رشد کمی شعر آئینی به رشد عینی نرسیده است

به گزارش خبرگزاری مهر، محمود حبیبی کسبی با بیان این که در سال‌های اخیر شعر مذهبی یا آیینی با تغییرات عمده‌ای مواجه شده است، اظهار کرد: همیشه کمیت باعث رشد در کیفیت نمی‌شود، اما این بار با رشد کمی در شعرهای مذهبی مواجه شدیم و تعداد شعرهای مذهبی سال‌های اخیر قابل قیاس با گذشته نیست، اما باید این سئوال را مطرح کرد که آیا این رشد کمی به رشد کیفی هم رسیده است؟

وی گفت: به لحاظ کیفی در بعضی از عرصه‌ها و ساحت‌ها حتی با افول ارزش‌ها مواجه هستیم، هنوز در هیات‌ها و کتیبه‌هایی که به دیوار آویخته می‌شود شعر ترکیب‌بند محتشم را می‌بینیم و این همه تلاش در این سال‌ها شده، اما هنوز وقتی صحبت از شعر عاشورایی می‌شود یاد ترکیب بند محتشم می‌افتیم، به همین دلیل به نظر می‌رسد این رشد کمی نتوانسته به رشد عینی برسد.

حبیبی کسبی تصریح کرد: یکی از دلایل افت کیفیت شعرهای مذهبی این است که بخشی عمده ایی از آثار دلی نیستند و بر مبنای اعتقاد و ارادت به اهل بیت خلق نمی‌شوند و کاری که از دل بر نیاید بر دل هم نمی‌نشیند.

این شاعر با تاکید بر این که ادب سخن گفتن با معشوق آسمانی با معشوق زمینی در هم آمیخته شده است، عنوان کرد: آنگونه که با پدر خود صحبت می‌کنید، با برادر‌تان صحبت نمی‌کنید و به همین دلیل نوع صحبت کردن با معشوق زمینی نیز باید با ائمه اطهار (ع) و معصومین متفاوت باشد و متاسفانه بسیاری از شاعران جوان با همان ادبیاتی که با معشوق زمینی صحبت می‌کنند با معصومین هم صحبت می‌کنند.

او افزود: این نوع شعر گفتن و نگاه زمینی داشتن به معصومین باعث می‌شود کلام در شان و مرتبه ممدوح نباشد و حتی گاهی مدح شبیه به ذم می‌شود که ناخواسته و از روی عدم علم شاعر به این موضوع است.

حبیبی همچنین با اشاره به این که شاعران امروز تلمذ کردن و شاگردی کردن را فراموش کرده‌اند، خاطرنشان کرد: همه شاعران نوپا و تازه کار آثار شان از این دست ایرادات خواهد داشت. اما شاعرانی که اجازه می‌دهند آثارشان را دست استاد تصحیح کند این ارادت در آن‌ها کمتر است.

وی شاعران را دو نوع دانست و گفت: یک سری از شاعران به معنای دقیق کلمه شاعرند و لزوما آنچه که ندای درونشان است را به قلم می‌آورند، اما عده‌ای هستند که شغلشان شاعری است و به دنبال جشنواره‌های شعر می‌گردند و برای تمام موضوعات می‌توانند شعر بگویند و گونه شعر جشنواره پسند را آموخته‌اند.

این شاعر با بیان این که سفارش‌ها نیز در برخی اوقات می‌توانند به خلق آثار ماندگار کمک کند، عنوان کرد: خلق آثار ماندگار در جشنواره‌های موضوعی زمانی اتفاق میافتد که شاعری به موضوعی اعتقاد دارد، اما از پرداختن به آن غافل مانده است و جشنواره باعث ایجاد انگیزه برای شعر گفتن در آن زمینه می‌شود.

حبیبی جشنواره‌ها و کنگره‌هایی را موفق دانست که اهدای جوایز و اعلام برندگان در آنها بخش جنبی و حاشیه‌ایی باشد و گفت: به طور مثال جشنواره شعر فجر از دو ساعت برنامه سخنرانی و اهدای جوایز تشکیل می‌شود، در صورتی که اهدای جوایز و اعلام برندگان باید بخش‌های حاشیه‌ای در جشنواره‌ها باشند.

وی گفت: بسیاری از سازمان‌ها و نهاد‌ها وجود دارند که برای کارهای تبلیغاتی و اقتصادی جشنواره‌های موضوعی ادبی برگزار می‌کنند که در آن‌ها نه کشف و نه پرورش نویسندگان صورت می‌گیرد و اگر هم ضربه‌ای به شاعران جوان وارد شود، از طریق جشنواره‌های غیر تخصصی است.

وی درباره برگزاری جشنواره‌ها و کنگره‌هایی با موضوعات خاص مانند کنگره شعر آیینی شفق نیز گفت: اگر جشنواره ای موضوع خاص داشته باشد از نظر داوری در آن کمتر اجهاف صورت می‌گیرد، اصولا چرایی برگزاری کنگره شعر آیینی شفق را خود برگزار کنندگان با نیاز سنجی که انجام می‌دهند تشخیص می‌دهند و اگر نیاز جامعه باشد مفید خواهد بود.