به گزارش گروه فرهنگ و ادب مهر ، به نقل از روابط عمومي كانون ادبيات ايران ؛ دريكصد و ششمين نشست هفتگي كانون ، دكتر پروين سلاجقه طي سخناني با عنوان " سمبليسم درسبك هندي " با بيان اين مطلب افزود : نماد ، ايجاد ايجازدرسخن است ، به عبارتي ؛ دالي است كه مدلول هاي بي پايان مي پذيرد وفشردگي سخن را به حد نهايت مي رساند . درنگاهي ديگر، نماد انحراف از زبان معياربه سوي زبان شاعرانه است .
سلاجقه با اشاره به نظرات زبانشناسان درباره ي نشانه ونماد افزود : نماد ، تغييري درعمق را مي طلبد . نمي توان تعريف دقيقي از نماد ارايه داد تنها درحالت كاربردي زبان تفاوت نماد ونشانه شناخته مي شود.
وي ياد آور شد : نماد گرايي درادبيات عرفاني ما سابقه اي كهن دارد ودرسبك هندي نيز محورهاي است كه سفرموتيف به نشانه ونماد به زيبايي شكل گرفته است .
اين استاد دانشگاه ، محورهاي اصلي نماد گرايي درسبك هندي را برشمرد وافزود : نمادهاي اسطوره اي ، رفتاري ، كهن الگوها و صفت هاي مركب نمادين وعشق درشعرهندي وجود دارد كه دراين ميان عشق كاركرد شگفتي يافته است .
نظر شما