کشاورزی در شهر تاریخی "جولیان" ایلام/ اثری ملی که تخریب شد

به گزارش خبرنگار مهر، استان ایلام دارای آثار تاریخی متعدد در دورانهای مختلف تاریخی به خصوص عهد ساسانی است که دیدن آنها برای هر گردشگری  جذاب است.

در این بین شهرهای تاریخی متعددی در استان ایلام از عهد ساسانی باقی مانده است که نشان می دهد این استان نمادی از تاریخ و تمدن ایرانی است.

جولیان از جمله شهرهای تاریخی ایلام است که در 10 کیلومتری شهر آبدانان و در جنوب شرقی استان واقع شده است.

شهر جولیان در بخش سراب باغ در دامنه کبیرکوه واقع شده و محوطه باستانی آن یکی از زیباترین آثار به جای مانده از دوران پیش از اسلام است.

این شهر به سبب وجود آثار متعدد تاریخی یکی از بهترین مکانها برای بررسی سرگذشت دوران ساسانی در استان ایلام است.

یافتن این شهر نیز همانند دیگر شهرها و اماکن تاریخی به دلیل نبود تابلوی راهنمایی و بدون شناخت نسبت به منطقه سخت است به طوریکه باید پرسان پرسان تا این مکان رسید.

این شهر تاریخی چنان جولانگاه زمینهای کشاورزی شده است که تنها زمانی متوجه تاریخی بودن این شهر می شویم که در نزدیکترین نقطه از آن قرار گیریم.

زمینهای کشاورزی تا عمق این شهر تاریخی رسیده است و دیوارهای این شهر به طور کامل تخریب شده و اثری از تاریخ نیست و هرآنچه هست زمین کشاورزی است.

دیوارهای اندکی انیز که ز این شهر تاریخی باقی مانده در حال تخریب است و در وسعت 10 هکتاری این شهر تاریخی کشت گندم و جو انجام می شود.

در حالی که طبق گفته کارشناسان از شاخصه های معماری مهم این اثر وجود چهارطاقی ها، طاق های ضربی، طاق های جناحی و... است ولی در حال حاضر چنین ویژگیهای در این شهر تاریخی وجود ندارد.

هر آنچه در بخشهای مختلف این شهر تاریخی به چشم می خورد زمین کشاورزی است و این اثر آنچنان مورد بی توجهی قرار گرفته که روز به روز دیوارهای آن تخریب شده و به زمین کشاورزی تبدیل می شود.

دیوارهای این شهر تاریخی نیز به طور کامل تخریب شده و سنگ ها ریزش کرده است و می توان گفت این اثر تاریخی دیگر راهی برای مرمت و بازسازی ندارد و باید آن را تخریب شده دانست.

سنگهایی که بر اثر تخریب اثر برای توسعه زمینهای کشاورزی مانند تپه ای در یک جا جمع شده اند گواه تلخی بر بی توجهی های فراوان است.

این شهر تاریخی چنان دارای اهمیت است که طبق گفته کارشناسان در آن زمان از لوله کشی آب بهره مند بوده است و آب شهر توسط لوله های سفالی در یک مخزن که جنس آن از سنگ و ساروج بوده از یک چشمه آب که در تنگه شمال غربی این بنا واقع شده تامین می شده است.

اما در حال حاضر هیچ کدام از این شاهکارهای تاریخی باقی نمانده و جالب اینجانست که این اثر تاریخی در سال 1388 در فهرست آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده است ولی مشخص است که مسئولان حتی یک بار هم به این اثر سر نزده اند.

و تنها اثر باقی مانده از این شهر سنگهای به کار رفته در بناست. این شهر تاریخی مربوط به دوران ساسانی - اسلامی بوده و از مصالح سنگ و گچ در ساخت آن استفاده شده و شامل سه بخش اماکن مسکونی، چهار طاقی و آتشکده و قلعه دفاعی بوده است.

بخشی از دیوار باقی مانده به صورت کنگره‌ای ساخته شده و ارتفاع دیوار حدود دو متر بوده است که احتمالاً دژی است که نسبت به بناهای شهر باستانی جولیان از قدمت بیشتری برخوردار بوده است.

دیوار این دژ با توجه به موقعیت تپه ساخته شده و نظم خاصی ندارد و در جبهه غربی آثاری از در ورودی به داخل محوطه بنا دیده می‌شود و موقعیت دامنه تپه در قسمت غربی که مشرف به شهر و چهارطاقی جولیان است. و به نظر می‌رسد این بنا به صورت معبر پله‌ای بوده است که بر اثر فرسایش، آثار آن از بین رفته است.

در وسط زمینهای کشاورزی آثار دیوارهایی وجود دارد که دال بر وسعت زیاد این اثر مهم تاریخی است و در حال حاضر باید تاسف خورد که این شهر تاریخی شخم داده شده است.

بی توجهی به آثار تاریخی به خصوص چنین آثاری با این میزان اهمیت باستان شناسی، چیزی به غیر از بی هویتی برای ما باقی نمی گذارد.

آثار تاریخی نشانگر تاریخ و پیشینه هر شهری است و چه خوب است که مردم خود در این بی توجهی مسئولان به فکر حفظ تاریخ خود باشند.

گردشگران نوروزی امسال به جای بازدید از شهری تاریخی در کشتزارها قدم می گذارند چرا که "شهر تاریخی جولیان دیگر وجود ندارد" و امروز جولیان زمین کشاورزی ای بیش نیست.

گذشتگان برای ما تاریخی به جای گذاشتند که از آن درسها و عبرتها بیاموزیم ولی در شهر تاریخی جولیان گندم برداشت  می کنیم چراکه انگار تامین نان مردم این حوالی فقط با از دست دادن شهری تاریخی امکان پذیر است.