دکتر محمد ضیمران درمورد بومیسازی علوم انسانی به خبرنگارمهر گفت: ایده بسیار جالبی است. این ایده متضمن تدارکات و تجهیزات بسیار گستردهای است. اولا باید چهارچوبهای آن را مشخص کنیم که منظور از بومی سازی چیست؟ ثانیا بومی سازی به قیمت این نباشد که مبادی روشی علم نادیده گرفته شود. دستاوردهایی که مدرنیته تا این زمان داشته باید در خدمت بومیسازی بکار گرفته شوند.
وی افزود: در حقیقت هم آن بعد جهانی علم و دانش در نظر گرفته شود و در عین حال دستاوردهای فرهنگی خودی بطور دقیق و علمی و در عین حال مستدل عرضه بشود که زمینه یک نوع علوم انسانی پیشرو را فراهم کند.
این استاد فلسفه هنر دانشگاه هنر در مورد اینکه منظور از بومیسازی همان اسلامی کردن دروس است ؟ همچنین اظهارداشت:اسلامی کردن هم بخشی از این مفهوم را تشکیل میدهد. وقتی میگوئیم بومیسازی عبارت از مجموعهای از عناصر است که اسلامی کردن یکی از آن عناصر است. بنابراین این بعد را نمیتوان نادیده گرفت. این بعد در زندگی روزمره مردم ایران نقش کلیدی دارد و در عین حال بیش از نود درصد مردم این سرزمین اعتقاداتی دارند که مبنای زندگیشان است. بنابراین توجه به این عامل هم در زمره مؤلفههای خیلی کلیدی و تأثیرگذاری است که باید مدنظر قرار بگیرد.
این محقق و پژوهشگرحوزه فلسفه هنر درمورد اینکه این اقدام چه دستاوردی برای جامعه دربرخواهد داشت هم گفت:اولا هویت ملی ما را مورد تأکید قرار میدهد اینکه هرپژوهشگری را متوجه ابعاد مهمی که در دستاوردهای تاریخی این فرهنگ و ملت وجود داشته به صورت مؤکد مورد تأکید قرار میدهد.بعد زمینه تعامل علمی بین فرهنگ خودی و فرهنگ جهانی را فراهم میکند وازماحصل آن نوعی آمیزش افقها به قول گادامر اتفاق میافتد که در این دور هرمنوتیکی که اتفاق میافتد یک نوع خودباوری حاصل میشود که این، راه را برای دستاوردهای بعدی هموار میکند.
نظر شما