به گزارش خبرنگار مهر، احسان جهاندیده خبرنگار سابق واحد مرکزی خبر صدا وسیما، که در دولت نهم سمتهایی مثل مدیرکل امور رسانه‌ها و سپس معاونت ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهور و معاونت سخنگو و دبیری شورای اطلاع رسانی دولت را تجربه کرده است به عنوان نامزد در نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به صورت مستقل شرکت کرده است. هر چند که در گمانه زنی‌های پس از ثبت نام کاندیداهای نام وی جزو لیست جبهه پایداری عنوان می شد، اما در لیست نهایی جبهه پایداری برای حوزه انتخابیه تهران نام احسان جهاندیده قرار نگرفت.
در روزهای پایانی تبلیغات انتخاباتی با وی درباره دغدغه‌ها و دلایل حضورش در عرصه انتخابات و ادامه این رقابت گفتگو کردیم .
آقای جهاندیده چرا تصمیم گرفتید در در رقابت‌های انتخاباتی مجلس شرکت کنید؟
یک حس تکلیف مرا به این کار سوق داد. متاسفانه در کشور ما عرصه سیاست کاملا هیجانی است. هیجان اتفاقی مانند انتخابات باعث می شود در فضایی که احزاب و تشکلهای سیاسی قوی و ریشه دار وجود ندارند در آستانه انتخابات با سر بر آوردن جبهه‌های گوناگون گویی جنگ جهانی آغاز شود و شهروندان تهرانی همه متعجب از اینکه در مجلس چه خبر است که اینگونه سیاسیون به میدان جنگ آمده اند، نظاره گر صحنه هستند.
آن چیزی که جایش خالی است ارائه برنامه است هیچ یک از این جبهه‌ها به مردم نمی گویند که اگر تیم آنها به مجلس رفت چه کاری برای زندگی مردم و پیشرفت کشور خواهد کرد که دیگران نمی‌توانند. به حکم حضور ۱۰ساله به واسطه خبرنگاری رسانه ملی و پس از آن سمتهایی که در مرکزیت دولت داشته‌ام با بسیاری از افرادی که در دولت و مجلس نقش آفرین بوده‌اند از جناح‌های مختلف سیاسی (مجالس ششم، هفتم و هشتم و دولتهای آقایان خاتمی و احمدی نژاد) سر و کار داشته و در ارتباط بوده‌ام.
به گواهی این تجربه، برایم ثابت شده است که لازمه خدمتگزاری خوب و مطلوب به مردم نه مدرک و تخصص و نه سابقه متمادی و پشتوانه حزبی و سیاسی بلکه شناخت دقیق مشکلات و آشنایی با ساز و کارها و مناسبات حاکم بر نظام مدیریت سیاسی کشور و انگیزه و همتی برای شکستن خط قرمزهای جعلی است.
یعنی رقبای شما در انتخابات صلاحیت تصدی نمایندگی مجلس را ندارند؟
از حق نگذریم افراد خوبی در صحنه هستند که مثلا برخی در رشته‌های علمی تخصص سطح بالایی دارند و برخی در عرصه‌های مختلف تجربه‌های ارزشمندی دارند اما تجربه دوره‌های گذشته مجلس نشان داده که آدم‌های خوب و یا سطح بالا در عرصه علم و تجربه لزوما نمی‌توانند نمایندگان خوبی برای مردم باشند چرا که مجلس دارای قواعد خاص و پیچیده‌ای است.
اما آیا بهتر نیست که جوانان تجربه بیشتری کسب کنند و بعد وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شوند؟
بعد از گذشت ۳۳سال از پیروزی انقلاب، مردم از چهره‌های قدیمی و پای ثابت انتخابات مجلس خسته شده‌اند و جوانان خواهان کسانی هستند که از جنس خودشان باشند و حرفهای جدید و راه حلهای جدید برای مشکلات ارائه دهند.
مهمترین چالش مجالس گذشته را چه می‌دانید؟
ما مجلسی می خواهیم که به جای دست و پا زدن در قوانین انبوه و دست و پاگیر بیشتر به دنبال نظارت فراگیر و همه جانبه بر امور کشور و با اتکا به اطلاعات و نظر مردمی باشد نه مجلسی که نمایندگانش در هر دوره برای حذف رقبای خود در انتخابات بعدی قانون انتخابات مجلس را طوری تغییر دهند که فقط به نفع خودشان تمام شود و مثلا هر دوره حضور خود را در مجلس معادل یک مقطع تحصیلی محسوب کنند ولی دیگران که در عرصه‌های دیگر درحال خدمت به کشور بوده‌اند از حضور در انتخابات محروم شوند.
