به گزارش خبرنگار مهر، پخش مجموعه تلویزیونی "حیرانی" به نویسندگی مهشید تهرانی و رویا اسدی و کارگردانی کیوان علیمحمدی و امید بنکدار از چندی پیش از شبکه یک شروع شدهاست. به همین دلیل با مشهید تهرانی و رویا اسدی نویسندگان این مجموعه گپ کوتاهی داشتیم در ادامه میخوانید.
*خبرگزاری مهر - سرویس فرهنگ و هنر: برای شروع درباره شکلگیری طرح مجموعه "حیرانی" بگویید؟ که طرح اولیه برای شما بود یا خانم تهرانی؟
ما همیشه چند طرح آماده داریم. "حیرانی" مناسبترین آنها برای تلویزیون بود. ما تم کار را خیلی دوست داشتیم. جستجو و پیدا کردن خویشتن، مردی که تصور میکند مادربزرگش تنها خویشاوند اوست، پی میبرد خانوادهای دارد که سالها در پیاش بودند و به او فکر میکردند. غیر از تم "حیرانی" شخصیتهای زنی که در فیلمنامه هستند برای ما بسیار جذاب بودند.
ما علاقمندیم زنان متفاوت را پرداخت کنیم. زنهایی که صاحب تفکراند، با احساساتشان روراست هستند و مسئولیت اعمالشان را میپذیرند. بهعنوان مثال، عطیه زنی که دچار فراموشی است، او خودش، بیماری را پذیرفته تا عذاب نکشد، اما دقیقاً همان مسائل آزاردهنده را به یاد میآورد. عطیه فقط به گذشته فکر میکند و وقایع سیسال پیش جلوی چشمانش است. تم کار، شخصیتهای فیلمنامه و پیچشهای دراماتیک قصه از دلایل جذابیت نگارش "حیرانی" برای ما بود.
*چطور به این نتیجه رسیدید که بخواهید با هم کار کنید؟ آیا از قبل تجربه مشترک با هم داشتید؟ میخواهم درباره تعاملتان با یکدیگر بگویید؟
دوستی من و خانم تهرانی از سالها قبل آغاز شد. ما در دانشکده هنرهای زیبا رشته نمایش میخواندیم. خانم تهرانی ادبیات نمایشی و من کارگردانی. آن وقتها هر کدام از ما به تنهایی فعالیت میکرد. ما با هم دوست بودیم، ولی مهشید کار در زمینه فیلم و فیلمنامهنویسی را دوست داشت و من شیفته تئاتر و نمایشنامهنویسی بودم.
پنج سال قبل به این فکر افتادیم که میتوانیم به راحتی با هم کار کنیم. در طی سالهای دوستی و رفاقت نگاه، تفکر و سلیقههایمان به هم نزدیک شده بود. چند طرح آماده کردیم و دو تا از آنها را ارائه دادیم که "پاتوق" تصویب شد. "پاتوق" سریال نود قسمتی اپیزودیک بود. ما درباره حال و هوای کل کار و ویژگیهای کاراکترهای اصلی آن صحبت میکردیم و سپس قصه خودمان را مینوشتیم. در نوشتن هر اپیزود نظر یکدیگر را جویا میشدیم. ما چون دیدگاه مشترکی داریم و زود به نتیجه مطلوب میرسیم.
*با توجه به اینکه دو نفر نویسنده بودید، تقسیم کار چگونه صورت گرفت؟ آیا در هنگام نگارش با یکدیگر جلسه هم داشتید؟ چه کسی متن را مینوشت و چه کسی دیالوگ را؟
در نگارش "حیرانی" این نوع تقسیمبندی وجود نداشت. ما در طول جلسات مختلف درباره چهارچوب قصه، شخصیتها، تم و خصوصیات دراماتیک صحبت میکردیم. وقتی چارچوب طرح کامل شد سراغ جزییات میرفتیم. همکاری ما به این صورت نبود که یک نفر متن بنویسد و دیگری دیالوگ را.
ما هر دو در شکلگیری، چارچوب قصه، پرداخت شخصیتها سهیم هستیم و هم در دیالوگنویسی و سایر اجزا شناخت ما از هم باعث شد تا این کار سخت نباشد. مهم این است که کار مشترک ما در هر تجربهای پختهتر شده و خود ما از این همکاری بسیار راضی هستیم.
