سمندریان الگوی راستین فرهنگ و خلاقیت برای جوانان است

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم یادبود زنده‌یاد استاد حمید سمندریان بعد از ظهر دیروز 25 تیرماه با حضور هنرمندان تئاتر، دانشجویان و خانواده این هنرمند در دانشکده هنر و معماری برگزار شد.

در این مراسم هما روستا همسر استاد سمندریان و هنرمندانی چون دکتر قطب‌الدین صادقی، اکبر زنجان‌پور، مهشاد مخبری، رضا گوران، حمید پورآذری، کیومرث مرادی، پیام دهکردی، هدایت هاشمی، علی عامل هاشمی، کتایون فیض‌مرندی، آرزو افشار، مسعود موسوی، شبنم فرشادجو، همایون غنی‌زاده، رضا حداد، ناصر باباشاهی رئیس دانشکده هنر و معماری و کاووس بالازاده مدیر گروه نمایش حضور داشتند.

گوران که اجرای این مراسم را برعهده داشت در ابتدا متنی را در ارتباط با استاد سمندریان خواند. وی در بخشی از یادداشتش گفت: این روزها همه می‌خواهند از خود بگویند و به بهانه شما حرف‌های دل خودشان را می‌زنند. این از بزرگی شماست. شما عزت نفس‌مان را بالا بردید و به ما یاد دادید که می‌توانیم. تئاتر به شما مقروض است و شما این قرض بزرگ را با بزرگواری نگرفتید و رفتید. روحتان شاد.

در ادامه ناصر باباشاهی رئیس دانشکده هنرومعماری در حالی که ایستاده بود گفت: من اجازه می‌خواهم که به احترام استاد سمندریان ننشینم. من علاوه‌بر اینکه در دانشکده هنرهای دراماتیک شاگرد ایشان بودم در اداره برنامه‌های تئاتر نیز افتخار همکاری با ایشان و خانم روستا را داشتم. خوشبختانه این همکاری به پایه‌ریزی گروه نمایش دانشکده هنر و معماری انجامید. در واقع استاد سمندریان پایه گذار گروه نمایش در دانشگاه آزاد بودند.

اکبر زنجان‌پور که در مراسم حضور داشت هم درباره سمندریان گفت: هنرمندان بزرگ رسالتشان این است که از طریق هنرشان انسان را به یاد خود بیندازند. چون این هنرمند است که همیشه زنگ خطر را به صدا در می‌آورد و به انسان یادآوری می‌کند که انسان است پس هنرمند فی‌النفسه عاشق انسان‌هاست. سمندریان چون عشق را به ما آموخت جزء هنرمندان بزگ است.

وی ادامه داد: حمید سمندریان حتی اگر باب سلیقه‌اش هم نبود زمانی که می‌دید نمایشی در جهت اعتلای انسان حرکت می‌کند آن گروه را تشویق می‌کرد تا آن دانشجو و هنرمند بتواند رشد کند. ما نیز باید یاد بگیریم یکدیگر را دوست داشته باشیم. چون این وظیفه هنر است. دلیل ماندگاری سمندریان این است که به دیگران احترام می‌گذاشت و هیچ گاه پشت سر کسی حرف نمی‌زد.

در ادامه کاووس بالازاده در این رابطه توضیح داد: همه ما موظف هستیم به استادی که گروه نمایش را پایه‌گذاری کرد ادای احترام کنیم. بچه‌های گروه نمایش امسال لوحی را برای استاد سمندریان طراحی کردند که ما خدمتشان بردیم و ایشان بسیار خوشحال شدند. همین جا اعلام می‌کنم که همه ما هم مثل خانواده استاد سمندریان سوگوار و عزادار هستیم.

در ادامه مسعود موسوی با ابراز تاسف از درگذشت استاد و با اشاره به اینکه اجازه دهیم هر کس به شیوه خودش این سوگ را بر خود هموار کند عنوان کرد: چند روز است که به این مسئله فکر می‌کنم که چرا استاد اصرار بر اجرای "گالیله" داشتند و گفتند دستم از گور بیرون می‌ماند اگر این کار را اجرا نکنم. بنابراین تصمیم گرفتم دوباره خط به خط این نمایشنامه را بخوانم تا مفهوم این نمایشنامه را دریابم.

در بخش دیگری از این مراسم قطب‌الدین صادقی با اشاره به یکی از دیالوگ‌های نمایشنامه‌ای از پیتر هانتکه گفت: هانتکه اشاره می‌کند "ما برای مرده‌هایمان هیچ کاری نمی‌توانیم بکنیم جز اینکه دوستشان داشته باشیم." ما نیز تنها کاری که می‌توانیم برای استاد سمندریان انجام دهیم این است که او را دوست داشته باشیم. چون او یکی از برترین بنیه‌های فرهنگی ما است.

وی افزود: از این لحظه به بعد باید برای شناخت سمندریان و افرادی مثل او تلاش کنیم. من از سمندریان به عنوان هنرمندی مستقل و دارای تعریف حرف می‌زنم. جوانان ما متاسفانه الگو ندارند بنابراین باید سمندریان را به‌عنوان الگوی راستینی که دارای فرهنگ و خلاقیت است به جوانان معرفی کنیم.

در بخش‌های دیگری از این مراسم کیومرث مرادی، همایون غنی‌زاده، هدایت هاشمی و پیام دهکردی نیز درباره استاد سمندریان صحبت کردند. در پایان نیز مهشاد مخبری قطعه شعری را در یادبود استاد خواند و از همه حاضران تقاضا کرد تا به احترام این هنرمند یک دقیقه سکوت کنند.