بخش کارگاه‌های تئاتر فجر، فعال نه منفعل

به گزارش خبرنگار مهر، همواره برگزاری کارگاه‌های آموزشی و سمینارهای علمی و پژوهشی در جشنواره‌های مختلف تئاتری برگزار می‌شوند، اما یکی از معضلات برپایی این برنامه‌ها نبود استقبال لازم از سوی دانشجویان و علاقه‌مندان است. به همین خاطر بارها شاهد این بوده‌ایم که سمینارها و کارگاه‌ها تنها برای معدودی از شرکت کنندگان که آنها‌ هم از عوامل برگزار کننده‌ برنامه‌های مذکور هستند، برگزار می‌شوند.

در دوره‌های گذشته سی‌امین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تنها کارگاه آموزشی که با استقبال و اقبال خوبی همراه بود، کارگاه "مدیریت تئاتر" بود. البته در دوره بیست و نهم تئاتر فجر نیز کارگاهی آموزشی توسط رومئو کاستلوچی برگزار شد، ولی بسیاری از هنرمندان علاقه‌مند نتوانستند در این کارگاه حضور پیدا کنند.

اما وضعیت در کارگاه‌های آموزشی سی‌امین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به گونه‌ای دیگر بود. برگزاری چند کارگاه آموزشی با عناوین "بدن در سایه"، "افسانه‌ شخصی اجراگر"، "ماسک و پرسونا" و "رابطه بین تنفس و تصور" توانست به عنوان یکی از نقاط قوت این دوره از جشنواره باشد.

ثبت‌نام در این کارگاه‌ها بدون محدودیت پیش از برگزاری آنها انجام شد و بسیاری از علاقه‌مندان، البته بسته به ظرفیت هر کارگاه در این برنامه‌ها‌ی آموزشی شرکت کردند که در این میان علاقمندانی‌ از شهرستان‌های مختلف کشور نیز حضور داشتند. نکته قابل توجه دیگر در برگزاری کارگاه‌های آموزشی سی‌امین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر استفاده از مدرسان بین‌المللی تئاتر بود.

حضور ژان ماری‌ پرادیه، یوگاس نانوریس و پاتریک رامیو باعث شد تا نتیجه و خروجی این کارگاه‌ها با توجه به بازه زمانی کوتاه در نظر گرفته شده، مناسب و قابل توجه باشد. یکی از نکاتی که می‌توان از برگزاری این دوره از کارگاه‌های آموزشی در تئاتر فجر مدنظر قرار داد این است که تئاتر ایران نیاز دارد تا در طول سال و در مقاطع زمانی مختلف از حضور مدرسان بین‌المللی تئاتر بهره‌مند باشد.

انتخاب کارگاه‌های آموزشی بر اساس نیازمندی‌های تئاتر ایران به لحاظ تئوری و عملی و حضور استاد‌های موفق در هر کدام از عرصه‌ها و موضوعات انتخاب شده و برگزاری این کارگاه‌ها در طول سال می‌تواند نتایج خوبی را برای تئاتر ایران به همراه داشته باشد.

متأسفانه نگاهی که در برگزاری کارگاه‌های آموزشی و برگزاری سمینارهای علمی و پژوهشی وجود داشته،‌ نگاهی آماری است که خوشبختانه این نگاه در سی‌امین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تبدیل به نگاهی علمی شده است. امید است در طول سال و یک بازه زمانی مناسب شاهد استمرار در برگزاری چنین کارگاه‌ها و سمینارهای پژوهشی در تئاتر ایران باشیم.