فرصت هایی که از دست دانشجویان موسیقی می رود

به گزارش مهر، شب گذشته تالار سوره حوزه هنری، میزبان گروه‌های کلاسیک غیرایرانی بود. بیش از نیم‌ساعت از زمان اعلام‌شده برنامه اجرا گذشته بود، داوران پا در سالن گذاشتند و چند دقیقه بعد هم گروه چهارفصل از اهواز روی صحنه آمد.

گروه چهارفصل زمانی که روی صحنه آمد، به قدری بی‌انگیزه بود که سونوریته‌ای قابل قبول از سازهایشان شنیده نمی‌شد. آنها پنج گیتار روی صحنه آورده بودند که با صدای حاصل از آنها، از دو گیتار هم خارج می‌شد. چرا که یک ساز آکوردگیری می‌کرد و دیگری هم اجرای خط ملودیک را برعهده داشت. سه ساز دیگر تکرارکننده بودند و شوقی در صدای آنان به گوش نمی‌رسید.

جمع تماشاگران این برنامه بسیار اندک بود و در اواسط برنامه بود که چند نفری به جمع اضافه شدند و مشخص بود که بیشتربرای دیدن برنامه بعدی آمده‌اند. آیا برای این سالن هزینه نشده است؟ آیا برنامه‌هایی که در آن جوانان حضور دارند و صرفا برای رقابت با هم، ساز می‌نوازند، باید بهایی درخور برای بلیت‌هایش درنظر گرفت؟ اصلا چرا نباید بلیت‌های این برنامه‌ها رایگان باشد؟

هر سال علاوه بر دانشکده‌های موسیقی، آموزشگاه‌های پرشمار، دست به تعلیم و آموزش علاقه‌مندان فراوان موسیقی می‌زنند و حاصل‌اش تعداد زیادی نوازنده سازهای مختلف است. از سوی دیگر، اجراهای صحنه‌ای در موسیقی علاوه بر آنکه بار سرگرمی با خود دارد، از جنبه آموزشی نیز برخوردار است. بنابراین هنرجوهای موسیقی در کنسرت‌های موسیقی می‌توانند اطلاعات و درس‌هایشان را تکمیل کنند. جشنواره موسیقی فجر به دلیل گستردگی‌اش در اجرا و میزبانی گروه‌های مختلف از سبک‌های گوناگون موسیقی، فضای مناسبی است که بهترین امکان را برای هنرجویان موسیقی فراهم می‌کند.

در دوره‌های گذشته جشنواره شاهد بودیم که برخی از بخش‌ها از استقبال کمی روبه‌رو می‌شدند و صندلی‌های سالن اجرایشان به ندرت از نیمه بیشتر پر می‌شد. پیشنهاد های زیادی شد مبنی بر اینکه بلیت‌هایی به صورت رایگان در اختیار دانشجویان موسیقی قرار گیرد تا هم شوقی برای گروه‌های اجراکننده فراهم شود و هم هنرجویان و دانشجویان و فارغ‌التحصیلان موسیقی بهره‌ای از تجارب دیگران ببرند.