ژنتیکی بودن جامعه ستیزی کودکان/ تربیت مانع جامعه ستیزی نمی‌شود

به گزارش خبرگزاری مهر، تاکنون کودکانی که دروغ می گفتند، خرابکاری می کردند و بدون احساس پشیمانی و تأسف به کارهایی از روی بی رحمی روی می آوردند به عنوان محصول یک تربیت غلط و نادرست والدین شناخته می شدند.

این درحالی است که روانشناسان دانشگاه کالج لندن اظهار داشتند دو تحقیق انجام شده نشان می دهد که این رفتارها به طور عمده ژنتیکی است. بدین معنا که تنبیه و تأدیب عادی در این میان کارساز نیست.
 

محققان دریافتند که یک نفر از هر 100 کودک در بریتانیا علائم رفتار جامعه ستیزانه نشان می دهد که شیوه های عادی تربیت به ندرت در این میان کارساز است

محققان تخمین زده اند که یک چهارم تا نیمی از کودکان دارای چنین مشکلاتی هستند و همچنین هشدار داده اند که شیوه های تربیت سنتی نمی تواند کودکانی که چنین رفتاری دارند را ادب کند.

اسی ویدینگ محقق ارشد این تحقیق اظهار داشت که اگرچه کودکانی که تمایلات رفتاری ضد اجتماعی دارند را می توان محصول تربیت غلط دانست اما کودکان جامعه ستیز در این مورد قرار نمی گیرند.

وی افزود: این گروه رفتارهایی ناشی از بی عاطفگی و بی احساسی دارند که نشان دهنده ژنتیکی بودن شدید آن است به این معنا که کودکان با رویکردهای جامعه ستیز متولد می شوند. به همان نحو که برخی از ما مستعد مبتلا شدن به بیماریهای قلبی هستیم، این کودکان افرادی هستند که در مقابل تأثیر محیط زیست به شدت آسیب پذیر هستند.

ویدینگ که قرار است نتایج تحقیقات خود را هفته آینده در جشنواره علم بریتانیا در ابردین ارائه کند، اظهار داشت: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این کودکان جامعه ستیز به تربیت صمیمانه پاسخ مثبت می دهند. به این معنا که کودکان در عوض رفتار خوب چیزی را که می خواهند دریافت کنند.
 
رفتار جامعه ستیز به رفتاری اطلاق می شود که برای سایر مردم، حیوانات و اموال عمومی مضر باشد، به عنوان مثال رفتاری که به شدت قوانین جامعه را نقض می کند.

این رفتار شامل دو بخش است بروز رفتار ضداجتماعی (مثل خشم، روحیه تهاجمی یا نافرمانی) و فقدان رفتارهای اجتماعی (مثل برقراری ارتباط، تایید یا همکاری) بیشتر کودکان در طول رشد خود برخی از رفتارهای ضداجتماعی را به نمایش می گذارند و کودکان مختلف رفتارهای متفاوتی را نشان می دهند.

ممکن است کودکان کم سن و سال نسبت به بزرگترها رفتار خصمانه ای نشان دهند و کودکان بزرگتر دروغ بگویند و یا دست به دزدی و خشونت بزنند. اقلیتی از کودکان نیز در بزرگسالی همچنان به رفتارهای ناهنجار خود ادامه می دهند.

یکی از ویژگی های بارز کودکان و نوجوانان جامعه ستیز این است که هیچ گونه احساسی نسبت به دیگران ندارند و از صدمه زدن به مردم تاسف نمی خورند. تنها احساسی که این کودکان نشان می دهند خشم و دشمنی است. در واقع این رفتار نوعی مکانیسم دفاعی است که از میزان اضطراب آنها که ناشی از ناتوانی در هماهنگی با محیط است می کاهد.