به گزارش خبرنگار مهر، حسین پارسایی دبیر سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت در نشست خبری این جشنواره که یکشنبه 22 آبانماه در تالار وحدت برگزار شد از روشن شدن مجدد چراغ جشنواره تئاتر مقاومت و دفاع مقدس ابراز خوشحالی کرد. وی ادامه داد: سعی کردیم در این جشنواره از حیث مضمون متنوع عمل کنیم. امیدواریم در دو سالانه بعدی این جشنواره با ساختاری بینالمللی کار خود را ادامه دهد.
دبیر جشنواره سیزدهم تئاتر مقاومت با ارائه توضیحاتی درباره بخشهای مختلف جشنواره درباره مراسم افتتاحیه و اختتامیه این دوره گفت: صبح روز 28 آبانماه مراسم نمادین افتتاحیه با حضور بر مزار شهدا در بهشت زهرا (س) برگزار میشود و مراسم اختتامیه این جشنواره نیز سوم آذرماه خواهد بود.
چیستا یثربی، کیومرث مرادی و سیروس کهورینژاد به عنوان هیئت داوران بخش خیابانی و داود رشیدی، حسین مسافرآستانه، عبدالحی شماسی، امیر دژاکام و سعید کشنفلاح نیز به عنوان هیئت داوران بخش صحنهای جشنواره از سوی دبیر جشنواره معرفی شدند.
پارسایی از اجرای عمومی سه اثر نمایشی به کارگردانی علی نرگسنژاد، آرش عباسی و آرش دادگر بعد از برگزاری سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت خبر داد.
وی درباره تعدد برگزاری جشنوارهها در فصل پاییز و برگزاری جشنواره تئاتر مقاومت در همین مقطع زمانی یادآور شد: ما این مشکل را داریم که به دلیل برگزار نکردن جشنوارهها در ماه مبارک رمضان و ماه محرم با حجم برگزاری جشنوارهها در فاصله بین این دو ماه مواجه میشویم. جشنواره تئاتر مقاومت در سال 92 در سالروز فتح خرمشهر یا هفته دفاع مقدس برگزار خواهد شد. ضمن اینکه ما نیازمند یک تقویم فرهنگی در مرجع کلان هستیم.
دبیر سیزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت درباره وجود ممیزی سلیقهای برای آثار تولید شده در این عرصه از تئاتر و مشکلاتی که از این طریق برای اجرای عمومی این آثار ایجاد میشود تأکید کرد: منکر وجود نگاه سلیقهای نیستم. گاهی ممکن است اثری مواجه با برخورد سلیقهای از سوی دستگاه نظارت و ارزشیابی شود که این آمد و شد در روحیه درامنویس تأثیر میگذارد. بخشی از رکود تئاتر دفاع مقدس، نظارت و ارزشیابی و نگاه کلیشهای است. بخش دیگری هم بیرغبتی برخی هنرمندان است.
پارسایی معتقد است تئاتر رویکرد مفهومی دارد و ما در بازخوانی آثار کلاسیک و آثار ترجمهای مابهازا نداریم اما در درام ایرانی کوچکترین شخصیت هم مابهازا پیدا میکند و اگر کسی مسئول باشد فلش را به سمت خود میبیند.
وی تصریح کرد: یک سوءتفاهم وجود دارد و ما هر موضوعی را میبینیم به جایی تعمیم میدهیم که ذهنمان هدایت میکند. اگر نتوانیم نگاه رشد دهنده به جامعه داشته باشیم و همه چیز را به دروغ تمجید کنیم کار اشتباهی است. از هنرمندان میخواهم تلاش کند و از امثال خود میخواهم انتقاد پذیریمان را بالا ببریم. ما حق نداریم روی هنرمند شابلون بگذاریم.
این مدیر هنری ادامه داد: هنرمند امروز ما از هر ممیزی بهتر عمل میکند. ما نمیتوانیم در یک اثر اجتماعی یک بیماری اجتماعی را خوب نشان دهیم. این یعنی فریب خود. این نگاه باید تقویت شود که نمایشنامه را برای اجرای عمومی و اجرای عمومی را برای رشد فرهنگ میخواهیم.
نظر شما