خانواده بالنده، رود خروشانی که به دریای اجتماع می ریزد

به گزارش خبرنگار مهر، خانواده جایی است که آجر چینی نظام اجتماعی درآن شکل می گیرد و سنگ بنای اجتماع و جایگاه بین المللی یک ملت در آن جا گذاشته می شود.

در نظام های سالم خانوادگی، نقش ها هم سالم هستند و فرزندان از رفتار پدر و مادر الگو می گیرند. پدر و مادر نقش آموزگاران را بازی می کنند، روی  فرزندان خود وقت صرف می کنند ، به آنها توجه می نمایند و آنها را جهت می دهند.

خانواده سالم و موفق مجموعه ای است که در آن، همه اعضا موفق هستند وهمه مناسبات میان افراد آن روال طبیعی و موفقی دارد، خانواده کامل شامل حضور پر رنگ و حمایتی مادر بزرگ ها و پدر بزگ ها نیز می شود.

افراد چنین خانواده هایی می توانند از قدرت های انسانی خود استفاده کنند و پویا باشند.

اعضای خانواده همان هایی هستند که در پشت درهای خانه هایشان مردم کوچه و بازار خوانده می شوند و در ادارات کارمند و در سطح کلان مدیران جامعه اند.

همان هایی که روزی از پدران و مادرانشان آموخته اند و امروز بازنشسته و در کنار خانواده اند، تجارب و راه های پیموده ای دارند که می تواند راه ما را برای رسیدن کوتاه ترو صد البته ایمن تر کند.

 پیامبر اکرم(ص)می فرماید: هیچ بنایی نزد خداوند از تشکیل بنای خانواده محبوب تر نیست

خانواده ها به مثابه اصلی ترین پایگاه های رشد وشکوفایی شخصیت وپرورش مهارتهای اجتماعی کودکان و نوجوانان، همانند حلقه های زنجیر، اساسی ترین سهم را در سلامت واعتلای جوامع بشری ایفا می کنند.

گشاده رویی وخوش خلقی از دیگر ویژگی های خانواده های ممتاز است، اعضای خانواده با داشتن روحیه شاد و سالم فردایی بهتر برای خود رقم می زنند. آنها اصول اساسی شادی را که عبارتند از: بیان احساسات، خوش بینی و فعالیت، روابط اجتماعی، صمیمیت، خلاقیت و کاهش توقعات، خوب می دانند و خود را ملزم به رعایت آن ها می دانند.

این که هر کدام از ما چه چیزهایی را دراین راستا از خانواده های خود می آموزیم از یک سو و تعالیم اجتماعی و تاثرات فرهنگی که بر روی آموخته ها و رفتار اجتماعی ما می گذارند از سوی دیگر دست به دست یک دیگر داده و شالوده خانواده بزرگترمان یعنی اجتماع را می سازند.

 هر خانواده ای تعاریف خودش را به نسل بعد می آموزد

 فرهنگ پیر نیا دبیر بازنشسته در این باره می گوید: پرداختن به خانواده و آموزش راه کارهای حفظ بنیان خانواده چیزی نیست که با چند خط مطلب و سالی یک روز مناسبت در تقویم بشود احساس کفایت و رضایت کرد.

تکریم بازنشسته ها و روز خانواده در تقویم ایرانی یک روز است این اصلا بد نیست اما مجال کوتاه و نامناسبی است برای جا انداختن حضور مفید و کار آمد بزرگ ترهایی که امروز به واسطه فاصله ایجاد شده ظاهری فرهنگی، دیگر مرجع پر طرفداری برای حل مشکلات خانواده و فرزندانشان نیستند.

 تارا پژوهنده مادر دو فرزند و خانه دار می گوید: به نظر من خانواده ای محکم و پایدار می ماند که وحدت و هم دلی در آن وجود داشته باشد. از ورود به دنیای پر هیجان جوان ترها ترسی نداشته باشد و با حمایت تجارب پدران و مادرانمان می توانیم اعتماد به نفس لازم جهت پا به پا آمدن با جوان هایمان را پیدا کنیم.

