قلوب ما در سامرای عزای تو گریان است

به گزارش خبرنگار مهر، این روزها در حالی به سالروز شهادت مولایمان امام هادی (ع) نزدیک شده که جنود ابلیس و سپاهیان کفر بار دیگر حرمت حریم مقدسش را شکستند و قلب مقدس صاحب عصر (عج) را جریحه دار کردند.

امامی که دیروز حرمش تخریب شد، امروز با بی شرمی تمام به حرمت حریم مبارکش اهانت و ما شیعیان آن بزرگوار در غربت و مظلومیت این روزهای شیعه، آوای ناله بر می آوریم که " این استقرت بک النوی و این السبب المتصل بین الارض و السما ".

اینکه عده ای امروز به اسم هنر و موسیقی اراجیفی سرهم کرده و به ساحت قدسی ائمه اهانت می کنند قطعا و یقینا مستحق مرگند همانطور که مراجع عظیم الشان تشیع از حریم ولایت دفاع کرده و فرد اهانت کننده را مرتد اعلام کرده اند.

مرگ تنها سزای کلامی است که این شیاطین بر زبان آورده اند اما آیا تاوان شکستن قلب نازنین آخرین منجی بشر و تاوان غمگین ساختن میلیون ها مسلمان و شیعه در دنیا تنها همین مرگ ظاهری است؟

دنیا می داند که جوان شیعه ایرانی هر جا که به مقدسات و نوامیسش اهانت می شود تمام قد از هر آب و رنگ و از هر قشر و فکر ایستاده و با تمام توان از حریم اهل بیت دفاع خواهد کرد.

غربت این روزهای شیعه مانند همان سالهای استخوان در گلو ماندن و خار درچشم داشتن امیرالمومنین علی ابن ابیطالب (ع) است.

روزهایی که تقویم ها رنگ غم امام هادی را به رخ عیان می کند آمیخته با اندوهناکی تخریب گنبد و بارگاه و شکستن حرمت آن روح افلاکی است.

امروز قلوب ما در سامرای عزای تو  گریان است و عشق بی نهایت ما در اشارت غمزه چشمان تو گرفتار و کلام ما به بیان زیارت جامعه کبیره تو اسیر که السلام علی الائمه الدعاه و القاده الهداه و الساده الولاه .....

من امروز از راه دور بر پاکی و صداقت تو از گناه و عیب ها گواهی می دهم و شهادت می دهم که خداوند کرامت خاص خود را به حجت های خود در روی زمین اختصاص داده است و من در احکام و قوانین پیرو شمایم و دوست می دارم کسی که شما را دوست می دارد و دشمن می دانم کسی که شما را دشمن می داند.....

چقدر ابلهانه فکر می کنند عده ای که جسارت می کنند و فضا را به زعم باطل خود فضای اعتراض معرفی می کنند در حالیکه به مقدس ترین جایگاه شیعه جسارت کرده اند، شما را چه می شود که بی اطلاع از آن همه بزرگی و پاکی این چنین جسورانه افسار به دست شیطان سپرده اید و شما را به هر سو که می خواهد می کشاند؟

آیا مگر نه این است که دنیا و روزهای دنیا محل ابتلا و آزمایش انسان است پس شما که حرمت انسان نگاه نمی دارید چگونه نام انسان بر خود نهاده اید و چگونه به خود اجازه می دهید هنر را در لجن بازار تفکر و اعتقاد خود به تباهی بکشانید؟

این نکته را نباید از نظر دور نگاه داشت که پشت تمامی این کارهای سخیف دشمنان قسم خورده نظام و انقلاب قرار دارند و مادامی که بال تعهد ملت ایران را ساقط نکنند و با دمیدن بر طبل اختلافات بومی و فرقه ای، مسلمانان و شیعیان جهان را به جان هم نیندازند، دست از کار نخواهند کشید آنچنان که خداوند هم در قرآن بارها بر این نکته تاکید می کند که دشمنان تا شما را بر دین خود نسازند دست از دشمنی با شما بر نخواهند داشت.

