عید نوروز در گذشته تا یک ماه به درازا می کشید

به گزارش خبرنگار مهر، این جشن بزرگترین جشن ملی ایرانیان است که از روزگاران بسیار دور برای ما به یادگار مانده است. ریشه یابی عمو نوروز، حاجی فیروز، پنجه یا بهیزک و... نشان می دهد جشن نوروز بسیار گسترده‌تر از آن چیزی بوده که امروز هست.

ایرانیان باستان ده روز مانده به جشن نوروز، سه سینی سبزه از گندم و جو و ارزن می کاشتند. در گذشته ایرانیان باستان دانه‌‌های گندم، جو، برنج، لوبیا،عدس، ارزن، نخود، کنجد، باقلا، کاجیله، بلال، و ماش به شماره‌ دوازده ماه را در ستون‌هایی از خشت خام بر می‌آوردند که بالیدن هر یک را به شگون نیک می‌گرفتند و بر آن بودند که آن دانه در سال نو مایه‌ فزونی و باروری خواهد بود.

همه‌ خانه برای پاکیزگی زیر و رو می‌شد، چیزهای کهنه را به دور می‌ریختند و در آن میان شکستن کوزه را که جایگاه آلودگی‌ها و اندوه‌های یک ساله بود بایسته می‌دانستند. یاد آوری می‌شود که آیین شکستن کوزه در جشن چهارشنبه سوری هم انجام می‌شود.

یکی دیگر از آیین و پیک نوروزی سفره‌‌ هفت سین است. ریشه‌ واژه‌ هفت سین را از چیدن "هفت سینی" بر خوان نوروزی می‌داند که به آن هفت سینی می‌گفتند و با گذشت زمان و افتادن "ی" پایانی آن به گونه هفت سین در آمده. هنوز هم در برخی از روستاهای ایران این سفره را، سفره‌‌ هفت سینی می‌ گویند.

پنج ویژگی و نکته در خور نگرش درباره هفت سین های باستانی و کهن که از زمان باستان تا امروز ، از سوی نیاکان ما ، بر خوان نوروزی می نهادند این است:1-نام آنها پارسی باشد 2- با حرف سین آغاز شود 3 – دارای ریشه گیاهی باشند 4- خوردنی باشد 5 – نام آنها از واژه های ترکیبی ساخته نشده باشد.

با این نگرش سیب ، سیر ، سماغ ، سرکه ، سمنو ، سبزی یا سبزه و سنجد هفت سینی هستند که همه دارای این ویژگی هستند.
مرسوم است اجزا دیگری هم در سفره هفت سین چیده ‌شود. این اجزا ممکن است برای زینت یا کامل کردن مجموعه باشند.

از جمله این اجزا می‌توان از آینه، کتاب مقدس یا مجموعه اشعار از قبیل دیوان حافظ و شاهنامه فردوسی، شمعدان، تخم مرغ رنگی، میوه، گل، شیرینی، آجیل، نان، شیر، ماست، پنیر، گلاب، عسل، شکر، تنگ یا کاسه آب، بیدمشک، بادبزن و سبزی خوردن نام برد.

آینه و کتاب قرآن در کنار آن هم از اجزایی است که در بسیاری از سفره‌های هفت سین چیده می‌شود. برخی بر این باورند که سکه که نماد دارایی وآب که نماد پاکی و روشنایی است بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره می‌گذارند.