به گزارش خبرگزاری مهر، نمایش"کمی بالاتر" به کارگردانی آروند دشت‌آرای و تهیه‌کنندگی آرمان جعفری شب گذشته با استقبال بسیاری از سوی هنرمندان روبرو شد. این نمایش که هقتم بهمن ماه یک اجرای اختصاصی برای هنرمندان تئاتر و سینما داشت، ساعت 18:30 با حضور نزدیک به 400 هنرمند، روی صحنه رفت.
از هنرمندانی که به تماشای این نمایش نشستند می‌توان به اصغر همت، کاظم هژیرآزاد، رضا بهبودی، دانیال حکیمی، حمید پورآذری، افسانه چهره آزاد، سروش صحت، مسعود فروتن، منیژه محامدی، حسین محجوب، فرزین محدث، مائده طهماسبی، فرزانه نشاط، مهوش افشارپناه، حمیدرضا پگاه، سام درخشانی، ابراهیم فروزش، عادل بزدوده، نیما رئیسی، نازنین فراهانی، نوشین تبریزی، منظر لشکری، مهرداد صدیقیان، محسن افشانی، بهزاد آدینه، علی بوستان، احمدرضا شجاعی و... اشاره کرد.
پیش از این افراد و چهره سرشناسی مثل فاطمه معتمدآریا، گلاب آدینه، بهمن فرمان‌آرا، امین تارخ، مسعود رایگان، پانته‌آ بهرام، لعیا زنگنه، مهرانه مهین‌ترابی، محمدرضا شریفی‌نیا، پگاه آهنگرانی، الناز شاکردوست، اندیشه فولادوند، رعنا آزادی‌ور، صابر ابر، رضا گوران، رضا ثروتی، علی نرگسی‌نژاد، سیامک احصایی، مازیار میری، پانته‌آ پناهی‌ها، آتوسا قلمفرسایی، ملیکا شریفی‌نیا، مهدی پاکدل، بهنوش طباطبایی، حمید عسکری، علیرضا بذرافشان، رکسانا بهرام، لیندا کیانی،هوشنگ گلمکانی و عباس یاری از نمایش" کمی بالاتر"دیدن کرده‌اند.
علاقه‌مندان برای تهیه و رزرو بلیت می‌توانند به سایت اینترنتی سی‌گذر (
www.sigozar.com) یا دل پخش، پرداسیستم، بتهوون، کافه کهن، دنیا، دارینوش، پرشیا، سیاه و سفید و گیشه تالار وحدت مراجعه کنند. اولویت برای فروش بلیت با کسانی است که به سایت سی‌گذر مراجعه کرده‌اند.
بازیگران این نمایش به ترتیب الفبا عبارتند ازخسرو احمدی، بیژن افشار، هانیه توسلی، رویا تیموریان، سینا رازانی، امیرحسین رستمی، حبیب رضایی، طناز طباطبایی، جواد نمکی و رضا یزدانی.
"آفتاب از میلان طلوع میکند" به نویسنده صاحب نام تئاتر ایران تقدیم شد
اجرای جمعه 7 بهمن ماه نمایش " آفتاب از میلان طلوع می کند" به کارگردانی آرش عباسی به محمود استاد محمد تقدیم شد. گروه اجرایی نمایش "آفتاب از میلان طلوع می کند" که این روزها به کارگردانی آرش عباسی در تالار قشقایی به صحنه رفته، اجرای جمعه 7 بهمن ماه خود را به محمود استاد محمد نویسنده و کارگردان صاحب نام تئاتر که در بستر بیماری است، تقدیم کرد.
نمایش "آفتاب از میلان طلوع می کند" تا 10 بهمن ماه با بازی محمد مطیع، رزیتا غفاری، گیتی قاسمی، بهنام شرفی، مهیار حاتمی‌آذر و آرش عباسی ساعت 19:15 در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر به صحنه می‌رود.
و کاردهامان را جز از برای قسمت کردن بیرون نیاوریم
دراماتورژ نمایش "مشروطه بانو" در یادداشتی از انگیزه‌ها و نحوه همکاری خود با حسین کیانی در اجرای این اثر نمایشی گفت. در یادداشت روزبه حسینی آمده است :
بگذاریم هر صدایی شنیده شود، هر صدایی؛ چه رسد به صدایی که در آن اندیشه و زیبایی به پدیداری رسیده باشد. در پیش گاه مخاطبینِ هوشمند و شورانگیز همان روز پیش از شروع اولین شب از اجرای نمایش مشروطه، خواستند که یادداشتی به عنوان دراماتورژ نمایش، تقدیم شما عزیزان کنم. خواستم اما که اجراهای نفس گیر هر روزه از میانه بگذرد و قدری ابتدا از شما مخاطبین عزیزِ نمایش، بشنوم و بخوانم و سپس چند سطری وقت آشفته کنم از برایتان.
