موسويان : عدم پايبندي اروپا به توافقات بين المللي موجب تضعيف گرايش ايران به كل معاهدات خلع سلاح مي شود// درخواست توقف غني سازي به معني مرگ پروسه گفتگوهاي هسته اي ايران و اروپا است// همراهي نكردن آمريكا ، اروپا را سردرگم كرده است

به گزارش خبرنگار سياسي "مهر"  حسين موسويان در كنفرانس بين المللي " فن آوري هسته اي و توسعه پايدار" با بيان اينكه وزراي امور خارجه سه كشور اروپايي در ژوئن 2003 از جمهوري اسلامي ايران خواستند توقف كليه فعاليت هاي غني سازي را بپذيرد گفت : سه وزير در اكتبر 2003 به ايران سفر كردند  و پس از مذاكرات مفصل، دو طرف در مورد تعليق و پروتكل الحاقي در بيانيه تهران و توافقنامه پاريس برخي شرايط را پذيرفتند  كه 4 شرط آن در مورد تعليق مورد توافق طرفين بود.

وي " داوطلبانه بودن "، "عدم الزام حقوقي داشتن براي ايران" ،  "صرفا براي اعتمادسازي بودن" همچنين " صرفا براي طول مدت مذاكرات روبه پيشرفت بودن تعليق "  را به عنوان اين 4 شرط برشمرد و گفت : اخيرا برخلاف توافق تهران و پاريس، درخواست توقف غني سازي از طرف هاي اروپايي شنيده مي شود و اين امر باعث بازگشت به شرايط قبل از اكتبر 2003 توسط هر دو طرف خواهد بود كه به معني مرگ پروسه گفتگوهاي هسته اي ايران و اروپاست.

وي افزود: ايران در چارچوب توافقنامه اكتبر 2004 پاريس، درخواست اروپا براي تضمين هاي عيني جهت اطمينان از عدم انحراف چرخه سوخت  به سمت ساخت سلاح هسته اي را پذيرفته است ، 4 دور مذاكره گروه كاري هسته اي انجام شده و پنجمين جلسه آن در راه است اما تاكنون اروپائي ها هيچ طرح و پيشنهادي در مورد تضمين هاي عيني روي ميز مذاكره نگذاشته اند.

موسويان تصريح كرد : اين موضوع جديت مذاكرات را زير سوال برده است و استمرار اين روند چالشي جدي در مورد اصل مذاكرات است.

وي همچنين افزود: در مقابل تضمين هاي عيني ،  اروپائي ها تضمين هاي محكم در مورد همكاري هاي سياسي، امنيتي و تكنولوژيك و هسته اي صلح آميز را پذيرفته اند كه ايران پيشنهادات خود را در اين زمينه ارائه كرده است.

رئيس كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي تصريح كرد: عكس العمل ضعيف اروپائي ها حاكي از ترديد جدي در مورد شانس تحقق تضمين هاي محكم است .

موسويان افزود : ضرورت همراهي آمريكائي ها قوت گرفته است و به نظر مي رسد عدم همراهي آمريكا، اروپائي ها را سردرگم نگه خواهد داشت و آنها براي توجيه عدم توانمندي خود ناچارا به بهانه تراشي هاي بي مورد متوسل خواهند شد كه اين واقعه نيز پروسه را به طور اساسي به چالش خواهد كشيد.

وي در بخش ديگري از سخنانش به خودداري آلمان از تكميل نيروگاه بوشهر در سال 1980 در چارچوب توافق كلي با آمريكا و كشورهاي اروپايي اشاره كرد و گفت: اين موضوع 13 سال از مسائل مطرح در رسانه هاي گروهي ايران بود، توافقات اوليه ومذاكرات بازرس ها از سال 1993 آغاز شد و هنوز نيروگاه بوشهر به مرحله راه اندازي نرسيده است.

وي افزود: يك ملت 30 سال در انتظار تكميل يك نيروگاه هسته اي است و لذا موضوع توان هسته اي ايران امروز به يك خواست ملي و غرور ملي تبديل شده است.

موسويان تصريح كرد: اين حقيقت روند تصميم سازي و تصميم گيري را در سطوح مختلف مسوولان بسيار مشكل كرده است و لذا مديريت بحران هسته اي در كشور از قدرت مانور وسيعي برخوردار نيست.

