به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه آلمانی "فرانکفورتر آلگماینه" در مطلبی نوشت: در نشست مجمع عمومی دموکراتهای آمریکا که اخیرا در شهر شارلوت برگزار شد یکی از مهمترین اعضای دولت اوباما یعنی وزیر امور خارجه این کشور حضور نداشت و برای یک سفر حدود ده روزه به آسیا سفر کرده بود. وی سخنرانی همسر خود بیل کلینتون در مجمع عمومی دموکراتها را در کامپیوتر و در سفارت آمریکا در اوستیمور کشوری که تنها 1.1 میلیون سکنه داشت دید.
سفر آسیایی بیل کلینتون همزمان با برگزاری مجمع عمومی دموکراتها نشان دهنده این موضوع بود که کوچکترین بازیگران منطقه ای در آسیا تا چه اندازه برای واشنگتن اهمیت دارند.
نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: علاقه آمریکا به آسیا یک دلیل ساده دارد و آن چین است. این امپراتوری سابق در مسیر تبدیل شدن به قدرت برتر در شرق دور است. ااین اولین بار است که ز زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نظم جهانی حاکم با قدرت هژمونی آمریکا دچار تزلزل می شود.
نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: زمانی که یک قدرت جدید صعود می کند قدرت قدیمی دچار نگرانی می شود.این پرسش مطرح است که چین در آینده چگونه رفتار خواهد کرد؟ بار دیگر سازمانهای آمریکایی درباره مبهم بودن برخی اقدامات چین از جمله افزایش تسلیحات این کشور سخن می گویند. علامتهایی مبنی بر اختلافات جدید بین غرب و شرق به وجود آمده است.
بخصوص این اختلافات و ناامنی ها در دریای جنوب چین وجود دارد. جایی که چین ان را جزو قلمرو خود می داند.
کشورهای همسایه چین از قدرت روزافزون این کشور می ترسند و احساس می کنند که از طرف پکن امر و نهی می شوند. کلینتون اولین وزیر امور خارجه آمریکا است که همه ده کشور عضو اتحادیه "آسه آن" را دیدن کرده است.
این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: البته آمریکا تنها با دیپلماسی به قدرت روزافزون چین واکنش نمی دهد. واشنگتن اعلام کرده است که حضور نظامی خود در منطقه را نیز تقویت خواهد کرد. در داروین استرالیا سربازان آمریکایی مستقر شده اند و در سنگاپور دو تا چهار کشتی جنگی آمریکایی وجود دارد و در فیلیپین نیز قرار است همه پایگاههای نظامی آمریکایی مجددا فعالیت خود را آغاز کنند. آمریکا با ویتنام نیز همکاریهای نظامی دارد. البته اینکه چین این گونه اقدامات آمریکا را به عنوان فعالیتهایی برای مهار قدرت روز افزون خود بررسی می کند کاملا بی جا هم نیست. چین هم با توجه به قدرت اقتصادی خود میدان عمل و شعاع ناوگان دریایی خود را گسترش داده و قدرت ائتلاف خود را بالا می برد.
نویسنده در ادامه تصریح می کند: این گونه رقابتها در منطقه به اختلافات بین نمایندگان رقبای قدرت تبدیل شده است که البته تا به حال تنها در سطح دیپلماتیک نمود پیدا کرده است. مثلا در ماه جولای برای اولین بار در چهل و پنج سال گذشته اعضای اتحادیه ملتهای جنوب شرق آسیا نتوانستند روی یک طرح پیشنهادی توافق کنند. به گونه ای که ویتنام و فیلیپین می خواستند که مناقشات ارضی آنها با چین حداقل ذکر شود که البته میزبان این نشست یعنی کامبوج مانع چنین امری شد.
نویسنده در ادامه این پرسش را مطرح می کند که آیا این نوعی جنگ سرد جدید است؟ در هر صورت مسئله رقابت دو مدل سیاسی متفاوت است. کلینتون در سفر دوره ای خود به کشورهای آسیایی در اوستیمور اعلام کرد که حمایت از دموکراسی و حقوق بشر از ستونهای اصلی عملیات آمریکا در آسیا می باشد. چین هم در مقابل با کشورهایی مانند کامبوج و لائوس در رقابت با آمریکا هماهنگ و متحد شده است.
این روزنامه آلمانی در بخش دیگری از این مطلب نوشت: طبیعتا ایالات متحده و جمهوری خلق چین از نظر دیپلماتیک و تجاری روابط تنگاتنگی با هم دارند که آمریکا و شوروی سابق این چنین نبودند.
نظر شما