فیلم "بدرود بغداد" در شیراز نقد و بررسی شد

به گزارش خبرگزاری مهر، این رویداد فرهنگی در ادامه سلسله جشنواره های فرهنگی- هنری سینما پرسیا در راستای اعتلای فرهنگ و هنر شیراز به ویژه در عرصه سینما در سینما پرسیای شیراز رخ داد.

در ابتدای این نشست امیر عفاف کارگردان و منتقد سینما با تبریک به مهدی نادری به خاطر سنت شکنی در سینمای ایران و ساخت فیلمی متفاوت گفت: مهدی نادری با امکانات ساده ای به ما فهماند که برای ساختن فیلم فاخر، تنها پول هنگفت لازم نیست و بیشتر اندیشه است که در اثر غالب می شود. این فیلم تجربه ای گران است که بدون شک برای تهیه کننده اش ارزان تمام شده، او با برنایی و دانایی اش مقیاس سنجش را در سینمای ایران تغییر داد و اطمینان دارم سالهای بعد، این فیلم در بین فیلمسازان سرمشق می شود. سینمای ایران خاطره خوب «بدرود بغداد» را از یاد نخواهد برد.

همچنین مهدی نادری با بیان این مطلب که بدرود بغداد در بسیاری از کشورهای جهان و در حضور تماشاگران مختلف نمایش داده شده، گفت: به نظرم بهترین اکران فیلم در سینما پرسیای شیراز صورت گرفت.

این کارگردان سینماداری را کاری دشوار دانست و ضمن تقدیر از مدیر سینما پرسیا گفت: در زمانی که تنها 250 سالن سینما برای جمعیت 70 میلیونی ایران وجود دارد، داشتن سینمایی اینچنین منظم با نشریه ای تخصصی که تازه ترین اخبار سینما را به اطلاع علاقه مندان می رساند جای سپاس دارد. ای کاش این حرکتهای فرهنگی حمایت می شد تا چنین سینماهایی مجبور نباشند گاهی فیلم های گیشه ای را برای اکران انتخاب کنند.

نادری در پاسخ به این سوال که "چرا بدرود بغداد، با وجود خوب بودن، نتوانست به توفیقی آنچنان که شایسته اش است، دست یابد" گفت: این فیلم سال گذشته به عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار 2011 انتخاب شد و کمکهای بی دریغ همکارانم بود که ساخت آن را به گونه ای رقم زدند که مورد توجه و لطف جامعه سینمای ایران قرار گرفت اما آنچه فیلم را از دست یافتن به موفقیت درخور و شایسته دور کرد، حرکت ضد ملی پخش کننده آن یعنی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بود. بدرود بغداد در تور بزرگ بین المللی «یک فیلم برای صلح چه می تواند بکند» نیز که از شهر مده آ در ایتالیا شروع شده و در لندن خاتمه می یابد شرکت کرد و با نظرات مثبت مخاطبان و کارشناسان مواجه شد.

این فیلم جوایز بین المللی بسیاری را از آن خود کرد اما حرکت ضد ملی مدیر بازرگانی مرکز گسترش سینمای تجربی باعث شد بدرود بغداد به عنوان تلاش درخشان بازیگر بزرگی همچون پانته آ بهرام، فیلمبردار ماهری چون تورج اصلانی و استاد صدابرداری مثل نظام کیایی آنطور که باید، دیده نشود.

وی با اشاره به سابقه فعالیت خود که ساخت حدود 15 فیلم کوتاه و مستند و نوشتن فیلمنامه های بسیار از آن جمله است اظهار داشت: بدرود بغداد اولین فیلم بلند سینمایی من است که با وجود تصور بسیاری از مخاطبان مبنی بر تصویربرداری آن در کشور عراق، در همین شهرک سینمایی خودمان ساخته شده و طی شش سالی که برای ساخت آن انتظار کشیدم تجربه های فراوانی آموختم.

نادری تأکید کرد: این فیلم شخصیت های واقعی را از لابه لای اخبار روزانه شبکه های مختلف بیرون کشیده و می خواهد تجربه رنج آنها را با مخاطب به اشتراک بگذارد تا بیننده همراه با شخصیت هایی که چیزهایی درباره شان می داند نسیم بیابان های تفتیده عراق را حس کند.

این کارگردان سینمای ایران با بیان این مطلب که به دلیل وجود نفت، فرضیه جنگ هرگز از خاورمیانه رخت بر نمی بندد، گفت: در بدرود بغداد انسان به عنوان یک موجود شکننده دیده شده و کلام اصلی فیلم هم این است که جنگ به عنوان پدیده ای مزخرف به آدم ها اجازه زندگی معمولی نمی دهد.

در این نشست، عفاف ضمن اشاره به رویکرد فیلم که جذب مخاطب جهانی است، بیان کرد: یک فیلمساز جوان و صبور ایرانی در اولین فیلم بلند سینمایی خود به خلاء فیلم هایی که بعد از حادثه 11 سپتامبر و جنگ و اشغال عراق و افغانستان ساخته شده اند، پرداخته است. بدرود بغداد مجموعه فیلم هایی مانند «غیر قابل انتشار»، «قفسه درد»، «سرباز صفر» و... را کامل می کند بی آنکه به جز انسانیت، تفکر گروهی را تبلیغ کند؛ نگاهی هوشیار و دادگر که با عناصر ناب سینمایی آمیخته و کوشش می کند با زبان بین المللی خود، از مرزهای ایران فراتر رود. او با همکاری صحیح و قابل ستایش عوامل فیلم، جرأت سینمایی اش را در تجربه ای نو آزموده است.

