بابک مغازه ای، به خبرنگار مهر گفت: معمولا تپه های باستانی، خارج از شهرها و در روستاها و بین مراتع کشارزی قرار گرفته اند و روستائیان به دلایل مختلف از آنها خاک برداشت می کنند.
وی افزود: خاک تپه ها غنی است و به عنوان کود توسط روستاییان برداشته می شود در این صورت رفته رفته حجم تپه ها کاهش پیدا می کند و به اصطلاح تراشیده می شود. برخی دیگر از این تپه ها در وسط زمین های کشاورزی قرار دارند و در تصاحب کشاورزان. در این حال نیز راه آبهای مختلفی از کنار تپه ها می گذرد که به مرور زمان از سطح تپه می کاهد و دسترسی به لایه های زیرین را کم می کند.
وی ادامه داد: در این میان برخی از روستاییان یا در اثر مرور زمان شی تاریخی را از این تپه ها پیدا می کنند و به سازمان میراث فرهنگی تحویل نمی دهند و یا وجود آن را آنقدر در زمین خود مسکوت نگه می دارند تا سر فرصت نسبت به حفاری آن اقدام کنند همین موضوع باعث می شود تا بسیاری از تپه های تاریخی مورد تهدید و حفاری غیرمجاز قرار بگیرند.
مغازه ای با اعلام اینکه بسیاری از این تپه ها شناسایی نشده اند بیان کرد: یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی به اندازه کافی نیرو دارد که بتواند از محوطه های تاریخی بازدید کند.
وی به قانون تشکیل انجمن های دوستدار میراث فرهنگی اشاره کرد و گفت: غیر از آنچه که اکنون به عنوان انجمن دوستداران میراث فرهنگی در استانهای کشور فعالیت می کنند، قانونی وجود دارد که مشخص می کند باید انجمنی متشکل از فرماندار یا دهیار، معتمدین محلی و ... به نام انجمن دوستدار میراث فرهنگی در هر محله، شهر، ده و روستا تشکیل شود تا هر اتفاقی که برای میراث تاریخی کشور در هر گوشه از این رخ می دهد از طریق این انجمن به گوش متولیان برسد. در این باره چند انجمن تشکیل شد اما گسترده نبود.
وی افزود: تنها در این صورت می توان جلوی بسیاری از حفاری های غیر مجاز در تپه ها و محوطه های تاریخی را گرفت چرا که در هر محله و روستا تعدادی ناظر بر میراث فرهنگی حضور دارند.
مغازه ای همچنین به فعالیت انجمن های غیر دولتی دوستدار میراث فرهنگی اشاره کرد و گفت: اعضای این انجمن ها نیز می توانند از طریق برگزاری کلاسها و کارگاههای آموزشی اهمیت حفاظت تپه های تاریخی را به جامعه محلی معرفی کنند. حتی می توان با اشیای کشف شده از آن مناطق، در هر ده و روستایی یک موزه محلی تشکیل داد و مردم روستا را نگهبان آن قرار داد.
نظر شما