ميزباني مسابقات مهم و معظمي نظير جام جهاني براي جامعه ژيمناستيك ايران فخربرانگيز وغرورآفرين است، اما با نگاهي منطقي و بدور از هرگونه مبالغه به سطح و وضعيت ژيمناستيك كشور، اين امرموضوعي سخيف ودورازذهن به نظر مي آيد كه هيچ اهل فني آن را بر نمي تابد .
بررسي روند رو به تنزل تيم ملي در دهه اخير خود بيانگر واقعيت دروني جامعه ژيمناستيك است، واقعيتي كه آشكارا نشان مي دهد پيكر اين رشته به لحاظ سوء مديريتهاي اعمال شده در طول سالهاي گذشته رنجورورو به احتضار شده است بطوري كه بسياري ژيمناستيك ايران را كالبدي نيمه جان مي دانند كه اميدي به آينده آن نيست.
با چنين اوضاع و احوالي برگزاري مسابقاتي درسطح جهاني شايد درنگاه اول باعث بالا رفتن سطح اعتباركشورمان درمجامع بين المللي شود اما سئوالي كه در ذهن علاقمندان اين رشته باقي مي گذارد اين است كه با كدام تيم ملي مي خواهيم درعرصه رقابتهاي جهاني شركت كنيم؟ با كدام امكانات؟ با كدام سالن وكدام تجهيزات استاندارد؟
سيرنزولي اين رشته در سطح تيم ملي كه همانا مظهر توانايي هاي فني ومديريتي اين رشته است درجاي خود قابل بررسي است وحكايت از فاصله عميق ژيمناستيك ايران با سطح اول اين رشته در دنيا دارد. با اين شرايط دم زدن از برگزاري مسابقات جهاني تاحد زيادي مبالغه بنظر مي رسد كه برخي تنها قصد بهره برداري تبليغاتي از آنرا دارند.
البته اين بدان معنا نيست كه ظرفيتهاي كيفي وسقف فني مربيان وپتانسيل واستعدادهاي ورزشكاران اين رشته درايران تا به اين حد پايين است كه توان رسيدن به سطوح بالاتررا ندارند. ژيمناستهاي ايراني درسالهاي اخيربا توجه به كمبود امكانات، تجهيزات وهمچنين اردوهاي تمريني نامناسب، ثابت كرده اند كه ميتوانند ضمن اجراي حركات مشكل وپيچيده روزدنيا در وسائل مختلف حرفهايي براي گفتن داشته باشند.
ژيمناستيك رشته اي است مدال آور كه تنها در قسمت آقايان يك تيم چهار نفره مي تواند 16 مدال كسب نمايد. بررسي رنكينگ هاي جهاني خود مبين اين امر است كه حتي كشورهاي حوزه خليج فارس ( نظير يمن) عزم خود را نسبت به كسب يك مدال در تك وسايل جزم كرده اند و ما با توجه به عدم مديريتها وبرنامه ريزيها در گذشته ازاين قافله نيز، عقب مانده ايم وچه بسا اگر تا ديروز مي خواستيم اردوهاي مشتركي را با كشورهاي چين، روسيه ومجارستان برگزاركنيم. امروزبايد بدنبال همين كشورهاي عربي باشيم كه از كمترين سابقه اي دراين رشته برخوردارند.
با اين شرايط به نظرمي رسد برگزاري مسابقات جهاني ژيمناستيك در ايران شعاري است تبليغاتي كه براي سرپوش گذاشتن بر كمي وكاستي هاي مديريتي وفني موجود وسرگرم كردن مسوولان ومردم عنوان گرديده وتفكرافرادي را در پشت خود پنهان كرده كه به دليل عدم اطلاع از اوضاع حاكم برژيمناستيك ايران وجهان سعي دارند تا با طرح چنين مسائلي افكارعمومي را به انحراف بكشانند، غافل از اينكه همگان مي دانند كه درمدت يكسال نمي توان تمام كاستيهاي موجود را برطرف نمود وتيمي درخورمسابقات جهاني ساخت. شايد بهترباشد فدراسيون ژيمناستيك دراين مورد اذهان عمومي را نسبت به واقعيتهاي موجود روشن كند. اين نوشتاررا با اين بيت پرمغزبه پايان مي بريم كه:
« دندان كه در دهان نبود خنده بدنماست دكان بي متاع را چرا وا كند كسي؟ »
نظر شما