به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه هودسن در مطالعات آمریکای لاتین در آخرین گزارش خود مطلبی از جایمی دارمبلوم (Jaime daremblum) سفیر سابق کاستاریکا در ایالات متحده و مدیر این موسسه تحت عنوان "آیا آرژانتین به سوی بلوک چاوز حرکت می کند؟" منتشر کرده است.
نویسنده در این گزارش می نویسد: در اواسط فوریه مقامات آرژانتین محموله یک هواپیمای نظامی را توقیف می کنند که برای یک دوره آموزشی پلیس عازم این کشور شده بود. "هکتور تیمرمن" وزیر خارجه آرژانتین به سی ان ان. می گوید "ایالات متحده بدون اطلاع ما نمی تواند تجهیزات جنگی به کشور بفرستد." موضوع سپس به منازعه ای دیپلماتیک و رسانه ای تبدیل می شود.
نویسنده در ادامه، این هشدار و اقدام را سورپرایز خشنی برای واشنگتن می داند و دلیل تقابل دیپلماتیک را دو موضوع می داند: نخست عصبانیت مقامات آرژانتینی برای از قلم انداختن نام کشورشان در دیدار ماه مارس 2011 باراک اوباما از این کشور مانند واکنش بچه های زودرنج و دوم گرایش به چپ گرایی "کریستینا کرشنر" رئیس جمهوری محافظه کار به سمت ونزوئلا.
دارمبلوم در بخش بعدی با عنوان فهم سیاست خارجی آرژانتین به مرور دوران نستور کرشنر از 2003 تا 2007 می پردازد و می نویسد: کرشنر پس از کسب قدرت، اقتصاد نئولیبرال و سیاست های بازار آزاد در دهه 90 را مقصر اصلی قلمداد می کند، در حالی که "مایکل رید" روزنامه نگار در کتابش به نام قاره ی فراموش شده، اقتصاد نئولیبرال را باعث نابودی آرژانتین نمی داند، بلکه معتقد است خط مشی مالی نامناسب با میزان نرخ مبادله و فقدان سیاستگذاری انعطاف پذیر مسبب این ورشکستگی بوده است، سپس کرشنر با راهنمایی از هوگو چاوز بر عناصری چون پوپولیسم، رفاه طبقاتی و خصوصی سازی تاکید می کند و به خصوصی سازی خدمات پستی، آب مصرفی، مخابرات و راه آهن مبادرت می کند.
در ادامه این مطلب آمده است: روابط دوجانبه کرشنر با چاوز در اجلاس 2005 چپگرایان در ماردل پلاتا در آرژانتین ماهیتی ضدآمریکایی می یابد، چون در این اجلاس است که چاوز تقاضا می کند پیمان تجارت آزاد حوزه آمریکا(FTAA) در "ماردل پلاتا" دفن شود. سپس دیه گو مارادونا و هوادارانش با تجمعی گسترده در استادیوم بوئنوس آیرس، بوش را به آدولف هیتلر تشبیه می کنند و کرشنر نیز با انتقاد از پیمان آمریکایی مذکور چند ماه بعد به انعقاد پیمانی چندجانبه در حوزه ی انرژی با ونزوئلا مبادرت می نماید و روابط بهبود و رو به گسترش می شود.
نویسنده سپس در بخش بعدی مطلبش با عنوان رکود و ارعاب مدعی است آرژانتین با دلارهای نفتی ونزوئلا به بازسازی اقتصادی دست می زند و با پیروزی کریستینا کرشنر خصوصی سازی استمرار می یابد و کرشنر نیز در دوره ی تصدی خود با بحران کشاورزی گسترده به خصوص در حوزه سویا مواجه می شود و میزان تورم در 2010 بین 25 تا 30 درصد شده است.
در ادامه مطلب آمده است: فقر و وتورم در 4 سال گسترده شده و طبق اظهارات "دومینگو کاوالو" وزیر پیشین اقتصاد کشور فقر حالا بسیار بالاتر از دهه 90 است، اما مشکلات کریستینا که حالا بدون شک پوپولیستی چپگرا مثل چاوز است، علاوه بر رکود اقتصادی اعلان جنگ به دو گروه مستقل و بزرگ رسانه ای "کلارین" و "نیشن" است و سعی دارد کنترل رسانه ها و اینترنت را در دست بگیرد.
در پایان گزارش نویسنده تلاش دارد تا با استناد به گزارش موسسه آزادی اقتصادی، سازمان بین المللی شفافیت درباره فساد، بنیاد هریتیج و اسناد ویکی لیکس آرژانتین را در بدترین موقعیت تاریخی معرفی کند و اینکه آرژانتین دیگر جواهر آمریکای جنوبی نیست، بلکه مرد بیمار آمریکای جنوبی است و نفوذش را از دست داده و دچار شکست در سیاست و اقتصاد شده و البته می تواند نفوذ از دست رفته اش را بازیابد به شرط اینکه از دوره کرشنریسم 8 ساله گذشته رهایی یابد.
دارمبلوم که در نوشته هایش به شدت مخالف چپگرایی و موافق بازگشت آمریکای جنوبی به محوریت سیاست های کاخ سفید است در این گزارش سعی دارد مطالب زیر را به خواننده القا نماید که مشکلات فعلی رکود و تورم اقتصادی فعلی آرژانتین ربطی به اقتصاد نئولیبرال ندارد، بلکه ارتباط مستقیم با چپگرایی و ارتباط این کشور با بلوک چپ دارد و در اقتصاد کرشنرها سوء مدیریت داشته اند.
وی عقیده دارد که سیاست های نستور کرشنر و همسرش مشابه با سیاست های هوگو چاوز است و اینکه آرژانتین در مسائلی از جمله سیاست های همراهی با فلسطین و حمله به خصوصی سازی و بازار آزاد در بلوک چاوز است.
اما وی برای کرشنرها تفاوتی هم با چاوز قائل است و این تفاوت را در نزدیکی آنها با جامعه یهودیان است که مرزبندی با چاوز دارند.
این کارشناس آمریکایی فقر و تورم را نتیجه مستقیم نزدیکی به بلوک چپ های منطقه از سوی کرشنرها می داند اما این نکته را نادیده می گیرد که چنین سیاستی چگونه در برزیل جواب داد و این کشور را از فقر و بدهی شدید نجات داد.
نظر شما