بالاخره تیاتر مدیردار شد/ کارت هدیه بلای جان وقایع نگاران

به گزارش خبرنگار مهر، چند ماهی بود که در جماعت مدیران داوطلبی حضور نداشت تا قدم در میدان نهد و مدیریت تیاتر ایران را عهده دار شود. بلاتکلیفی برای تیاتری جماعت از یکسو و داوطلب نشدن مدیر جماعت از سوی دیگر. روزها گذشت و گذشت تا در نهایت در سال نو و به میمنت حضور بهار، مدیری داوطلب شد به میدان تیاتر ایران وارد شود.

تیاتری جماعت که دیگر مدیران زیادی را در تیاتر دیده اند و روزی به استقبال آن ها رفته و روزی دیگر بدرقه شان کرده اند، هیجانی از دسته هیجانات خاص از خود نشان ندادند. گویند تیاتری جماعت روزشماری را برای مدیر جدید ورق می زند تا ببیند این داوطلب پا به میدان گذاشته تا چه حد یارای فراز و نشیب هایی را دارد که هر کدام از بلایای طبیعی دست کمی ندارند.

هر چه مدیر جدید تیاتر که این از خودگذشتگی را داشته که با توجه به سرانجام پیشینیان خود وارد عرصه مدیریت تیاتر شود، دوام و قوام بیشتری داشته باشد تیاتری جماعت را خوشنود خواهد کرد. تیاتری جماعت نیز که همچون پیشینیان خود دست به چانه زده و در انتظار پیشنهادات و رفتار جدیدی هستند که در عرصه تیاتر روز به روز بر تعدادشان افزون می شود.

گویند که شاید روزی این پیشنهادات و رفتارهای جدید تیاتری جماعت را سردرگم می کرد، ولی اکنون اگر روزی چنین رویدادی مشاهده نشود تیاتری جماعت به تفکر فرو می رود که چه حال و احوالی برای مدیر جماعت می گذرد که خبری از رویدادی جدید نیست.

کارت هدیه بلای جان وقایع نگار جماعت

وقایع نگار جماعت همواره در پیچ و خم اتفاقات و رویدادهای مختلف تیاتری قلم به دست در خط مقدم قرار دارد و اگر نگاهش مثبت باشد که مدیر جماعت از او راضی است و اگر نگاه منفی مدیر جماعت از او ناراضی. برخی جماعت وقایع نگار هم که در این میدان خط مقدم را برای جلب رضای مدیر جماعت برگزیده اند.

در این بین مدیر جماعت نیز برای داشتن رضای جمع کثیری از وقایع نگار جماعت، هر از چندگاهی از سر مهر و محبت نه چیز دیگر، هدایایی ناقابل را با دو دست به وقایع نگار جماعت تقدیم می کند و برخی وقایع نگار جماعت نیز حاضرند برای دریافت این هدیه ناقابل سر و دست و پای قابل خود را بدهند.

مصداق این گفته رقابتی است که در نشست رسانه ای معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رخ داد و صحنه ای را آفرید که همچون تصاویر مستند دیار غرب جذاب بود و دیدنی. مدیر جماعت نیز که با دیدن چنین صحنه های قند در دل شان آب می کنند و گمان شان بر این است که هدایای شان قابلیت بالایی را برخوردار است.

دلیل این گمان حضور چشمگیری است که وقایع نگاران در اینگونه نشست ها دارند و در اوقات دیگر سال سعی شان بر این است که از دورترین محدوده مشرف به تیاتر و تیاتری جماعت و مکان های تیاتری عبور کنند. تنها چیزی که می توان گفت این است که خداوند متعال عاقبت وقایع نگار جماعت و مدیر جماعت را با این قسم هدایا بخیر بگذراند.