به گزارش خبرنگار مهر، مراسم جشن انتشار دوباره فصلنامه پژوهشنامه کودک و نوجوان و رونمایی از شماره جدید این مجله، یکشنبه شب 14 اسفند با حضور چهره‌هایی چون احمد مسجد جامعی، نوش آفرین انصاری، مهدی حجوانی، معصومه انصاریان، حمیدرضا شاهآبادی، زهره قایینی، امیرعلی نجومیان، نسرین وکیلی، محسن هجری، فریدون عموزاده خلیلی، مصطفی خرامان، علی اصغر محمدخانی، فرهاد حسن‌زاده، بیوک ملکی، علی‌اصغر سیدآبادی و دیگر شاعران و نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان در موسسه فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
امیرعلی نجومیان در این برنامه گفت: داریم از سال 90 به سال 91 قدم می‌گذاریم. شرایط خیلی تغییر کرده است. فعالیت‌های مربوط به ادبیات کودک و نوجوان در حال توسعه است. مجله مطالعات ادبیات کودک در شیراز تا شماره 3 آن به دستم رسیده است و آقای خسرونژاد در شیراز کارهای خوبی در این زمینه کرده است و در کل به نظر می‌رسد که در حال قدم گذاشتن به دوران جدیدی هستیم.
وی افزود: امروز فکر و نگاه نویی در ادبیات کودک و نوجوان ایجاد شده است. یعنی محققان و دانشجویان در حال عوض کردن نگاهشان هستند و شاهدیم که کارشناسی ارشد رشته ادبیات کودک در شیراز راه‌اندازی شده است. من هم در حال تلاش هستم که این مقطع را در دانشگاه شهید بهشتی به راه بیاندازیم. آقای حجوانی بحث حرفه‌ای شدن را در این زمینه کرده بود. به نظر من باید این موضوع را جدی بگیریم یعنی توجه کنیم که چه داریم و چه کمبودهایی داریم.
نویسنده کتاب «درآمدی بر مدرنیسم در ادبیات» گفت: مجله‌های ادبیات کودک در جهان حداقل به 5 گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول مجلات آکادمیک هستند که بیشتر شبیه کاری هستند که در شیراز انجام می‌شود. این مجلات نگاه علمی پژوهشی دارند و مقالات دانشگاهی را برای محققان دانشگاهی منتشر می‌کنند و قرار نیست مخاطب عام، درباره‌شان بداند. گروه دوم مجلات ارائه کننده ریویو هستند. این گروه در واقع بررسی و معرفی آثار ادبیات کودک را به عهده دارند و مخاطب‌شان عام‌تر است. هم محققان، هم نویسندگان و هم بچه‌ها می‌توانند آن‌ها را بخوانند.
این محقق در ادامه گفت: نوع سوم مجلات آموزشی هستند. این گروه مساله آموزش و علوم تربیتی را بررسی می‌کنند و به ارتباط این علوم با کودکان می‌پردازند. نشریات گروه چهارم، آثار ادبیات کودکان را چاپ می‌کنند که خود منتشرکننده دو نوع اثر هستند. یک گروه آثاری که نویسنده‌های بزرگسال می‌نویسند و دوم آثاری که به طور ویژه توسط نویسندگان کودک و نوجوان نوشته می‌شوند. گروه پنجم و آخر هم مجلات کتابخانه‌ای هستند که به طرح مساله انتخاب، طبقه‌بندی و ژانربندی برای کتابخانه‌ها توجه دارند.
نجومیان گفت: پژوهشنامه در دوره جدید انتشار خود قرار است کجای این طبقه‌بندی جا بگیرد؟ آیا همان‌طور که آقای شاهآبادی اشاره کرد قرار است مانند برخی از مجلات تخصصی باشد یا برای همه مردم باشد؟ این موضوعی است که گردانندگان مجله باید به آن فکر کنند. البته من برخلاف آقای شاهآبادی معتقدم مخاطب مجله نباید هرکس باشد. یک نکته مهم دیگر این که وقتی از ادبیات کودک سخن می‌گوییم باید کودک امروز را بشناسیم. کودک امروز با کودک 10 سال پیش تفاوت دارد چه برسد به کودکی ما. چون ما عموما مطالب کودکی خودمان را چاپ می‌کنیم. کودک امروز در حالی بزرگ می‌شود که در فیس بوک صفحه دارد و چند دوست بلژیکی و فرانسوی دارد.
وی افزود: پیشنهاد می‌کنم پژوهشنامه، یک صفحه انگلیسی زبان در اینترنت داشته باشد تا در گوگل دیده شود و شناخته شود. این یکی از مقدمات و مسائل مهم است. این را هم فراموش نکنیم که در هیچ کجای دنیا، هیچ کاری در زمینه علوم انسانی، بدون کمک و حمایت دانشگاه‌ها به جایی نرسیده است.
در ادامه این برنامه محسن هجری گفت: فرایند پژوهش یک فرایند صرفا ذهنی نیست. کار پژوهش یک کنش و عمل اجتماعی است. وقتی عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و فعالیتی را به ثمر می‌رسانند، یک کنش اجتماعی را به وجود آورده‌اند. اما کاری که در ایران، پژوهش تلقی می‌شود، سطحی‌ترین نوع آن است. آکادمیک‌های ما محافظه‌کار هستند و در قالب و چارچوب‌های گذشته کار می‌کنند. در چنین شرایطی است که کار مجله‌ای چون پژوهشنامه اهمیت پیدا می‌کند. به نظرم اگر 10 نشریه دانشگاهی هم در کشور پا بگیرد، جای پژوهشنامه را نخواهد گرفت.
نسرین وکیلی هم در پایان این مراسم گفت: نشریه منتشر کردن مانند جادوگری است و بنابراین به جادوگرهای زیادی احتیاج داریم. توجه کنیم که نشریه یک موجود جان‌دار است و نیاز به پوست‌انداختن و تحول است. من شماره جدید منتشر شده پژوهشنامه را مطالعه کردم. نقدهای علمی و پژوهشی مجله مقبول بودند اما آن‌چه نظرم را جلب کرد، یکی افزودن فهرست لاک‌پشت وشیوه‌های دستیابی به کتاب‌ها بود. این شیوه‌ای که پژوهشنامه در حال حاضر در پیش گرفته، کاربردی‌تر از دوره قبل است.
وی افزود: نکته دیگری که توجهم را جلب کرد تهیه نشان‌های طلایی و نقره‌ای برای کتاب‌های خوب بود که هم موجب تشویق تولیدکنندگان می‌شود، هم موجب ترغیب خوانندگان می‌شود و هم ترویج کتابخوانی است.
نظر شما