به گزارش خبرگزاری مهر، روایت زندگی و مرگ معمر قذافی، روایت مردی است که با فرصت طلبی و با ترفندی تقلیدی به قدرت رسید و زمانی که به راس هرم حاکمیت رسید هیچ برنامه ای جز تداوم حکومت خود بر پایه ثروت و قدرت بیشتر نداشت.
شیفتگی قذافی به شخصیت "جمال عبدالناصر" در دهه 50 میلادی، از این شخصیت مصری برای قذافی یک قهرمان تمام عیار ساخته بود. افسر جوان آن سالهای لیبی جز تقلید کورکورانه از کودتای افسران آزاد مصر که آنرا در سال 1969 علیه "ادریس السنوسی" پادشاه وقت عملی کرد و حکومت پادشاهی در لیبی را پایان شده اعلام کرد، تلاشی برای توجه به جنبه های دیگر حکومت داری نداشت.
قذافی در آن سالها به شخصیتی می مانست که به آرزوی خود در فتح قله قدرت در یکی از بزرگترین کشورهای عربی و آفریقایی رسیده بود تا پس از آن سالهای فاجعه بار ملت لیبی بیش از 4 دهه ادامه داشته باشد.
سلسله اشتباهات دیکتاتور معدوم لیبی از همان ابتدای دهه 70 میلادی آغاز شد که به تدریج این کشور را از ارتباط نزدیک با کشورهای عربی در پی سیاستهای شخص قذافی خارج کرد تا لیبی به جزیره ای جدا افتاده برای اعمال تفکرات و ایده های نسنجیده و بعضا دیوانه وار وی تبدیل شود.
در این سالها روابط لیبی با کشورهای همسایه نیز دستخوش تغییراتی شد تا حدی که لیبی وارد جنگ با برخی از این کشورها شد. تیرگی روابط با اعراب و سیاست خصمانه وی با همسایگان آفریقایی همگی نشان از روی کار آمدن رهبری در لیبی داشت که بازی سیاست را بلد نیست و از هر گونه تدبیر، تفکر و دور اندیشی به دور است.
نقش قذافی در پرونده اختفای امام موسی صدر، رقم خوردن واقعه لاکربی و کشتار و شکنجه مخالفان به بهانه های واهی تنها نمونه هایی از اقدامات جنون آمیز وی بودند که پرونده اشتباهات وی را تکمیل کرد.
قذافی در این سالها تنها به افزایش قدرت و پول خود و خاندانش ادامه داد و در این راه از دست زدن به هر گونه اقدامی ابایی نداشت. پرونده کشتار دسته جمعی مخالفان و سرکوب آنان با ترفندهای مختلف باعث ایجاد نارضایتی هایی شده بود که جهت انفجار تنها به یک جرقه نیاز داشت. وی برای 42 سال لیبی را به زندانی بزرگ برای مردم این کشور بدل کرده بود که راهی جز اطاعت از فرامین وی نداشتند.
جنون دیکتاتور معدوم لیبی تا حدی بود که نمی دانست مخالفانی که توسط وی اعدام شده و به زندان انداخته می شوند خانواده هایی دارند که در آن جوانان خشمگین هر روز فکر انتقام را در سر می پرورانند. نگاهی به جوانان انقلابی لیبی نشان می دهد که آنها سالها در فکر آزادی لیبی از دست دیکتاتوری قذافی بوده اند و این روزها را بارها در ذهن خود تصور کرده اند.
در این روزها منابع آگاه اخباری درباره طرحهای قذافی برای برای بازگشت به قدرت خبر داده بودند که نشان می داد وی حتی با وجود از دست دادن 99 درصد لیبی همچنان در فکر بازگشت به قدرت است. اینها مسائل عادی نبود که در هر رهبر عربی دیده شود. قذافی در این سالها دچار جنون قدرتی و عظمتی شده بود که هیچ کس تا زمان مرگش نمی توانست وی را از آن خارج کند.
روایت لیبی و قذافی که البته کسی فکر نمی کرد به این سرعت به پایان برسد، دارای زوایای پیدا و پنهان متعددی است. اما آنچه واضح و روشن است این موضوع است که تاریخ در این روزها یکی از خشن ترین برگهای خود را در رقم زدن سرنوشت دیکتاتورها نمایان کرد.
مرگ قذافی در دست مخالفانش در حالی که از آنان طلب ترحم می کرد، مسئله ای است که تاکنون برای دیکتاتورهای پیش از وی رقم نخورده بود. به واقع می توان گفت همان طور که قذافی در روش حکومتی، شخصیت و رفتارش منحصر به فرد به شمار می رفت ، مرگش نیز به شیوه منحصر به فردی رقم خورد تا عبرتی برای دیگر حاکمان دیکتاتور جهان عرب باشد.
قذافی هرگز نمی دانست روزی به دست همان مردمی خواهد افتاد که در توهین به آنان هرگز ابایی نداشت. وی که مردم خود را موش و خیانتکار لقب داد هرگز فکر نمی کرد روزی میان آنان محاصره شود. گزارشها نشان می دهد مردم لیبی پس از این اظهارات قذافی آرزو می کردند دیکتاتور را به شیوه صدام، مخفی شده در دالان و سوراخی بیابند اما دست تقدیر سرنوشت بدتری را برای سرهنگ رقم زد. قذافی که مردمش را موش می خواند، خود همچون موشی به لوله فاضلاب پناه برد و دستگیر شد تا عبرتی برای تمام دیکتاتورهای تاریخ باشد.
--------------------------------
محمدعلی تخت رونده
نظر شما