نادری نیز در این خصوص گفت: سینمای ایران حاصل یکصد و اندی سال تجربه است و افتخارات بسیاری در جهان دارد بنابراین تصمیم گرفتم به عنوان شاگرد این سینما و با استفاده از تجربه و آبروی آن موضوعات بیرون از مرزها را تعقیب کنم و این کار را به عنوان یک وظیفه تلقی کردم. شاید تجربه سختی بود اما من معتقدم باید فیلمهای سخت ساخته شود تا تنبلی از سینمای ایران رخت بر بندد زیرا سینمای ما باید بدن و حجم داشته باشد. جای خوشحالی است که سینمای ایران با افتخار آفرینی اخیر فیلم «جدایی نادر از سیمین» به دروازه های ماندگاری در سینمای جهان رسید.

مهدی نادری در پاسخ به این سؤال که "آیا بدرود بغداد به صورت سفارشی ساخته شده است یا خیر" گفت: بله، بنده شش سال سفارش کردم این فیلم ساخته شود اما کسی گوش نمی کرد. من از شش سال پیش که با کمک برادر و استاد بزرگم علیرضا نادری تصمیم به تولید این فیلم گرفتم مصائب و مشکلات بسیاری را پشت سر گذاشتم . خیلی دردناک است که هفت سال از عمرت را منتظر دوشنبه ای بمانی که راجع به فیلمت تصمیم گیری شود. هوشنگ گلمکانی با موجودیت یک منتقد شریف، حمیدرضا صدر، امیر پوریا و بعدتر در زمان نمایش فیلم، کسانی مثل امیر عفاف با شرافت قلمشان لطف خود را برای شناخته تر شدن این فیلم مضایقه نکردند. باید بارها از آن بزرگواران که نکات مختلف فیلم را یادآور شدند تشکر کرد.

کارگردان بدرود بغداد در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: در انتخاب بازیگران فیلم هیچ تردیدی ندارم زیرا همگی هنرمندانی پر شکیب، حرفه ای و آگاه به کارشان هستند. من فکر می کنم در تمام آسیا و حتی کشورهای عرب امکان نداشت بازیگری را پیدا کنیم که بتواند نقش «ربقع» را به خوبی پانته آ بهرام از آب در بیاورد. من در مصاحبه با روزنامه های عرب زبان نیز این نکته را یادآور شدم.

در ادامه نشست نقد و بررسی بدرود بغداد، پانته آ بهرام بازیگر نقش ربقع درباره تجربه موفق خود در این فیلم گفت: پشت این ماجرا یک تجربه 20 ساله وجود داشت، تجربه ای که با عشق شروع شد. فراهم آوردن محیط مناسب برای کار کردن عنصر دیگری بود که مهدی نادری و دیگر همکاران با همه کمبودها به خوبی از عهده اش برآمدند و بستری ساختند تا من بتوانم خود را در این نقش رها کنم، آن را پیدا کنم، باز آفرینی کنم و خوب زندگی اش کنم. یاد دوست خوبم آقای عدنان شاه طلایی را نیز گرامی می دارم که اهل بغداد است و مرا در یاد گرفتن زبان عربی بسیار کمک کرد.

وی افزود: از آنجا که من بازیگری را برای خود بازیگری می خواستم، زندگی حرفه ای خود را از تئاتر شروع کردم. یعنی جزء آن دسته بازیگرانی هستم که شهرت و چیزهای دیگر برایم در مراتب بعد قرار دارد. به همین دلیل از تئاتر شروع کردم و چون تئاتر حافظه و بیان را قوی می کند و به بازیگر تسلط می دهد این موضوع تأثیر شایانی در رخ دادن این اتفاق خوب داشت.

پانته آ بهرام کار در کنار مجموعه عوامل بدرود بغداد را افتخاری بزرگ دانست و گفت: فیلمنامه خوب، بازیگر را به چالش می اندازد و بدرود بغداد فیلمنامه ای خوب دارد. این فیلم علاوه بر اینکه فرصت تجربه یک شخصیت متفاوت را به بازیگر می دهد او را مجبور به تجربه و یادگیری یک زبان دیگر هم می کند تا بتواند کاملاً به جای یک انسان دیگر زندگی کند. از طرفی همه عوامل فیلم انسانهایی درست، دوست داشتنی و عاشق هستند که کار کردن در کنارشان افتخاری بزرگ بود.

در پایان این نشست امیر عفاف یادآور شد: مهدی نادری مسیر دراز و طاقت فرسایی را برای تولید فیلمش پیموده است. حالا که این فیلم توانسته شایستگی های وی را در هنر سینماگری تثبیت کند باید تصمیم گیرندگان سینمایی کشور شرایط فیلمسازی را برایش تسهیل کنند تا دیگر به عنوان یک هنرمند شناخته شده دوندگی را کنار بگذارد و به بهتر ساخته شدن اثرش فکر کند.