شده بودند، در سال 1997 و در پی دو دهه انتظار به فضا پرتاب شدند. این دو، مدارگردی زحلی و کاوشگر و قمرنشینی برای مطالعه بر روی سیاره زحل و قمر تیتان بودند.

با این همه این دو فضاپیما اطلاعات متنوع و مازاد بر آنچه برای ماموریت آنها برنامه ریزی شده بود را به زمین ارسال کردند. قمرنشین هویگنس در سال 2005 وارد قمر تیتان شده و بر روی آن فرود آمد. قرار است این ماموریت در سال 2017 و طی برخوردی با سیاره زحل به پایان برسد.

ماموریت اصلی این دو در 15 اکتبر 1997 آغاز شد زمانی که دو فضاپیما با کمک راکتهای تیتان IVB به فضا پرتاب شده و پس از جدا شدن از یکدیگر خود را به مقاصد مختلفی رساندند. فرود هوینگس بر روی قمر تیتان یکی از اولین فرودهایی بود که تا کنون بر روی جرمی از نقاط دوردست سامانه خورشیدی انجام می گرفت.

در سال 2008 دو سال دیگر به این ماموریت افزوده شد و در نهایت برای آخرین بار این ماموریت تا سال 2017 تمدید شد. کاوشگر کاسینی چهارمین کاوشگر فضایی است که به سیاره زحل سفر کرده و اولین کاوشگری است که به اتمسفر این سیاره وارد شده است.