نه بازیگر سینما و نه کارگردان پایشان را در تیاتر نگذارند!

به گزارش خبرنگار مهر، تیاتر این روزها آنقدر زخم خورده مدیران تیاتری هست که جماعت تیاتری جایی برای التیام زخم‌های خود پیدا نکردند. از این رو درد این زخم‌ها به گونه‌ای بود که تیاتری جماعت باید درد خود را جایی، بر سر فردی یا جماعتی خالی می‌کرد و بس. از آنجا که مدیران تیاتری بخصوص مدیران بالاتر از مدیران میانی تیاتر را یارای دست پیدا کردن و درد و دل خالی کردن بر سرشان برای جماعت تیاتری میسر نیست، جماعت سینمایی قابل دسترس‌ترین جماعت بودند.

از دیرباز تا کنون پیمان اخوتی میان سینما و تیاتر منعقد شده بود و گه گاه اهالی این دو جماعت که بسیاریشان در دو جناح فعالیت کرده‌اند، سرکی به هنر و هنرمندان خویشاوند خود می‌زدند. این پیمان با خوبی و خوشی در میان جماعت سینما و تیاتر پابرجا بود تا اینکه مدیران تیاتری پول‌ها را در همیان خود محبوس کردند و تیاتری جماعت دستش تهی شد از اسکناس و سکه.

در نتیجه این تهی‌ دستی راه را بر مهمان ناخوانده بست و اگر هم مهمان به ناگاه در میان تیاتری‌ها حضور پیدا می‌کرد، کینه‌ای را بر دل تیاتری جماعت جوانه می‌زد. مدیران تیاتری هم که عاشق دیدن چهره‌ بازیگران سینما از نزدیک بودند و گرفتن فتوگراف‌هایی با آنها باعث فخر و مباهات در میان اقوام و آشنایان بود، سر کیسه را برای هنرمندان سینما شل کردند.

این روند بر خشم تیاتری جماعت افزود، اما مدیران تیاتری و مدیران بالاتر از مدیران تیاتری که دیگر دست مدیران تیاتری را هم از پشت بسته‌اند را گوش شنوایی برای این خشم و اندوه نبود. نه سر کیسه‌ای از این مدیران شل شد و نه توجهی به حال نه چندان خوش تیاتری جماعت کردند.

به ناچار تیاتری جماعت برای نشان دادن خود دست به نگارش و انتشار طوماری زدند که در آن خط و نشان کشیدند برای اهالی سینما که از این پس بی‌اذن تیاتری جماعت پا را بر صحنه تیاتر نگذارند. سینمایی جماعت نیز که این روزها حال و روز خوشی ندارند از این مهمان نوازی یکه خوردند و در دل آرزو کردند که ای کاش روزی گذر تیاتری جماعت نیز به آن‌ها بیفتد.

از سوی دیگر برخی مدیران تیاتری نیز از این فرصت بهره جستند و حجت را بر سینمایی جماعت تمام کرد و گفت سال آتی جایی برای سینمایی جماعت در برخی مکان‌های تیاتری نیست و دلیلش را کیفیت پایین آثار این جماعت دانست. مخلص کلام اینکه این مدیران تیاتری و مدیران بالاتر از مدیران تیاتری که دست مدیران تیاتری را از پشت بسته‌اند با تصمیماتی که برای تیاتری جماعت می‌گیرند سرانجامی را برای این جماعت رقم می‌زنند که خدا بخیر بگذراند.