سحر حق‌گو، تصویرگر کتاب‌های کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به وضعیت تصویرگری کتاب‌های کودک و نوجوان در سال‌های اخیر اظهار کرد: روند کلی تصویرگری در کشور ما خوب است، ولی یک نکته در کارها وجود دارد و آن اینکه اغلب تصویرگران به طور معمول بیشتر اسیر تکنیک می‌شوند و می‌خواهند توانایی‌هایشان را به رخ بکشند. این موضوع از نظر هنری خوب است، اما باعث می‌شود مخاطب رفته رفته مهجور بماند و این موضوع در گروه سنی کودک و خردسال که مخاطب از اهمیت بالایی برخوردار است، خود را بیشتر به رخ می‌کشد.
وی با تاکید بر اینکه نیاز مخاطب در این تولیدات به هیچ عنوان در نظر گرفته نمی‌شود، افزود: این موضوع تنها متوجه تصویرگران نیست. بعضی از نویسنده‌ها از تصویرگر تنها کارهای کارتونی می‌خواهند. در حالی که همیشه آن چیزی که مخاطبان دوست دارند، درست نیست. چون ممکن است فرهنگ تصویری مخاطب کودک و نوجوان غلط باشد. این لبه نازکی است که روی آن راه می‌رویم.
حق‌گو ادامه داد: باید تعادل را حفظ کرد که نه در دام کارهای بازاری افتاد و نه کارهایی که قابل فهم نباشند. باید مخاطب بهتر شناخته شود و این اتفاق در صورتی می‌افتد که نویسنده و تصویرگر و گرافیست از اول شکل‌گیری کتاب باهم ارتباط داشته باشند و صحبت کنند. وقتی هدف مشخص شود، کار بهتر می‌شود و درصد اشتباه پایین می‌آید.
این تصویرگر افزود: چیزی که من در این مدت مطالعه کرده و شنیدم این است که بچه‌ها رنگ‌های تخت و تکه‌های بزرگ در تصویر را دوست دارند. دلشان می‌خواهد تصویر جستجو و حرکت داشته باشد. به حدی که کودک با توجه به شناختی که از دنیای بیرون کسب کرده بتواند آن را درک کند، اما به طور کلی مخاطب کودک، تصویرگری‌هایی را که با موضوع طبیعت و یا زندگی شهری باشد، بیشتر درک می‌کند.
حق‌گو همچنین با اشاره به تصویرگری آثار مرتبط با زیر سه سال در کشور گفت: اول باید این فکر به وجود بیاید که این کتاب‌ها تولید شود و ناشر احساس نیاز کند که کارهای تالیفی چاپ کند. ضمن اینکه همان طور که تصویرگران جشنواره‌ای کار می‌کنندٰ، گاهی بین نویسنده‌ها هم چیزی مد می‌شود. مثلاً اینکه فکرهای بزرگسالانه خودشان را در کتاب‌ها می‌آورند. این موضوع بد نیست، اما باید به زبان مخاطب باشد. در کنار این موضوع همچنین کتاب کودک باید نوشته‌های کمی داشته باشد. خردسال متن زیاد را دوست ندارد و بیشتر جذب کمیک استریپ‌ها و قصه‌های تصویری می‌شود.
نظر شما