به گزارش خبرنگار مهر، پوشاک و لباس محلی زنان از جذابیتهای بومی گیلان به شمار می آید طوری که هر تازه واردی به این استان در همان نگاه اول متوجه این جلوه های رنگین می شود.
زنان استان گیلان از جمله زنان ایرانی هستند که هنوز به پوشاک سنتی و محلی خود پایبند هستند و از آنها در بیشتر اوقات و بخصوص در جشنها و مجالس عروسی استفاده می کنند.
پوشش و حجاب کامل و تنوع رنگها و پارچه ها، جلوه خاصی به لباس محلی زنان در این استان بخشیده است و رنگهای آن بر طبیعت زیبا و دامنه البرز، شمیم نشاط و شادی می بخشد.
لباس محلی زنان از جذابیتهای بومی گیلان است
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان دلایل ماندگاری این نوع پوشاک و لباس را در استان عجین بودن آن با باورها و اعتقادات زنان این استان ذکر کرد.
امید عزیزی با اشاره به اینکه تنوع و زیبایی این نوع لباس نشان می دهد که مردم استان تا چه اندازه به رنگ های شاد علاقه دارند، افزود: مردم این استان به دلیل تنوع اقلیمی طبیعت، علاقه زیادی به تنوع رنگها دارند که این امر در نوع پوشاک آنها به خوبی به چشم می خورد.
وی ادامه داد: رنگ و نگارهای شاد و متنوع به کار رفته در لباسهای محلی علاوه بر زیبایی، آرامش روحی و روانی را برای فرد ایجاد می کند.
مدیر کل میراث فرهنگی گیلان گفت: لباسهای محلی در معرفی فرهنگ غنی و شناسایی صنایع دستی منطقه نقش زیادی دارند بنابراین باید نسبت به احیای این هنرهای اصیل اقدام جدی شود.
وی یادآورشد: البسه محلی با گذشت زمان از شئون مختلف زندگی همچون اعتقادات، آداب و رسوم طبقات اجتماعی، شرایط اجتماعی و غیره اثر پذیرفته است.
لباس محلی زنان گیلانی نمادی از فرهنگ اصیل ایرانی
با وجود این زنان گیلانی از روزگار کهن تاکنون رنگها را به پهنای طبیعت زیبای تالش، آستارا، رضوانشهر، ماسال، انزلی، فومن، شفت، صومعه سرا، رودبار، رشت، لاهیجان، لنگرود، رودسر، املش، سیاهکل و آستانه اشرفیه درهم تنیده و پوشش زیبایی را تهیه کردند که هنوز هم زنده است و هر کس با دیدن این لباس به وجد می آید، لباسی که چندین رنگ در تار و پود پارچه در آمیخته و با دوخت های متنوع طراحی و آراسته شده است.
گیلانی ها سینه به سینه آموختند، طرح زدند، دوختند و به تن کردند و گوشه گوشه بقچه های جهیزیه را با طرح های زیبا و متنوع زینت و لباسهای با قدمت تاریخی بسیار را نسل به نسل به یکدیگر هدیه دادند.
زن آفریده پروردگار بلند مرتبه و یکی از مظاهر زیبایی خلقت است، لباس زن علاوه بر اینکه وسیله پوشش بدن از دید نامحرمان و محفوظ ماندن از سرما و گرماست، یکی از عناصر مکمل زیبایی زن نیز بوده و به مراتب از نظر پیچیدگی بر لباس مردان تقدم داشته و حائز جنبه های زیبایی شناسانه بیشتری است که نشان آراستگی، سلیقه و علایق نیز هست.
متأسفانه امروز در بیشتر مناطق استان حتی روستاها، کمتر زنان و مردانی با پوششهای محلی دیده می شود و این لباسهای دارای پیشینه و هویت در کنج پستوها و صندوقچه های پدربزرگها و مادربزرگها خاک می خورند و زنگار فراموشی بر آنها نشسته است.
نقش و نگار موجود در لباس های محلی اوج هنر و ظرافت هنرپردازانی را روایت می کند که اکنون خود نیز همانند هنرشان به فراموشی سپرده و در انتظار رونق دوباره هنرشان لحظه شماری می کنند.
لباسهای محلی در کنج پستوها خاک می خورند
ورود مدهای جدید و بی هویت خارجی باعث از رونق افتادن لباسهای بومی و محلی شده که معرف فرهنگ غنی و بومی هر منطقه و جلوه گر آئین های اصیل آن است.
پشم، الیاف طبیعی و ابریشم موجود در لباسهای محلی، ذوق و سلیقه هنرمندان بی نام و نشانی را روایت می کند که با عشق و شیدایی هر تار را به پودی گره زده اند.