آیا خود شما مدلی هم برای استفاده و اتکا به اطلاعات و نظر مردمی دارید؟
دیگر دوره ارتباط هر ۴سال یکبار با مردم و بیان حرفهای آنها فقط در مقاطع انتخاباتی گذشته است. امروز با گسترش فراگیر انواع وسائل ارتباطی باید به دنبال مدل جدیدی از نمایندگی پویا برای مردم یا اصطلاحاً «نمایندگی آنلاین» بود. نماینده امروزی می‌تواند و باید برای هر موضع گیری خود در قبال طرح‌ها یا لوایح و مسائل روز جامعه از نظرات موکلانش بویژه متخصصان در هر موضوعی استفاده کرده و آنها را انعکاس دهد تا مجلسی داشته باشیم که به جای تصویب قوانینی که در همان دوره مجلس چند بار اصلاحیه می‌خورد، قوانینی جامع و مانع و راهگشا تصویب کند و این کار با فناوری جدید ارتباطی به راحتی اجرا شدنی است.
به عقیده شما چرا هنوز این جسارت در کشور برای سپردن مسئولیت‌های مهم به جوانان ایجاد نشده است؟
سوال شما را اینگونه تکمیل می‌کنم که چرا امروز با توجه به اینکه جوانان عظیم ترین گروه سنی جامعه هستند و همه نامزدها و گروههای سیاسی نیز دم از جوانان و حل مشکلات آنها می‌زنند اما چرا کسی حاضر نیست با کنار رفتن خود جا را برای ورود همین جوانان به عرصه مدیریت کشور باز کند؟ من معتقدم که امروز می‌توانیم با پیشرفتهای کشورمان و به مدد اعتماد و اتکا به مهارتها و توانمندی‌های جوانان مدل جدیدی از خدمتگزاری به مردم و روشهای جدیدی برای حل مشکلات بر زمین مانده ارائه دهیم به شرطی که راه برای ورود جوانان باز شود.
اصرار شما به حضور جوانان صرفا به دلیل جوان بودن خود شما نیست؟
اصلا این طور نیست. به نظر من تحقق چنین مجلسی نیاز به جسارت جوانان و ورود و خط شکنی خود آنان دارد. تا ما وارد عرصه نشویم و با اعتماد به نفس، آمادگی خود را برای کمک به اداره بهتر و پیشرفت سریعتر میهن شان اعلام نکنیم صاحب‌منصبان کار را واگذار نخواهند کرد و جایی برای حضور چهره‌های جدید باز نخواهد شد.
در ابتدای مصاحبه به جالی خالی برنامه‌های کاندیداها اشاره کردید. خود شما در صورت پیروزی در انتخابات برنامه‌ای هم برای ادامه راه ترسیم کرده‌اید؟
اهداف و برنامه‌هایی که ان شاء الله در مجلس پیگیری خواهم کرد را در سه حوزه مسایل اجتماعی، فرهنگی و سیاسی تقسیم‌بندی می کنم. یکی از اولویت‌های من در برنامه‌های اجتماعی مقابله با فساد اداری مانند رشوه خواری، اعمال نفوذ و پارتی‌بازی است از طریق تصویب قوانین و ساز و کارهای جدید و بروز شده و حمایت قانون از افشا کنندگان این موارد است.
یکی دیگر از مهمترین اولویت های برنامه‌های اجتماعی من به رسمیت شناختن، شفاف سازی و پیگیری حقوق شهروندان جامعه مجازی و قانونمند شدن انواع فعالیتها در این عرصه مهم و همچنین تلاش برای بازنگری در نظام سلامت به منظور رفع تبعیض میان اقشار کم درآمد و ثروتمندان دربرخورداری از خدمات مطلوب بیمارستانی و گسترش خدمات بیمه سلامت است.
تلاش برای گسترش خدمات تامین اجتماعی برای اقشار کم درآمد و محروم به ویژه زنان سرپرست خانوار و همچنین قانونمند کردن دسترسی آزاد مردم به آمار و اطلاعات عمومی دولتی را نیز دنبال خواهم کرد.