وي افزود: حساسيت افكار عمومي ايران، استمرار مذاكرات را براي يك دوره چند ساله غير ممكن ساخته است و بر اين اساس بي صبري در جامعه ايران و انتظار جامعه جهاني براي صبر و بردباري در مقابل يكديگر قرار گرفته و چالشي براي روند پروسه محسوب مي شود.

وي افزود: 16 ماه تعليق غني سازي و عدم حصول توافق نابردباري هاي داخلي را افزايش داده است.

موسويان حل بحران هسته اي ايران را خارج از چارچوب مقررات، معاهدات و نرم هاي بين المللي به عنوان يك پديده جديد و چالش ديگر پرونده هسته اي ايران برشمرد و گفت: در 25 سال پس  از انقلاب  اسلامي ،  كشورهاي غربي ما را به پايبندي به مقررات بين المللي دعوت مي كردند و امروز در اولين گام براي حل يكي از اختلافات اساسي ايران و غرب، اين ايران است كه غرب را بر پايبندي به  معاهدات دعوت مي كند.

وي تصريح كرد: عدم پاي بندي غرب به معاهدات بين المللي در اين مورد چالشي است كه موجب تضعيف گرايش ايران به كل معاهدات خلع سلاح خواهد شد.

وي با بيان اينكه ابتكار اروپا فرصتي را براي آزمايش  امكان حل و فصل مسالمت آميز يك بحران مهم منطقه اي و بين المللي از طريق گفتگو و بدون نياز به استفاده از زور بوجود آورده است  گفت : موفقيت اين پروسه از طريق صلح آميز، مي تواند تاثيرات قابل توجهي بر روند حل و فصل ساير بحران هاي جاري منطقه اي و بين المللي داشته باشد.

رئيس كميته سياست خارجي شوراي عالي امنيت ملي با بيان اينكه مساله هسته اي بخشي از اختلافات ما و غرب در زمينه سلاحهاي كشتار جمعي WMD است، افزود: حل اين بحران، مي تواند براي حل وفصل اختلافات در مورد كليه مسائل مربوط به سلاحهاي كشتار جمعي و براي تحكيم معاهدات خلع سلاح و ايجاد مبنايي محكم براي اعتمادسازي با ثبات و درازمدت بين ايران و غرب در اين مورد  فرصتي كم نظيرباشد .

وي پروسه جاري هسته اي را  فرصتي براي تحول مثبت و نسبتا وسيع در روابط ايران با اروپا در زمينه هاي سياسي - امنيتي و اقتصادي خواند و گفت: اين تحول موجب تحول مثبت در روابط ايران با كل جامعه جهاني خواهد بود.

موسويان همچنين افزود: روند جاري هسته اي، فرصتي را براي ارتقاء اروپا در مبادلات سياسي بين المللي بوجود آورده است، اين حقيقتي است كه اروپا در مورد تحولات و بحران هاي مهم بين المللي در چند دهه اخير در سايه آمريكا قرار داشته است و در مورد بحران هسته اي ايران، اروپا از حاشيه به متن  وارد شده و لذا فرصتي است كه اروپا مي تواند توانمندي خود را به نمايش بگذارد.

وي افزود: علاوه بر اين مذاكرات ايزان و اروپا  فرصتي است براي آزمايش مدل EU3 كه با بحران هسته اي ايران، متولد شده است.

موسويان در پايان تاكيد كرد: روشن است كه چرخه سوخت از مسائل بسيار پيچيده عدم اشاعه  سلاحهاي هسته اي و معضلي  جهاني است كه در دستور كار اجلاس بازنگري NPT هم قرار دارد،  مدلي كه براي چرخه سوخت ايران مورد مذاكره است، مي تواند فرصتي براي چاره جويي كل مساله سوخت در جهان باشد. بنابر اين فرمول تضمين هاي عيني در مورد چرخه سوخت ايران بايد با چنين ديدگاهي دنبال شود كه توسط ساير كشورها نيز قابل پذيرش بوده و براي مديريت مساله چرخه سوخت در جهان، راهگشا باشد.

وي تصريح كرد: عدم پيشرفت در بخش تضمين هاي محكم و تضمين هاي عيني چالش جمعي و فوري است كه اساس توافقنامه پاريس را سست كرد است و ممكن است ادامه روند مذاكرات را با مشكل مواجه كند.