سوریه درگیر جنگ داخلی است/ قدرتهای خارجی عامل کشتار

 به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه "ام سونتاگ" در این باره می نویسد: هر کسی تصور می کند که قضیه سوریه با سرنگون شدن رژیم بشار اسد حل می شود و سوریه به یک دموکراسی رهنمون می گردد، اشتباه می کند. پس از قتل عام حوله، جهان از این امر آگاه گردید که در سوریه نه فقط جنگ داخلی بلکه جنگ قدرت بین قدرت های منطقه ای نیز بطور نیابتی در آنجا در جریان است. دخالت نظامی خارجی مسلما وضعیت مردم سوریه را بهتر نمی کند بلکه آنرا بدتر کرده و به احتمال زیاد، ویروس های منطقه ای زیادی را نیز بدنبال خواهد داشت. قیام در سوریه ابتدا دموکراتیک و بر شانه جوانانی استوار بود که تشنه آزادی و دموکراسی بودند.

این روزنامه در ادامه آورده است: در طول تابستان 2011 مخالفان رژیم اسد از اخوان المسلمین گرفته تا گروههای دیگر دور هم مجتمع شده تا یک گروه منسجم بوجود آورند. ولی بعدا موضوع دادن سلاح به مخالفان مطرح شد و کشورهای مختلف با اهداف گوناگون از جمله عربستان سعودی ، قطر، ترکیه و حتی آمریکا و انگلیس دادن سلاح به اپوزیسیون در سوریه را آغاز کردند. اقلیت های مذهبی و قومی زیادی در سوریه از پیوستن به قیام خودداری می کنند زیرا بر این عقیده اند که در پناه رژیم اسد حداقل یک حقوق اندکی برای زندگی دارند. ضمنا سنی های اکثریت، در سوریه نیز همه بطور متحد علیه بشار اسد قرار نگرفته اند. البته گروههای مخالف اسد که دارای افکار سکولار هستند خواهان تغییر در کشورشان از طریق دموکراتیک بوده و دخالت خارج را رد می کنند. گروهی نیز که در استانبول بعنوان شورای ملی تشکیل شده خواهان یک سوریه دموکراتیک است ولی حاضر نیست که از دخالت خارجی بطور کلی صرف نظر کند. ارتش آزاد سوریه نیز شاخه نظامی این گروه و یا شورای ملی است. شورای ملی سوریه کمیته هماهنگی برای تغییر دموکراتیک را متهم می کند که بر مبنای منافع ترکیه، کشورهای عرب حاشیه خلیج (فارس) و غربی ها عمل می کند و تا کنون هیچکس موفق به اتحاد بین این دو گروه نشده است.
 
در پایان این مطلب آمده است: بخاطر این تفرق گسترده در بین گروههای اپوزیسیون و همچنین شکاف بین مردم، اوباما عاقلانه عمل نمود که حاضر به دخالت نظامی در این کشور نشد. بروز یک جنگ دیگر به هیچوجه در فهرست آرزوهای رئیس جمهوری آمریکا آنهم درست در آستانه انتخابات نیست. تجربه جنگ ویتنام و افغانستان بخوبی نشان داده که چنین جنگ هایی وقتی از سوی مردم کشورها حمایت نشود شانس هیچ موفقیتی ندارد. ضمنا اختلاف بین اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز بقدری گسترده است که هیچ توافقی در زمینه یک عملکرد متحد علیه اسد را بوجود نمی آورد. همچنین در صورت توافق در بین این کشورها برای برداشتن بشار اسد هم بازهم زمینه برای برداشتن اسد هموار نخواهد شد. از سوی دیگر، ارتش بشار اسد یک ارتش پر جمعیتی بوده و نیروی هوایی آن می تواند بر خلاف ارتش قذافی تا حدودی در برابر حملات هوایی مقاومت از خود نشان دهد. بنابراین نباید انتظار شکست و درهم شکستن ارتش سوریه به زودی مانند لیبی را داشت و ضمنا درگیری شدیدی بین گروههای مذهبی و قومی بوجود خواهد آمد که نتیجه آنرا نمی توان برآورد کرد. پس می توان نتیجه گیری کرد که علیرغم تاملات اخلاقی و مصیبتی که رژیم بشار اسد بر سر مردم خود می آورد، متاسفانه هیچ راهی جز طرح پیشنهادی کوفی عنان برای حل مشکل سوریه وجود ندارد.