سفر یک قرص دوربینی به اعماق معده و روده/ نمایش رازهایی از بدن انسان

به گزارش خبرگزاری مهر، مایکل جی موزلی با شرکت در یک برنامه و فروبردن یک قرص دوربینی از راه دهان به یک نمایش زنده در موزه علم بریتانیا در شهر لندن تبدیل شد تا مجموعه ای از رازهای بدن انسان را به نمایش بگذارد.

وی در شرح این تجربه طی گزارشی که در دیلی میل منتشر شده را ارائه کرده است که دنیای روده و معده ما معمولا تاریک و شخصی است، در این دنیا مخلوقاتی زندگی می کنند که تاکنون روشنایی روز را ندیده اند و بر سلامتی ما به شیوه های مختلف که ما تازه در نخستین مرحله های درک آنها هستیم، تأثیرگذار هستند.

وی یادآور شده است: برای آماده شدن این روز 24 ساعت چیزی نخوردم و تنها چهار لیتر داروی ملین کننده مصرف کردم که خوردن این میزان از دارو تجربه وحشتناکی بود اما به نظر می رسد برای پاک سازی پیش از ورود دوربین به معده ضروری بود در غیر این صورت دوربین چیزی جز تصاویری تیره و تار ارسال نمی کرد.

مایکل موزلی با قرص دوربینی که وی را به یک نمایش زنده در موزه علم تبدیل کرد

صبح روز بعد با راهنمای خود در موزه علم ملاقات کردم. دکرت مارک مک آلیندون متخصص بیماریهاى معده و روده یکی از کارشناسان کار با قرص دوربینی در بریتانیا است. وی معمولا از این دوربینها برای تشخیص اختلالات داخلی استفاده می کند، قرصهای دوربینی به نقاطی از بدن می رسند که اندوسکوپهای انعطاف پذیر برای رسیدن به آنجا با مشکلاتی رو به رو هستند.

در طول تمرین پزشکی تجارب عجیب و دردناکی داشتم که تاکنون تجربه نکرده بودم.

دوربینی که قرار بود قورت بدهم اندکی بزرگتر از یک سانتی متر و درست به اندازه یک قرص بزرگ ویتامین بود. با درنظرگیری اینکه دوربین دربرگیرنده تمام عوامل فیلم و نورپردازی است کوچک بودن آن بسیار تأثیرگذار بود.

این دوربین در ثانیه سه عکس گرفته و آنها را به یک گیرنده منتقل می کند که در این نمونه تصاویر از طریق حسگرها به یک صفحه نمایش بزرگ در موزه علم منتقل شدند.

نخستین احساس من پس از بلعیدن این دوربین حس آسودگی بود، درحقیقت با چالش قورت دادن آن مواجه شده بودند، اگرچه تجربه عجیبی بود. وقتی دوربین به انتهای مری رسید با تشویق تماشاگران رو به رو شدم اما تازه اول راه بود.

وقتی به معده رسید، تصاویری که ارسال می کرد منظره ای از غارهای بیگانه بود که با هر حرکت تکان می خورد. وقتی معده خالی است، غشا مخاطی شبیه باتلاق می شود و برای من تداعی کننده سطح مریخ بود.

مایکل موزلی با دکتر مک آلیندون در موزه علم

دیواره های معده مدام درحال حرکت هستند و با یکدیگر تماس دارند، اگر دوربین قابل هضم بود در این قسمت به قطعات کوچک خرد می شد و پس از آن در مایع معده که چون اسید باطری اتومبیل است غوطه ور می شد، اما دوربین به جای آن بدون اینکه صدمه ای ببیند از معده من عبور کرد و به روده کوچک رسید.

سطح روده کوچک با چینها و برآمدگی هایی پوشانده شده که با هدف به حداکثر رساندن سطح موجود برای هضم فعالیت می کند و این فضا را تا اندازه یک زمین تنیس گسترش می دهد.

هرچند ثانیه وقتی یک موج عضلانی عبور می کرد سطح روده کوچک تکان می خورد، کار این موجهای عضلانی هماهنگ است در غیر این صورت انسداد جدید در قسمتهای بعدی ایجاد می شود.

خوشبختانه بدن انسان دارای مغز دوم در قسمت معده و روده است که همه چیز را تنظیم می کند، درست به مثابه مغز اصلی کار می کند اما از سلولهایی تشکیل شده که به آنها عصب می گویند، بیش از 100 میلیون از این سلولها در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و تنها زیر میکروسکوپ قابل مشاهده هستند.

9 ساعت پس از قورت دادن دوربین، این دوربین تنها پنج متر جلو رفته بود و در نهایت به روده بزرگ رسید. روده بزرگ وسیعتر و روشن تر از روده کوچک است و من می توانستم رگهای خونی را در دیواره های آن مشاهده کنم.

در اینجا دوربین با نخستین نشانه های میکروبها رو به رو شد، میکروبهای که در این قسمت زندگی می کنند معمولا باکتری هستند اما در این بخش قارچها و تک یاختگان نیز زندگی می کنند و در کنار یکدیگر یک اکوسیستم پیچیده را تشکیل می دهند و روی غذایی قرار دارند که بدنتان نمی تواند جذب کند. اگرچه میلیاردها میلیارد از آنها وجود دارد اما نمی توان آنها را از بین برد، پس از آن با قطعات کوچک تیره رنگی رو به رو شدیم که مارک از آنها با عنوان ماده شکل گرفته یاد می کرد که در حقیقت همان مدفوع هستند. دست کم 35 درصد از مدفوع از باکتری تشکیل شده است.

سفری به ناشناخته ها: تصویر اندوسکوپی از یک بخش پایین روده بزرگ به رکتوم متصل شده است

همه ما هزاران باکتری مختلف را در روده های خود جای داده ایم، ترکیبی که میان هرنفر با نفر دیگر متفاوت است که ما عمدتا آن را از مادران خود گرفته ایم. اگرچه ترکیبی از باکتریهای روده ما معمولا ارثی است اما می تواند تحت تأثیر چیزی که می خوریم نیز تشکیل شود.

برای مثال تحقیقات دانشگاه شیکاگو نشان می دهد که یک رژیم غنی از با شیری که از چربی های اشباع شده برخوردار است ، از همان نوعی که در بسیاری از غذاهای فرآوری شده یافت می شود، می تواند موجب ایجاد گونه ای از باکتری با نام " بیلوفیلا" (Bilophila) شود و این باکتری عامل ایجاد شرایط تورم روده ای است.

سطح بالاتری از باکتریهای بد همچنین در بدن بچه هایی که بعدها آلرژیک می شوند نیز وجود دارد، از سوی دیگر باکتریهای افراد چاق نسبت به افراد لاغر بیشتر است.

این دانش جدید راهی را برای اتخاذ رویکردهای جدید برای درمان اختلالات روده ای و معده ای باز می کند. اگر بتوانیم تعادل میکروبی را در روده و معده یک بیمار تغییر دهیم شاید بتوانیم علائم وی را نیز درمان کنیم.

یکی رویکرد تلاش برای رشد باکتریهای خوب در معده با استفاده از پروبیوتیکها است. درحال حاضر این پروبیوتیکها در محصولاتی چون ماست افزوده شده است و برخی غذاها چون سیر، تره فرنگی و کنگر فرنگی دارای پروبیوتیکها است.