جلوه‌آفرینی خاک‌های رنگی هرمز در خانه هنرمندان

به گزارش خبرنگار مهر، در این نمایشگاه آثاری از فرانه جلالی و معصومه ذاکری دو نفر از هنرمندان هرمزگانی ارائه خواهد شد. آنها علاوه بر مشارکت در کارگاه نقاشی با خاک در روز های 6، 11 و 12 آبان هنر اجرا ارائه خواهند داشت.  کلیه آثار روایتگر زندگی و سیمای زنان جزیره هرمز هرمز خواهد بود.

در این نمایشگاه سعی می‌شود تجربه استفاده از هنر برای ارتقاء فرهنگ و معیشت زندگی به نمایش در آید. خانم حمیده پورشمال و فاطمه سلامتی از زنان ساکن جزیره هرمز همه روزه در نمایشگاه نقاشی خواهند کشید.

احمد نادعلیان؛ هنرمند محیطی و موسس خانه هنر هرمز که این مکان را با سرمایه و عشق شخصی بنا کرده است، در این مورد می‌گوید: هنرمندسرا محیطی بوده است که زمینه اشتغال زنان بسیاری را فراهم نموده است اما دخالت‌های غیر مسئولانه مسئول میراث فرهنگی جزیره هرمز منجر به متوقف شدن فعالیت‌های هنرمندسرا شد و حالا فقط به عنوان نگارخانه به کار خود ادامه می‌دهد البته بخشدار و مسئولان شورای شهر هرمز همواره حامی مرکز پردیس بوده‌اند. 

وی افزود: حالا بخشی از فعالیت‌ها را به تهران منتقل کرده‌ایم و ساختمان پردیس در تهران میزبان هنرمندان و زنان هرمزگانی خواهد بود. همه روزه در این کارگاه حضور خواهم داشت و مدیریت آن به عهده من خواهد بود.  برگزاری این هفته به پیشنهاد آقای کوروش گلناری بود که در سال گذشته به دفعات از جزیره بازدید داشتند.

چرا زنان؟

وی ادامه می‌دهد:‌ دلیل انتخاب هفته‌ای برای زنان جزیره هرمز بالابودن درصد بیکاری، فقر و اعتیاد در جزیره هرمز است.  در جامعه‌ای که شغل کافی وجود نداشته باشد، زنان و کودکان آسیب بیشتری می‌بینند. جزیره هرمز با تمام زیبائی‌هایش و عظمت تاریخی آن رنج می‌برد.

نادعلیان می‌افزاید:‌از اظهارات امام جمعه جزیره هرمز حجت‌الاسلام سید سجاد موسوی در نشست شورای اداری این جزیره با حضور استاندار هرمزگان و جمعی از مدیران استان که در 24 آبان ماه 1390 بیان شده و در هرمزگان نیوز و سایت ائمه جمعه منتشر شده می‌توان نتیجه گرفت بیان این مطالب سیاه نمائی نیست بلکه واقعیت دارد. حالا پس از یک سال وضع به شدت بدتر شده است. زنانی را در هرمز می‌شناسیم مواد مخدر و از بدترین نوع آن مصرف می‌کنند و یا در حمل مواد مخدر نقش داشته‌اند. در سال جاری که تعدادی از آنها توسط پاسگاه مرزی دستگیر شده‌اند و در زندان به سر می‌برند.

وی خاطرنشان می‌کند: افراد بسیاری وجود دارند که در اصل هرمزی هستند و دارای تجربه و تخصص کافی هستند اما به دلیل نبود اشتغال هرمز را ترک کرده‌اند.  به گفته رئیس شورای شهر هرمز فقط در ماه‌های مرداد و شهریور 1391 هشتاد خانوار از این جزیره مهاجرت کرده‌اند اما من به زندگی خود در جزیره هرمز ادامه می‌دهم و قصد مهاجرت ندارم. اگر چه پس از سکته قلبی توصیه پزشکان من این بوده است سعی کنم بی‌تفاوت باشم. من می‌دانم در جزیره پزشک حداقل متخصص آن وجود ندارد. زمانیکه هوا خراب است امکان خروج از آن وجود ندارد و با خبر شدم تنها دستگاه جزیره برای نوار قلب خرد و ویران شده است و حالا جزیره فاقد این امکان است.   

