به گزارش خبرنگار مهر، مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با حضور در مراسم رونمایی کتاب «پایی که جا ماند» گفت: یک روز وقتی آمدم سر کار دیدم 2 متن قطور روی میزم گذاشته شده که اول ناراحت شدم که در این حجم بالای کار این دیگر چیست؟ ولی وقتی آن را ورق زده و به تقدیمیه کتاب رسیدم، همانجا ماندم و تا چند روز جلوتر نرفتم.
وی ادامه داد: وقتی دیدم این کتاب به کسی تقدیم شده که شکنجه‌گر این آزاده بوده است فهمیدم که آن را کسی نوشته که برای اسارتش و به تبع آن برای جنگیدنش معنای عالی قائل بوده است. تا مدت‌ها من و این متن مانده بودیم و به هم نگاه می‌کردیم تا اینکه خواندن آن را شروع کردم و یک ماه طول کشید.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری با اشاره به اینکه این دومین متن یادداشت‌های روزانه از دوران اسارت است که در ایران منتشر شده است، بیان کرد: از آنجا که قلم و کاغذ در اردوگاه‌های عراق جزو اشیای ممنوعه بوده و اگر هم پیدا می‌شده برای نوشتن دعا استفاده می‌شده است، کمتر اثری در قالب یادداشت‌های روزانه از دوران اسارت به ما رسیده است.
سرهنگی افزود: ولی آن پسر 16 ساله که پایش هم قطع شده بوده در جزیره‌ای که گرمایش جگر انسان را می‌پزد از 24 ساعتی که بر او در آن منطقه گذشته است چنان تصویری ارائه می‌کند که بسیار شگرف است.
وی «دیوارهای بغداد» یادداشت‌های روزانه یک اسیر ایرانی از خطه شمال کشور را که این روزها دندان‌پزشک شده است دومین کتاب در این ژانر دانسته و تشریح کرد: شاید دیگرانی هم مطالبی از این دست نوشته باشند و ما بی‌خبر باشیم. مهم این است که این افراد از خودشان گذشته و به فکر امروز ما بودند و به همین دلیل مطالبی را جزء به جزء نوشته‌اند تا ما بدانیم آن روزها در آن اردوگاه‌ها بر سر اسرای ایرانی چه آمده است.
وی اضافه کرد: در دوران قاجار و پهلوی اول یادداشت روزانه‌نویسی ویژه رجال بود اما جنگ عرصه‌ای را باز کرد تا توده مرد هم خاطرات و یادداشت‌هایشان را بنویسند. آنچه سیدناصر حسینی‌پور انجام داد نشان از تیزهوشی و بلوغ اوست و از آنجا که فاصله اتفاق تا نگارش آن کم بوده است هم منحصر به فرد است و هم اینکه جزئیات را در خود دارد.
این نویسنده شرایط اسارت را شرایطی دانست که هیچ‌چیزش باب میل فرد اسیر نیست و در این‌باره توضیح داد: یک اسیر باید بر شرایطی که برای غلبه بر او تدارک دیده شده است، غلبه کند و ما در جنگ و اسارت دیدیم که ایرانیان و فرهنگ آنها بر عراقی‌ها غلبه کرد و ما اسیرانی داشتیم که بر افسران عراقی تاثیرهای عمیقی گذاشتند.
سرهنگی در پایان گفت: 15 ماه طول کشید که این یادداشت‌ها قوام پیدا کند و ما امروز در جشن تولد آن شرکت می‌کنیم و آرزو می‌کنم کتاب‌های بیشتری درباره این موضوع داشته باشیم.
نظر شما