یک فعال حوزه صنایع دستی گیلان بر لزوم برنامه ریزی برای احیا و رونق دوباره لباسهای محلی تاکید کرد و گفت: ورود صنایع دستی ماشینی، طولانی بودن مدت زمان تولید، بالا بودن قیمت و عدم حمایت از دلایل مهم فراموشی این لباسهای فاخر و ارزشمند محلی است.
محمد علیپور با اشاره به اینکه اکنون شمار کمی از مردان و زنان منطقه لباسهای خوش نقش و نگار محلی را می پوشند، افزود: ورود انواع ماشین آلات و پوشاک خارجی باعث شده تا بازار پارچه های رنگین محلی کم رونق شود و این البسه های با هویت در کنج پستوها جای گیرند.
وی اظهار داشت: به رغم کم توجهی نسل جدید به لباسهای محلی، هنوز لباسهای قاسم آباد، تالشی، دیلمانی و غیره طرفداران خاص خود را دارند.
این فعال صنایع دستی گفت: برای استفاده از لباسهای محلی به جای لباسهای تنگ و بدن نمای غربی باید حمایت و فرهنگ سازی شود.
وی افزود: متاسفانه برخی لباسهای محلی را به دلیل کهنگی و بی ارزشی کنار گذاشته اند در حالیکه این لباسها نشانه فرهنگ و هویت ماست و باید حفظ شود.
علیپور ادامه داد: حمایت از تولید کنندگان و هنرمندان این رشته هنری و ارائه تسهیلات و امکانات مورد نیاز به آنها تاحدی در پویایی این رشته هنری موثر است.
به هر حال امروزه به حکم گذر زمان، تحول اوضاع اجتماعی و روابط با سایر کشورها تغییرات زیادی در طرز پوشش اهالی منطقه به وجود آمده و بخشی از پوشش قدیم را فقط در میان روستائیان و عشایر می توان دید.
همچنین برای حفظ فرهنگ غنی منطقه و شناسایی لباسهای خاص رو به فراموشی باید تحقیقات و پژوهشهای ویژه ای در سطح استان انجام شود چرا که با الگوپذیری لباسهای ملی از این البسه علاوه بر حفظ فرهنگ بومی منطقه، جهت حفظ صنایع دستی منطقه نیز برنامه ریزی خواهد شد.
لزوم ساماندهی مد و لباس در جامعه
یک کارشناس مسائل دینی بر ضرورت ساماندهی مد و لباس تاکید کرد و گفت: لباسهای اسلامی و ایرانی ریشه در فرهنگ و تمدن اسلام و ایران دارند، این لباسها از تنوع بسیاری برخوردارند که باید با طراحی مناسب بتوان سلیقه ها و نیازهای مصرف کنندگان پوشاک را تامین کرد.
هانیه خادمی با اشاره به اینکه لباسهای اسلامی و ایرانی می تواند جایگزین مناسبی برای لباسهای فرهنگ بیگانه در جامعه باشد، افزود: این نوع لباسها دارای تنوع مدل و رنگ بندیهای زیبایی هستند که آحاد جامعه به نحو مطلوب می توانند از آنها استفاده کنند.
وی اظهارداشت: مسئولان باید نگاه ویژه ای به مد و لباس اسلامی داشته باشند و در راستای اشاعه این فرهنگ در جامعه تلاش بیشتری از خود نشان دهند.
این کارشناس مسائل دینی بر ضرورت راه اندازی نمایشگاهی از لباسهای بومی، سنتی و ملی مطابق با موازین اسلامی و عرفی در استان تاکید کرد و گفت: یکی از روشهای پیشگیری از ترویج مد و پوشاک غیر اسلامی و نامناسب، ترویج استفاده از پوشاک محلی و سنتی است.
وی یادآور شد: متولیان حوزه های فرهنگی و حتی صنایع دستی کشور با ارج نهادن به این موضوع تلاش بیشتری در راستای معرفی این نوع پوشاک و مزیتهای آن داشته باشند.
ضرورت راه اندازی نمایشگاهی از لباسهای بومی، سنتی و ملی مطابق با موازین اسلامی در استان
به هر حال لباسهای محلی گیلان به دلیل تنوع در رنگهای خاص، شاد و همینطور به دلیل فراوانی در انواع آن از جاذبه های فرهنگی این استان بوده که برای گردشگران و مسافران این دیار زیبا و دلنواز است.
لباس محلی در این خطه یک هویت و جزء جدایی ناپذیر از فرهنگ این استان به حساب می آید که همچنان اصالت و هویت خود را حفظ کرده و این به دلیل نگرش مردم خطه سرسبز شمال به این فرهنگ غنی است.
نظر شما