نادعلیان در مورد هفته هنر هرمز ‌که در خانه هنرمندان برگزار می‌شود توضیح می‌دهد: پس از نمایشگاه هفته زنان جزیره هرمز به آنجا باز خواهم گشت و در خانه ام زندگی می کنم. ترک هر خانه عرصه را برای بزهکاران بیشتر می نماید.  شواهد موجود نشان می دهد که قبل از اینکه این خانه را من بخرم، پاتوق افراد معتاد و بزهکار بوده است. قبل از آن خانواده زندگی می کردند و شواهدی که از عمق خانه بدست آمده نشان می دهد که هرمز زمانی رونق اقتصادی داشته است.

چرا هرمز؟

و اما اینکه نادعلیان برای فعالیت‌های خود چرا هرمز را  انتخاب کرده است نیز جای سوال دارد که وی در این مورد می‌گوید: هرمز را تاریخ می‌شناسد. نام آن تداعی‌کننده نام مقدس خداوند به زبان باستانی ایران است. برای بسیاری از مردم دنیا نام هرمز در خلیج‌فارس قرینه تنگه‌ای است که گلوگاه عمده نفت دنیاست. اما من فکر می‌کنم علی‌رغم پیشینه تاریخی و جذابیت‌هائی که دارد این جزیره ناشناخته بوده و هست. مفهوم هرمز برای من متفاوت است. هرمز جزیره‌ای است با مقیاس انسانی. برای یک دوستدار طبیعت اگر راه برود در یک روز می‌تواند به دورترین نقطه آن برود و شب به خانه بازگردد بدون اینکه به ماشین نیاز داشته باشد. جزیره‌ای نه آنقدر کوچک که در آن جای نگیرید و نه آنقدر بزرگ که در آن گم شوید.

وی هرمز را مظهر زیبایی می‌داند و می‌گوید: جزیره هرمز جائی است در کمترین مقیاس بیشترین تنوع رنگ و بافت را در طبیعت آن می‌بینید. من که به گوشه و کنار دنیا سفر کرده‌ام حق دارم که بگویم این جزیره یکی از زیباترین نقاط دنیاست. در سالهای اولی که در هرمز زندگی می‌کردم مجذوب طبیعت آن بودم. آنجا را مکانی مناسب تشخیص دادم و  زمینه حضور بسیاری از هنرمندان محیطی را بار انجام هنر محیطی فراهم نمودم.  تدریجا اختلاف فاحشی بین زیبائی و ظرفیت‌های طبیعت آنجا و کیفیت رندگی مردم عادی احساس کردم. نبود اشتغال در هرمز عاملی است برای فقر و اعتیاد شدید! استباط من از محیط و هنر محیطی فقط هنری نیست که به طبیعت و موجوداتی توجه کند که در طبیعت زندگی می‌کند. انسان نیز یکی از موجودات زنده است و توجه به او و معیشت او می‌تواند در جهتی بهبودی محیط زیست موثر باشد. از این رو به عنوان مدیر هنری جشنواره‌هائی که در آنجا برگزار می‌کنم علاوه بر مسائل محیط زیست به جامعه نیز توجه کنند.

وی راهکاری نیز برای اشتغال در جزیره ارائه می‌دهد و می‌گوید:‌ برای ایجاد اشتغال راهکار من این بود که بتوانم بدون کمک نهادهای دولتی به زنان بی‌بضاعت که با استفاده از مواد طبیعی مثل خاکهای رنگی و کانی ها نقاشی کردن را یاد بدهم.  سعی من بر این بوده است که فاصله زیبائی‌های طبیعت و دشواری‌های زندگی را کم کنم. در کشور من ایران اگر به عنوان نهاد غیر دولتی کار کنید راه دشواری است. مشکلات بسیاری در پیش روی من بوده است. عمده آن بازدارنده است و البته بسیاری نیز من و فعالیت‌هایم را پذیرفته اند. در قلمرو هنر ما راه‌های طی نشده را هموار می‌کنیم و نه تنها به دیگران می قبولانیم بلکه آنها نیز مروج آن خواهند شد.

گزارش از: مجید احمدی