نگاه مخاطبی که این طور با وسواس یک نمایش را می‌بیند و آثار یک نمایش گر را بی‌واسطه و اجبار و از سر فلانی آمده کار من رو دیده من هم برم دیدش رو پس بدم، پیگیری میکند، بی شک قابل تامل است. اصلا تئاتر، اصالتا برای تماشاگری که بلیتش را می خرد و گاه در صف هم می ایستد در حال اجراست؛ وگرنه که ما همواره دچار تکلف و تعارفات بی دلیلیم و عمدتن هم حرف حساب راجع به هم نمی‌زنیم، چه رسد به حرف حساب درباره آثار یکدیگر.
همه را شنیدم و دیدم و به دقت و مشتاق خواندم. حتا حرفِ ترک کنندگانِ زودهنگام میانِ نمایش را. شما هم این چند سطر را به همان شوقِ سرشارتان بخوانید از سر لطف: بازیگران چه و چه اند، موسیقی زیاد است و کم است، تاریخ مشروطه خواهی فلان است و زبان نمایش بهمدان است و آزادی این طور است و نه آنطور که به کنار، باید چند نکته را به مخاطبین عزیز و صبور و فهیم نمایش "مشروطه بانو"، یادآور شوم که بخوانند از سر همان شوق و لطف سرشار: عادت کنیم به زمان گفته شدن و دیدنی کردن قصه ای که فراز و فرود بسیار دارد و شخصیت ها و خرده روایت های بی شمار.
یادمان بماند که این نمایش بیش از هر گونه نوشتنی، از اصول روایت در قصه گویی ایرانی بهره می گیرد و ناگزیرهایی برای وفای به آن و طبیعتن نقاطی هم برای عبور و عدول از آن. بدانیم که الهام و بهره از درام نویسی غرب که منبع آموزه های صدساله تئاتر ایران باید می بود از آغاز، از تئاتری سه هزارساله در غرب، ایده است که نویسنده فرهیخته این نمایش، آن را ره گشای یافتن تئاتر ایرانی با هویت ایرانی می‌داند؛ بدان اهتمامی بسیار داشته و خواهد داشت؛ آن را در ایجاد فضای بینافرهنگی و ترجمان به فرهنگ و تاریخ، زبان، جامعه و متعلقات ایرانی، مهم ترین راه می داند برای نیل به این مقصود؛ که در همان صدسال پیش و آغاز این راهِ دشوار، ناتمام مانده، رها شده است.
باور کنیم که برای عبور از فضای امنی که درام نویسان ما بدان پناه برده اند و آفتی است که از فرهنگ تلویزیون به تئاتر تزریق شده است (استفاده از شکل و مضمون های امتحان پس داده)، باید به دورانِ گذار باور داشت و بدان احترام بسیار گذاشت. با قاطعیت می گویم که حسین کیانی در این گذار بی عبور، یکه تاز گونه خود، بر بسیارس از امنیت ها پا گُذارده و جسورانه به دلِ راهِنرفته ای می رود که در این دورانِ بلوغ، با هر ناملایمتی درمی آویزد و سکوت میکند و صبورانه به آینده می اندیشد.
در امروز توقف نمی کند و سخاوت مندانه خود را قربانی خودِ خالصِ تئاتر و انسانیت ناگزیر آن می کند و به راهش ایمان دارد. صبورانه و در سکوتی بی امان، گام های استوارش را بر شانه این زمین نسیان گرفته، با اطمینان و از پسِ اندیشه بسیار، می‌گذارد. ما هم قدری صبوری کنیم و به راهش با قدری صبر و باور و احترامی افزون تر نگاه کنیم.
این ها که گفتم نگاه شخص من است به او و این اتفاق و شمای عزیز، که بیفزایید به همه اینها که: می بالم به خود که سهمی کوچک در شکل گرفتن این اتفاق در یاری صادقانه و صبورانه با وجود تمام ناملایمات نافرجام البت، با حسین کیانی داشتم. می بالم به خود که در کنار انسانی اهل اندیشه ای مدام، نفس کشیدم پاسی از زندگی کوچکم را و نام در گوشه اثری دارم که به اندازه خالقش، شریف است و اندیشه ورز است و چالش گر است و به تاریخ و زبان و فرهنگ و جامعه خود نگاهی خردورزانه دارد در این روزگار بی خرد و ناهنجاری که در غرق شده ایم انگار.
معتقدم و شما بدانید این اعتقادم را که مشروطه بانو بی تردید در عرصه درام نویسی ایرانی، در عبور از آثاری که از فرهنگی دیگر سر برآورده اند، در فرم و ساختار، در خلق زبان متعلق به خود و نیز در همان مقارنه های فرهنگی، اثری ست که در تاریخ ادبیات نمایشی و تئاتر ایرانی مان، خواهد ماند. ما قدری صبور باشیم و فرصت دهیم به خود، به فرهنگ، به خالق و پدیدآورنده و به این سرزمین که نامش ایران است.
نظر شما