به گزارش خبرنگار مهر، این روزها صحبت از مشکلات هنرمندان تئاتر در تهران و شهرستان‌ها مطرح است و بسیاری از هنرمندان به دلیل نبود حمایت‌های لازم شرایط را برای تولید و اجرای تئاتر مناسب نمی‌بینند. در شهرهای مختلف نیز هنرمندان تئاتر مقیم، از نبود امکانات و حمایت‌های مالی گلایه دارند.
در این بین هنرمندانی نیز در عرصه تئاتر ایران فعالیت می‌کنند که شاید هیچگاه نام خود و گروه‌شان به گوش هیچ مدیر و مسئول هنری و تئاتری نرسیده و هیچ کدام از این مدیران و مسئولان نمی‌دانند که این گروه از هنرمندان چگونه و در چه شرایطی فعالیت می‌کنند.
زمانی که ارتش عراق جنگ تحمیلی بر علیه ایران را آغاز کرد این مردم ساکن در مناطق مرزی بودند که با ذره ذره وجود خود تلخی این جنگ تحمیلی را چشیدند و شجاعانه در دوران جنگ تحمیلی و دوران پس از جنگ و در بین مشکلات و کمبودهای فراوان ماندند و زندگی کردند.
رحیم صداقت هنرمند جانباز شیمیایی به همراه همسر و فرزندش
در بین این مردمان مرزنشین که خود در عرصه زندگی هنرمندانی شاخص به شمار می‌آیند هستند هنرمندانی که فعالیت‌های هنری را مرهمی برای درمان زخم‌های هم‌دیاران خود می‌دانند. وقتی در سال 66 شهر سردشت از استان کردستان مورد حمله شیمیایی رژیم بعث قرار گرفت، بسیاری از مردمان و ساکنان این دیار به درجه رفیع شهادت نائل شدند و یا بذر رنج و درد شیمیایی شدن در جسم و روح آن‌ها کاشته شد.
گذشت زمان شرایط سخت و دشواری را برای بازماندگان این بمباران شیمیایی ایجاد کرد اما در این بین شور و اشتیاق زندگی را نتوانست از میان بردارد. شور و اشتیاق زندگی باعث شد تا از این مردمان، جوانانی خود را به سلاح هنر تجهیز کنند و از آن برای التیام درد دوستان و همشهریان خود استفاده کنند. و در این بین چه هنری بهتر و تأثیرگذارتر از تئاتر.
رحیم صداقت وقتی 5 ساله بود و شور و اشتیاق کودکی را با دوستانش تقسیم می‌کرد در بمباران شیمیایی شهر سردشت آسیب دید و جانباز شیمیایی شد. بر او و بازماندگان این بمباران روزگار خوشی نگذشت اما هیچکدام از این شرایط باعث نشد تا صداقت به سوی هنر و نمایش حرکت نکند.
وی به همراه دوستان علاقه‌مند خود به هنر تئاتر روی آورد و گروه تئاتر تشکیل داد. وی در این باره به خبرنگار مهر گفت: حدود 6 سال است که گروه "تاوگر" را تشکیل داده‌ایم و فعالیت‌های زیادی را در عرصه تئاتر در ایام و مناسبت‌ها و غیر از مناسبت‌ها در داخل و خارج از استان تولید و اجرا کردیم.
صداقت که با اشتیاق فراوان مشغول فعالیت در عرصه تئاتر است درباره کیفیت حمایت از گروه خود و همچنین گروه‌های تئاتری دیگر شهر سردشت تأکید کرد: متأسفانه هیچ پشتوانه‌ای نداریم و سالن و امکانات مناسب برای تئاتر هم دراختیارمان نیست. باید تمام هزینه‌ها خود را تأمین کنیم و حتی ساده‌ترین امکانات را هم در اختیار نداریم.
وی تصریح کرد: اداره ارشاد استان 5 سال است که قصد ساخت سالنی را در سردشت دارد اما هیچ اقدامی صورت نگرفته و این فضا رها شده است. هیچ کدام از مسئولان سردشت و استان کردستان این موضوع را پیگیری نمی‌کنند و آن را رها کرده‌اند.
سرپرست گروه تئاتر "تاوگر" با اشاره به وجود علاقه‌مندان بسیار به سینما و تئاتر در شهر سردشت، نبود امکانات و حمایت‌های مالی و معنوی لازم را باعث رها شدن این علاقه‌مندان از هنر می‌داند.
صداقت با اشاره به درخواست‌های متعدد خود برای ملاقات با مدیرکل ارشاد استان کردستان گفت: تا به حال موفق به ملاقات با مدیرکل ارشاد استان نشده‌ام. برخی از دوستان که تقاضای وام شخصی دارند به‌راحتی می‌توانند با مدیران ملاقات کنند اما ملاقات برای تکمیل امکانات و ساخت سالن تئاتر در سردشت که می‌تواند از دریافت وام ارزشمندتر باشد، امکانپذیر نیست.
این هنرمند جانباز تئاتر با اشاره درخواست گروه "تاوگر" برای دریافت مجوز گفت: چهار سال پیش تقاضای مجوز کردیم و تازه یکسال است که پاسخ به ما داده شد. سردشت یکی از شهرهایی است که 8 سال زیر بمباران و توپ باران رژیم بعث بوده و به هیچ لحاظی به آن رسیدگی نشده است. مدیران سردشت کارها را درست انجام نمی‌دهند.
وی ادامه داد: وقتی گروه ما کار تئاتر انجام می‌دهد مردم توقع دارند کار خوبی ببینند ولی به دلیل نبود امکانات و حمایت نمی‌توانیم کار با کیفیت و قابل توجهی به آن‌ها ارائه دهیم. صداقت درباره پاسخ دفتر انجمن هنرهای نمایشی استان برای دریافت حمایت و همچنین بحث طرح استقرار گروه‌های نمایشی گفت: انجمن هنرهای نمایشی هیچ پاسخی به ما نداده‌است. درباره استقرار گروه‌های نمایشی نیز در سردشت و استان پاسخی به ما داده نشده است.
این جانباز شیمیایی فعال در عرصه تئاتر یادآور شد: علاقه‌مندان به تئاتر در سردشت بسیار هستند اما وقتی مناسبتی پیش می‌آید مدیران به سراغ ما می‌آیند و بعد از پایان این مناسبت‌های گروه‌های نمایشی فراموش می‌شوند.
نظر شما