امامی که حتی دشمنان آنروزش به عظمت مقام او اعتراف کرده اند، امروز بوسیله عده ای حیوان رذل مورد اهانت قرار می گیرد. مادر متوکل نسبت به مقام امام علی النقی (ع) اعتقادی به سزا داشت.

امامی که به دنیا و مال دنیا اعتنایی نداشت پیوسته با لباس پشمینه و کلاه پشمی روی حصیری که زیر آن شن بود مانند جد بزرگوارش علی (ع) زندگی می کرد و آنچه داشت در راه خدا انفاق می فرمود.

سفینه النجاتی که در آسمان مدینه در نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری چشم به جهان گشود، پدر بزرگوارش حضرت امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد.

نام آن حضرت علی، کنیه آن امام همام ابوالحسن و لقب های مشهور آن حضرت هادی و نقی بود.

حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن هشت سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود.

شاگردان زیادی در محضر امام هادی (ع) تلمذ کرده که مشهورترین آن حضرت سیدالکریم عبدالعظیم حسنی بوده که در شهر ری مدفون است و زیارت با معرفت او به فرمایش معصوم همتراز با زیارت سیدالشهدا(ع) است.

اکنون تنها جای یک سئوال برای افکار بیدار شیعیان باقی است و آن اینکه چرا هر از گاهی دشمنان و شیاطین به مقدسات مسلمانان و خصوصا شیعه اثنی عشری اهانت می کنند؟ !مگر نه این است که در فرهنگ شیعه مرگ با عزت و ایستادن در برابر ظلم سعادت است و مگر نه اینکه حضرت حسین ابن علی (ع) با گروه اندک خود به خاطر احیای سنت رسول و امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد؟!

امروز قلم در بیان این جسارات، شرمگین و اندوه دل، بیکران است چرا که اگر چنین شخصیت های پلیدی در سال 60 هجری و در روز عاشورا حضور داشتند.همان کاری را با پیکر مقدس اباعبدالله الحسین(ع) می کردند که 10 سوار سپاه عمرسعد کردند و با نعل تازه بر اجساد بی کفن کربلا تاختند.

هشدار امروز ما به مسئولان ارشاد و متولیان فرهنگی امورات کشور این است که نگذارید ندای مراجع و صدای مظلومیت شیعه بیش از این بغض فرومانده در گلو شود و بترسید از روزی که در مقابل چشمان ما به مقدس ترین و ناب ترین ارزشهای ما جسارت شود.

مملکت اسلامی با تقدیم این همه شهید و جانباز و آزاده به دنبال حفظ ارزشهای والای انسانی است نه اینکه عده ای با غفلت از تربیت فرزندان خود، کار را به جایی برسانند که یک ایرانی که در فضای این کشور نفس کشیده است از جنود  پارکاب ابلیس شود و با بی شرمی تمام به آستان مقدس اهل بیت اهانت کند.

ظاهرا آنچه به ذهن می رسد این است که هنر به معنای تحریف در اصل تفسیر شده است و عده ای با دستاویز قراردادن آن در زمینه های مختلف به دنبال نفی وجود و کرامت انسانی موجودات اند و این در تضاد با فرهنگ بومی و اسلامی ماست.

امروز نیز کربلا و عاشورا تکرار می شود، صف حق و باطل از هم مشخص است و یقینا هر آنکس که در سپاه حق است یاور حسین(ع) است و هر کس در سپاه باطل حضور دارد زخمی بر پیکر مطهر سیدالشهدا خواهد زد.

پس امروز وظیفه ماست تا هر کس با هر ابزاری که در اختیار دارد به حمایت از امام مظلوم شیعیان و برای تسکین قلب داغدار حضرت صاحب(عج) به هر روشی دست به قلم شود و ارزشهای امام خود را بیان کند که ما هر چه داریم مدیون اسلام و اهل بیت است.

محمداسماعیل بخشی سورکی