صابر امامی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به دیدار جمعی از شاعران کشور با محمدرضا شفیعی کدکنی و مباحث مطرح شده در این نشست با اشاره به اینکه رجعت دوباره جامعه شعر کشور به نظرات این استاد عرصه شعر را باید به فال نیک گرفت، اظهار کرد: دورهای بود که رفتن پیش فردی مانند کدکنی موجب میشد که اتهامهایی به سوی فرد روانه شود و عدهای سعی داشتند به دلیل نگاه کدکنی به شاملو با حمله به وی و افرادی که با وی در ارتباط بودند، برای خودشان اعتبار و یا شاید صندلی پیدا کنند، اما الان خوشحالم که بعد از 30 سال فهمیدیم که شخصیتهای بزرگ در عرصه شعر قابل احترام هستند و باید مورد رجوع باشند.
امامی افزود: جریانی در شعر پس از انقلاب وجود دارد که نگاهش به تحولات این عرصه مقطعی و لحظهای است و این جریان مقطعی به دلیل اینکه در آن دوران موضوعاتی مانند تئاتر، سینما و تلویزیون به معنی امروزی وجود نداشت، دست به دامن شعر میشدند تا نیاز مقطعی و کارنامه کاریشان را در مطبوعات با شعر پر کنند و همین باعث شد شعر تنها هنر رایج مطبوعات باشد که دردسر نمیآفریند.
استاد ادبیات دانشگاه هنر ادامه داد: همین نگاه مقطعی و گذری باعث شد در دورانی که یک شاعر با دریافت 10 هزار تومان پول و یک دیوان حافظ در محفلی برای شعرخوانی حضور پیدا میکرد با درخواستهای 400 هزار تومانی برای حضور در مراسمی که توسط این جریان اداره میشد، روبرو شود.
وی با اشاره به اینکه به اعتقاد وی حضور شعر در نشریات حتی در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی نیز زمینهای فرهنگی نداشته است، گفت: این کار اگر اصالت داشت و یک جریان ادبی به شمار میرفت، امروز با هزار نوع پانتومیم و شعبدهبازی و ... جای خود را در روزنامهها عوض نمیکرد و جا را برای خود تنگ نمیدید.
نویسنده کتاب «شعر معاصر ایران» افزود: رسانهها منعکس کننده جامعه خود هستند. میزان انعکاس یک موضوع در آن نیز به میزان اهمیتی باز میگردد که جامعه به آن موضوع میدهد. خب الان در جامعه ما بستر و زمینه برای حضور شعر کم است. بنابراین سایر هنرها در رقابت با آن برای حضور در رسانهها مشروعیت پیدا میکنند. از سوی دیگر بستر و زمینهای نیز برای فعالیتهای تخصصی در حوزه شعر وجود ندارد و نه تنها مطبوعات تخصصی که حتی از داشتن برنامههای کوتاه تخصصی درباره عرصه شعر در رسانه ملی هم محروم هستیم.
امامی همچنین به بیاعتنایی شاعران کشور به حضور رسانهای اشاره کرد و گفت: از قدیم گفتهاند که حرمت امامزاده به متولی آن است. شکی نیست که شاعران ما هم میلی به حضور جدی در رسانهها ندارند. بیتعارف میگویم که همه ما سودپرست شدهایم و این نگاه، پرداخت رسانهای به هنرمان را کم کرده است.
امامی در ادامه به موضوع شیوه صحیح پرداختن به شعر در رسانهها پرداخت و گفت: من به تجربه حضورم در رادیو و به نقل از مدیران رادیو میگویم که رادیو مثل چاهی است که هر چه در آن میریزیم، پُر نمیشود. خب طبیعی است که در این فضا گاهی شعر اشتباه هم خوانده میشود. به نظرم بهترین شیوه کار این است که برای مخاطب رادیو سادهسازی کنیم و به او به زبان ساده شعر ارائه دهیم.
این استاد دانشگاه افزود: ساده روایت کردن شعر به معنی این نیست که به مخاطب تخصصی نیز این اطلاع را بدهیم که اصل ماجرا از چه قرار است.
وی در پایان تاکید کرد: به نظر من در مجموع نمیشود گفت که میان اهالی رسانه و شعر قهری رخ داده است که بخواهیم آنها را آشتی دهیم. همه باهم در ساختار جامعه در حال حرکت هستیم؛ گاه ساده و گاه شتابزده. به نظرم باید نشست و برخاستها را کمی بیشتر کرد و به نوعی بیشتر از قبل باهم درد دل کرد تا بیشتر از الان میان شاعران و رسانهها نزدیکی دید.
نظر شما