به گزارش خبرنگار مهر، انسان ها به کمک روابط مجازی مابین رسانه هایی که از قدیم الایام برای ارتباط وجود داشته است چون نامه نگاری، تلفن، موبایل و از طریق رسانه های شنیداری و تصویری مثل رادیو، تلویزیون و ماهواره در صدد ارتباط برقرار کردن هر چه بیشتر با هم بوده اند و در حال حاضر رسانه ای که گونه جدیدی از روابط را براساس فعالیت ها و انگیزه های کاربران با جذابیت بالا در محیط مجازی اینترنت به وجود آورده است پا به عرصه گذاشته است و با اضافه شدن هر کاربر میخ خود را محکمتر بر جای می کوبد.
هر رسانه ای پیامدهای منفی و مثبت، رفتارهای مخرب و سازنده را می تواند به دنبال داشته باشد. ارتباطات در اینترنت همانگونه که باعث می شود فردی شغل مورد دلخواه خود را پیدا کند ممکن است باعث از دست دادن آن شغل شود، یا روابطی که طی مدت زمان طولانی در خانواده تحکیم بخشیده شده است از هم گسیخته شود و یا اینکه با وارد بورس شدن به سود کلان رسیده یا دچار زیان های مالی شویم.
دیدگاه های مختلفی از زوایای گوناگون بررسی شده است که مابین این زوایا چیزی که بیشتر از همه دامن گیر انسان شده است اعتیاد به اینترنت است. اعتیاد به اینترنت را صرفا نمی توان از طریق رشته ای خاص بررسی کرد چرا که دنیای گسترده اینترنت به همه علوم و قضایا می پردازد و یک مجموعه عظیم از اطلاعات است که افراد از هر قشری به خصوص جوانان و نوجوانان را درگیر و مجذوب خود کرده است.
گاهی انسان به واسطه مشکلاتی که برایش به وجود می آید می خواهد دور از دنیای واقعی باشد و به دنیای گسترده مجازی اینترنت پای می نهد.
افرادی که تازه به این دنیای مجازی راه پیدا می کنند خود را در محیطی کاملا ناشناخته می بینند و انسان که کنجکاو و علاقمند به کشف ناشناخته هاست به سرعت و بدون وقت از پیش تعریف شده و هدف خاص جذب آن شده و در وقت و بی وقت وارد این دنیای مجازی می شود تا از عمق آن سردربیاورد.
نهایت جایی که انسان مقصد مشخصی نداشته باشد خستگی است چرا که نه خواسته ای تعریف شده است و نه هدفی و جز پوچی چیزی عایدش نخواهد شد. این کاربر که برای اولین بار با اینترنت ارتباط برقرار کرده است سعی در تعادل برقرار کردن و وقت گذاشتن و وارد شدن به محیط هایی با توجه به علایق و فعالیتش می گذارد تا از این خستگی و احساس پوچی نجات پیدا کند.
اما متاسفانه گاهی نه تنها کاربر در همان مرحله ابتدایی مانده و هدف مشخصی را برای خود انتخاب نمی کند بلکه خود را آنقدر درگیر دروغ های اینترنتی و مسائل بی بندوباری می کند که به سختی می تواند خود را با محیط واقعی وفق دهد.
کاربری که اعتیاد اینترنتی دارد دقیقا مثل یک فرد معتاد ذهنش خالی از آگاهی و دچار یک خودفراموشی شده است و در یک خلاء به نام "نمی دانم چیست" قرار گرفته است و کارهایی را در محیط مجازی انجام می دهد که غیرارادی است.
میزان فعالیت و صرف کردن وقت در محیط واقعی و مجازی رابطه معکوس دارد. هر چه کاربر زمان بیشتری را با اینترنت مشغول باشد در مقابل از میزان زمانی که صرف محیط اجتماعی واقعی شان خواهد کرد، کاسته خواهد شد. وقت گذرانی بیش از حد علاوه بر تلف کردن پول و سرمایه و کوتاهی در تکالیف تحصیلی در دنیای واقعی، در نهایت منجر به افت تحصیلی نیز خواهد شد.
یکی از مکان هایی که شخص خود را در آزادی می بیند محیط های چت روم یا تالار گفتمان در اینترنت است که جوانانی که با ناآگاهی وارد این مکان ها می شوند آن هم جوانی که خسته از واقعیت ها و ناکامی های تلخ زندگی است از دریچه اینترنت یا دنیای مجازی به دید متفاوتی که بی معنا بودن واقعیات را در جلوی چشم او به تصویر می کشد می رسد در صورتی که اگر با این ناآگاهی و باورهای غلط وارد این فضا شود بعد از به فراموشی سپردن خود، ناآگاهانه در مسیری قرار می گیرد که مشکلات وخیم تری را به وجود می آورد و پیامدهای جبران ناپذیر آن باعث اختلالات روحی و جسمی در آن فرد خواهد شد.
درست است که نیاز انسان به دوستی و برقراری ارتباط اجتماعی به هر شکل و عنوانی ضروری است و اینترنت هم جدا از پاسخگویی به این نیاز نمی تواند باشد اما باید این سئوال را در نظر داشت که اینترنت به کاربر کمک می‌کند تا بدون اینکه هویت او فاش شود آزادی را بدون داشتن مسئولیت تجربه کند. اما آیا ناآگاهانه در مسیر ارتباط برقرار ساختن قرار گرفتن درست است؟
کاربران به وی‍ژه کاربران جوان و نوجوان به واسطه گمنامى در چت‌روم‌ها به بازی نقش و خودافشایی پرداخته و با جبران خلاء های عاطفی خود و با بیان آنچه که در دنیای واقعی امکان بازگو کردنش نیست، زمینه برقراری ارتباط در محیط مجازی را برای شکل‌گیری روابط صمیمانه آماده می‌سازند.
اما تنها آگاهی و اعتماد و شناخت است که می توان با ایجاد کردن آن برای جوانان و نوجوانان در خانواده و اجتماع به بحث اعتیاد اینترنتی خاتمه داد و به جای خودفراموشی در فضای اینترنت برای هدف گذاری های ارزشمند از آن استفاده کرد.
این محیط خالی از محاسن نیست و در عین داشتن تهدیدها و محدودیت ها، می تواند فرصت ها و قابلیت های زیادی را به همراه داشته باشد که با بالا بردن سطح آگاهی و استفاده صحیح، فضای مجازی اینترنت را راهی برای کامل کردن نیازهای ارزشمند محیط واقعی دانست.
با همراه کردن دنیای مجازی با سیاست گذاری هایی که طبق شناسایی نیازهای نوجوانان و جوانان و آگاه سازی آن ها در جامعه با مدیریت صحیح و قرار دادن برنامه هایی با محتوای مناسب و سالم در قالب‌های جذاب و متناسب با نیاز و طبع جوانان در فضای مجازی می توان از تهدیدهای مربوط به استفاده از تکنولوژی‌های جدید مصون ماند.
...................................
گزارش: معصومه قطب الدینی
نظر شما