کمی هم درباره برنامه‌های سیاسی تان توضیح دهید.
مقابله با تبعیض حتی در شکل قانونی یکی از دغدغه‌های اصلی من است که به نظرم کمتر به آن توجه می‌شود.
منظور شما از تبعیض قانونی چیست؟
تبعیض قانونی امروز در اشکالی مثل شرط فوق لیسانس برای نامزدی در انتخابات مجلس، امتیاز خاص فرزندان هیئت علمی دانشگاهها در کنکور سراسری، امکانات و امتیازات رفاهی و خدماتی خاص برخی از سازمانهای دولتی و امتیازات عضویت در هیئت مدیره شرکتهای دولتی و موارد این چنینی است که متاسفانه در حال تبدیل به امر عادی در کشور است.
در همین مجلس هشتم یکی از نمایندگان توانست با تغییر قانونی که سالها از تصویب آن می گذشت برای خود و خانواده‌اش یک امتیاز انحصار کسب کند و حتی رسانه‌ها نیز چندان به این مساله حساسیتی نشان ندادند. به نظرم این همان مساله‌ای است که مقام معظم رهبری از آن به عنوان «قانوندانهای قانون شکن» یاد کردند. برخی‌ها برای مشروع جلوه دادن امتیازات ناحقی که می‌خواهند از آن بهره ببرند در حال سوء استفاده از ظرفیتهای قانونی هستند.
در صورتی که به مجلس راه یابید به عنوان فعال رسانه‌ای و فرهنگی آیا برنامه ویژه‌ای هم برای این حوزه‌ها در نظر گرفتید؟
تصویب قانون حفظ حقوق مالکیت معنوی برای تولیدکنندگان آثار علمی، فرهنگی، هنری و رسانه‌ای یا همان کپی رایت داخلی و حمایت و تقویت بخش خصوصی برای حضور مستقل و قوی به ویژه در عرصه ارائه تولیدات و خدمات فرهنگی از طریق قانونمند و هدفمند شدن پرداخت یارانه‌های دولتی در این عرصه از جمله مهمترین اولویت‌های من در عرصه فرهنگ است.
به نظر می‌رسد در تهران که معمولا لیستها با هم رقابت می‌کنند رای آوردن نامزدهای مستقل کار نشدنی باشد چرا با این شرایط انصراف نمی‌دهید مثل خیلی نامزدهای دیگر؟
به نظر من باید صدای آنهایی که صدایشان در هیاهوهای سیاسی و باندی گم و خاموش شده است را به گوش قدرتمداران رساند.
باید به دنبال تغییر وضع کنونی بود و برای تحول و پیشرفت ایران، همه تلاش را بکار گرفت . باید برای احقاق حقوق فروخورده مردم در دعواهای سیاسی و باندی مبارزه کرد. باید برای از بین بردن فساد و رکود نظام اداری و روان سازی چرخه خدمت رسانی به مردم آستین‌ها را بالا زد. باید با تبعیض در کشور ولو در شکل قانونی شده آن مقابله کرد.
باید حلقه‌های باندی و تنگ مدیریتی کشور را شکست و راه را برای ورود انرژی و خلاقیت عظیم نسل جدید و نخبه به عرصه مدیریت و تصمیم گیری کشور باز کرد. باید ثابت کرد که می‌توان الگوی جدیدی از نمایندگی مردم را عرضه کرد الگویی که هر روز بدنبال حل مشکلات مردم و رساندن صدای آنان باشد نه هر ۴سال یکبار به دنبال رای آنها و …!
همه این "بایدها" همان مسیر تکلیف گرایی است که شهدا برای استقلال و آزادی و شرافت این ملت دنبال کردند و برای تحقق آن باید در میدان ایستاد و صحنه را خالی نکرد تا دیگران هم، دیر یا زود، باور کنند که نسل سوم انقلاب برای در دست گرفتن کارها آماده و دارای فکر و ایده است.
سخن آخر؟
روال سیاسی کشور ما این است که اکثر قریب به اتفاق سیاستمداران حاضر به بلند شدن از صندلی خود و دادن داوطلبانه نوبت خدمتگزاری به دیگران نیستند. اگر به طور جدی در صحنه وارد نشویم کسی باور نخواهد کرد که ما آماده‌ایم و آمده‌ایم برای تحولی جدید و پیشرفتی سریع.
نظر شما