*در مجموعه "حیرانی" قصه به شکلی روایت میشود که بر خلاف سبک معمول، قهرمان یکه و تنها ندارد و افراد در ارتباط با یکدیگر و با داستانهای مجزای خود قصه را میسازنند. چطور شد به این قصه رسیدید؟
تم "حیرانی" سرگشتی و جستجوی خویشتن است. شخصیتهای این فیلمنامه برای ما حتی جذابتر از خود قصه هستند. به همین دلیل روی تکتک آنها تمرکز کردیم. در "حیرانی" شخصیتهای فرعی سهم خصوصیات دراماتیک خود را دارند. در واقع در طول جستجو و رسیدن به حقیقتع پولاد با آدمهای فراوانی رو به رو میشود که هر یک قصهای دارند. هر کدام از آنها نگاه خاصی به دنیا دارند و به اعتقاداتشان پایبندند. "حیرانی" فقط قصه آبدیده شدن پولاد نیست، بلکه همه به نوعی قهرمان قصه خود هستند.
*ساختاری که قصه "حیرانی" را روایت میکند تا چه حد قبول دارید؟
فیلمنامهای که ما نوشتیم، یک ملودرام اجتماعی است. با خصوصیات یک ملودرام، قصهای روان و پرکشش و شخصیتهای ملموس و آشنا. معمولاً این ژانر با مردم ارتباط خوبی برقرار میکند. فیلمنامه ما قصه را ساده و روان بیان میکند. البته با پیچشهای دراماتیک و نقاط اوج که هنوز به نظر ما دقیق طراحی شده و درست است.
طبیعی است، کارگردان با دیدگاه و سلیقه و ساختار ذهنی خود فیلم میسازد. این ساختار در تلویزیون کمتر کار شده و در نوع خود بکر و بدیع است. "حیرانی" حاصل زحمات و تلاش گروهی حرفهای است، به همین دلیل کار ارزشمندی است.
* چقدر با کارگردانان تعامل داشتید؟ آیا از قبل میدانستید قرار است چنین ساختاری کار شود؟
ما فقط یک جلسه آقایان بنکدار و علی محمدی را دیدیم. زمانی که آقای جودی آنها را بهعنوان کارگردان مجموعه به ما معرفی کردند، چون پیشینه کاری آنها را میدانستیم استقبال کردیم. آنها سبک و سلیقه تکنیک خاصی دارند که در تلویزیون تجربه نشده است. آن زمان از این انتخاب خوشحال و کمی هم نگران شدیم. نگرانی ما از این جهت بود که مطمئن نبودیم سبک این کارگردانان محترم، مناسب مدیوم تلویزیون باشد.
*با توجه به اینکه قصه پیچیدگیهای خودش را دارد، به نظرتان این ساختار لطمهای به قصه نزده است؟ چرا که ساختار پیچیده باعث شده قصه تا قسمت هشتم برای مخاطبان گنگ باشد؟
سبک و چگونگی ساخت اثر را کارگردان انتخاب میکند. در "حیرانی" بیشتر روی ارائه این سبک و سلیقه تاکید شده تا روایت قصه، قصهای که در فیلمنامه اصلی بسیار روان تعریف شده بود، این موضوع یعنی انتخاب سبک خاص در روایت و کارگردانی گاه باعث بیشتر شدن جذابیتهای تصویری شده و در مواردی قصه اصلی را کمرنگ کردهاست. به همین دلیل تماشاگر در قسمتهای اول پخش آن، سختتر ارتباط برقرار میکند، ولی بعد از پخش چند قسمت مخاطب خود را هماهنگ کرده، هم به ساختار و سبک توجه میکند و هم قصه را در مییابد.
*به نظرتان نوع بازیها و ساختار باعث نشده که مخاطب به جای اینکه درگیر شخصیتها شود بیشتر اسیر ساختار شده تا از قصه سر در بیاورد؟
"حیرانی" مجموعهای است متفاوت و نشانگر آن است که تلویزیون خواهان ساخت سریالهایی است که از فکر نو و سبک جدید برخوردارند و این فرصت مناسبی است تا کارگردان خلاق و تجربهگرا شیوه خود را در تلویزیون هم بیازمایند. نتیجه تلاش، همفکری و خلاقیت گروه سریال "حیرانی" کاری است متفاوت و ارزشمند.
----------------------
گفتگو: فاطمه عودباشی
نظر شما