به گزارش خبرنگار مهر، انسانی موجودی اجتماعی و دارای تعاملات اجتماعی با همنوعان خود است. امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که ناگزیر از ارتباط و برخورد با دیگران هستیم و مسلماً در زندگی امروزی هیچ کس نمی‌تواند بدون کمک و یاری دیگران نیازهای خود را برطرف کند. در عصر حاضر ارتباط با مردم و جلب رضایت آنها از جایگاه مهمی برخوردار است.
این پرسش مطرح است که چرا در برخی فرهنگها از جمله ژاپن عذرخواهی کردن در مقابل اشتباهات و خطاها امری رایج است ولی در برخی فرهنگها این موضوع نهادینه نیست.
دکتر مایکل آلن گلسپی استاد فلسفه و علوم سیاسی دانشگاه دوک آمریکا در مورد اینکه چرا در برخی فرهنگها و کشورها عذرخواهی به عنوان یک فرهنگ به ویژه نزد مسئولان در مواقع بروز اشتباه نهادینه نشده است به خبرنگار مهر گفت: عذرخواهی کردن در اصل به معنای دفاع کردن از خود است.
وی تصریح کرد: عذرخواهی کردن امروزه به معنای این است که مسئولیت پذیر بودن خود در قبال چیزی را نشان می‌دهیم.
مؤلف "نهلیسم بعد از نیچه" تأکید کرد: عذرخواهی کردن تنها در مورد کارهایی که شخصاً انجام می‌دهیم نیست. بلکه در مورد کارهایی که در آن به نوعی در آن شخصیت حقوقی نیز داریم باید وجود داشته باشد.
وی یادآور شد: برای نمونه اگر اشتباهی از ما در مقام شخصیت حقیقی سر می‌زند باید در قبال آن عذرخواهی صورت گیرد. گاهی اشتباه از فرد در مقام شخصیت حقوقی او سر می‌زند که در این خصوص نیز فرد باید عذرخواهی کند.
استاد فلسفه و علوم سیاسی دانشگاه دوک افزود: عذرخواهی کردن در مقام شخصیت حقوقی به معنای این است که از همه کسانی که از آن اشتباه متضرر شده‌اند عذرخواهی صورت گیرد. همچنین این عذرخواهی به معنای این نیست که شخص به خصوصی اشتباه کرده است.
وی تأکید کرد: بلکه به معنای این است که کل آن مجموعه اشتباه کرده است و شخصی هم به عنوان سخنگوی آن مجموعه از اشتباهات رخ داده عذرخواهی می‌کند.
برنده جایزه لئواشتراس در ادامه تصریح کرد: این به معنای این است که شخص خطاکار بودن و گناه‌کار بودن خود را پذیرفته است. فرد پیش از اینکه به جایگاه خدا عذر و تقصیر ببرد باید ابتدا از خلق خدا عذرخواهی بکند.
گلسپی یادآور شد: اگر مسئولان یک کشور به اشتباهات خود اقرار کرده و عذرخواهی کنند در این صورت چنین عذرخواهی باعث ارتباط نزدیکتر مسئولان با جامعه می‌شود.
مؤلف "بنیان تاریخ" در پایان تأکید کرد: نمونه‌ای از چنین ارتباطی را می‌توان در استقرار کمیسیون حقیقت و آشتی در آفریقای جنوبی مشاهده کرد. هدف این نبود که کسانی را که در رژیم گذشته این کشور مرتکب اشباهی شده بودند، مجازات کنند بلکه هدف این بود اشتباه کنندگان به حقیقت پی ببرند و با بقیه اجتماع آشتی کنند.
نظر شما