به گزارش خبرنگار مهر، در طول تاریخ، عرفان اهمیت زیادی در فلسفهٔ اسلامی داشته و امروزه نیز بسیاری مطالعهٔ این دو را در کنار هم توصیه می‌کنند. تقریباً تمامی فلاسفهٔ اسلامی دربارهٔ تصوف مطلب نوشته‌اند یا علائق جدی به عرفان داشته‌اند.
اهمیت عرفان تا جایی است که هانری کربن فیلسوف فقید فرانسوی معتقد است فلسفهٔ اسلامی را نمی‌توان بدون عرفان شناخت. بر این نکته سید حسین نصر در گفتگو با مهر صحه گذاشت و او نیز بر آن بود که فلسفه اسلامی را بدون درک عرفان نمی‌توان شناخت.
پروفسور "چارلز تالیافرو" استاد کالج سنت اولاف مینه‌سوتای آمریکا و فیلسوف دین معاصر در خصوص نسبت میان عرفان و فلسفه اسلامی به خبرنگار مهر گفت: همه فیلسوفان اسلامی نگاه یکسان و واحدی به نسبت عرفان و فلسفه نداشته‌اند.
وی تصریح کرد: برخی چون سهروردی میان عرفان و فلسفه اسلامی پیوند عمیق و ژرفی برقرا می‌کنند. مکتب اشراق بیشتر تأکید بر معرفت الهی دارد تا مباحث فلسفی.
غزالی عرفان را در تضاد با فلسفه می‌دید
مؤلف "تاریخ روح" یادآور شد: برخی از اندیشمندان اسلامی نیز عرفان را در تقابل با فلسفه می‌دیدند. برای نمونه غزالی فلسفه را در تضاد با عرفان می‌دید. او در کتاب "تهافه الافلاسفه" به رد فلسفه پرداخت و آرای فیلسوفان اسلامی از جمله ابن سینا و فارابی را نقد کرد و به چالش کشید.
در حاشیه بودن عرفان در اندیشه ابن طفیل
مؤلف "راهنمای آکسفورد درباره الهیات" تأکید کرد: همچنین فیلسوفانی چون "ابن طفیل" بر عقل و خرد بیش از ایمان تأکید دارند. در واقع برای ابن طفیل عرفان جایگاه محوری و کانونی چون خرد را در منظومه فکری او ندارد.
استاد پیشین دانشگاه آکسفورد در پایان تصریح کرد: باید توجه داشت که کسی که می‌خواهد نگاه عمیقی به فلسفه اسلامی داشته باشد باید نگاه جامعی به عرفان اسلامی نیز داشته باشد.
نظر شما