"عليرضا دوامي" سازنده سازو مديرعامل كارخانه سازسازي دالاهو، در گفت وگو با خبرنگار موسيقي خبرگزاري "مهر" در مورد ويژگي هاي اين كارخانه كه در حال حاضر به عنوان بزرگترين كارخانه سازسازي ايران محسوب مي شود، گفت: سال 76 مجوز احداث اين كارخانه را از وزارت ارشاد دريافت كردم. در سال 78 در كارخانه آغاز به كار كردم و آن موقع شرايط اجتماعي را مناسب احداث اين فضا ديدم. تا پايان سال 79 قسمت عمده كارخانه را ساختيم و توانستيم براي 40 نفر اشتغال زايي كنيم. به مدت يك سال توليد آزمايشي ساز داشتيم. تا پايان سال 80 به اين نتيجه رسيديم كه مي توانيم در اين زمينه فعاليت گسترده اي داشته باشيم. اين كارخانه در دو بخش توليد سازهاي موسيقي سنتي و موسيقي كلاسيك فعاليت مي كند. سالن آن 5000 متر است و 12 هزار متر زمين دارد.
نمايي از كارخانه دالاهو
وي افزود: اما در سال 82 با مشكلات فراواني روبرو شديم و عليرغم اينكه طبق قانون اولويت با بررسي طرح هاي نيمه تمام است، اما متاسفانه تسهيلات لازم به ما پرداخت نمي شد. من هم مجوز وزارت ارشاد، هم وزارت تعاون را داشتم، اما متاسفانه عليرغم همه اين مسائل براي پرداخت تسهيلات، بانك كه تنها مي تواند در زمينه اعداد و ارقام نظر بدهد و بايد تابع دستور عمل كند، به بررسي طرح اصلي احداث كارخانه پرداخت. حتي آقاي " مسجد جامعي" براي افتتاح كارخانه تشريف آوردند و بعد از آن متاسفانه شاهد اين اتفاقات بوديم.
دوامي ادامه داد: براي من بسيار اعجاب انگيز بود كه چطور مي شود در زماني كه هيچ چيز ، نه دولت و نه قوانين تغيير كرده اند، توجيه اقتصادي يك كارخانه از اعتبار ساقط شود. آن هم به اين دليل واهي كه ساز چيني وارد مي شود. در حالي كه سازي كه ما توليد مي كنيم نصف قيمت سازهاي چيني هم براي مصرف كننده ايراني در نمي آيد. از طرفي اشتغال زايي كه ما در كارخانه دالاهو ايجاد كرده بوديم ، بسيار قابل توجه بود.
مديرعامل كارخانه دالاهو گفت: با توجه به اين مشكلات، من نامه اي به آقاي خاتمي نوشتم و از ايشان خواستم كه راسا موضوع را پي گيري كنند. ايشان هم طي نامه اي رسمي ، از نهادهاي مربوطه مساعدت لازم را خواستار شدند. اما بازهم هيچكسي كار ما را راه نينداخت و ما به مشكلات مالي با بانك برخورديم . با اينكه آقاي خاتمي روي آن نامه دستور داده بود. هرچند من معتقدم كه دستور به تنهايي نمي توانست كافي باشد و بايد با تخلفات قانوني پي گيري هاي لازم انجام مي شد.
وي در پايان گفت: در حال حاضر دالاهو از اسفند ماه 82 به دليل نبود امكانات مالي و تخصيص اعتبارات لازم، تعطيل شده است. توجيه آنها هم اين است كه موسيقي سنتي ايران درحال منسوخ شدن است و نيازي به توليد انبوه ندارد. حتي اگر اين گفته نادرست، درست هم باشد، بايد بگويم كه كارخانه ما بخش موسيقي كلاسيك هم دارد و ما توليد كننده انبوه ويولن و گيتار هستيم. آيا واردات سازهاي چيني كه به ضرر توليدات داخلي تمام شوند، به سود هنرمند ايراني و حتي دولت و بانك ايران است؟ به نظرنمي رسد كه توجيه مناسبي باشد.
(جهت اطلاع: شايان ذكر است كه تمامي نامه ها، مدارك و مستندات ذكر شده در اين مصاحبه توسط خبرنگار ما رويت شد و تعدادي از آنها در خبرگزاري موجود است.)
نظر شما