پرستو خوشابی دانشجو معتقد است: احترام به خانواده و حفظ تقدس و حریم آن چیزی نیست که مخالفی داشته باشد و اگر ما کم سن و سال ترها ناسازگار به نظر می آییم به دلیل ضعف بزرگترهایمان است که ضمن عذر خواهی از همه آنها باید بگویم پدر و مادری که خود در رفع ابهامات و تعارضاتشان با یک دیگر به هیچ موفقیتی دست پیدا نکرده اند یا اصلا وقتی برای شناخت نیازهای نسل جدید خرج نکرده اند نمی توانند توقع داشته باشند که فرزندانشان کنار آنها بمانند و با روش آن ها و در یک فضای متشنج فرصت هایشان را از دست ندهند.

دنیا با سرعت در حال تغییر و حرکت رو به جلو است اگر قرار است خانواده منسجم بماند اعضای قدیمی وآهسته رو تر منزل  باید خود را به اعضای امروزی و شتاب زده نسل جدید برسانند.

 بهنام کمال زارع راننده اتوبوس می گوید: روزانه با عده زیادی پیر و جوان برخورد می کنم و رفتار های عجیب و غریبی می بینم که حاکی از تغییر تعاریف سابق خانواده است.

این شهروند گفت: اگرچه الزاما همه این رفتارهای متفاوت، بد نیستند اما نشان می دهند که معنی بزرگتر و کوچکتر، جایگاه مادر، احترام پدر، برخورد اجتماعی و خیلی چیز های دیگر تغییرات زیربنایی کرده است و من شخصا در مورد فرزندان خودم، خودم را مقصر می دانم.

وی افزود: چراکه بچه ها به قول کسی که می گفت ویترین خانواده هستند، همان رفتاری را بروز می دهند که ما یادشان داده ایم اگرچه خودمان چیزهای متفاوتی از پدران و مادرانمان یاد گرفته بودیم و توقع داریم آنچه را که در گوش بچه هایمان زمزمه هم نکردیم در کوچه و خیابان نشان بدهند.

وی بیان کرد: کار و مشغله اضافی و گرفتاری ها گاهی باعث می شود تا نسلی برجا بگذاریم که خودمان از تربیتشان خجالت بکشیم.

 جمال جنانی روانشناس و مشاور خانواده در این زمینه می گوید: خانواده مهم ترین رکن و ارزشمندترین داشته انسانهاست، از یک سو آدم ها صاحب روحی مشترکند و از سوی دیگر درجامعه ای با سوابق تاریخی و فرهنگی مشخص، با روش خود زندگی کرده و از آن بهره‌گیری می‌کنند؛ از این طریق مردمان مقتضیات اجتماعی مشترک یافته، روح قومی خود را جلوه‌گر می‌سازند.

وی متذکر شد: فراموش نکنیم که  روح قومی و راه های تفکر و عمل جامعه‌ای خاص، دو روی یک سکه‌اند.

وی می گوید: استفاده از حضور و تجارب نسل پیش مانند پدربزرگ ها و مادر بزرگ هابسیار مهم است. چنانچه با حفظ احترام و درایت کافی صورت بگیرد نسل جدید به ارزش واقعی این مخازن اطلاعاتی که پشتیبانی برای نوه ها هستند پی خواهند برد.

امروزه افراد جوان خانواده متناسب باالگوهایی که به آن دسترسی دارند رفتار می کنند و این هنر والدین است که با تدبیر و آگاهی از وضعیت حاکم بر جو خانه و اجتماع پیرامون اعضای خانوار سوالات را پاسخ داده و با شفاف سازی و اعطای مسئولیت در خانواده به رفع شبهات ذهن جوانان خود کمک کنند. چنین خانواده ای می تواند سلامت مانده رشد کند و بالنده شود.

 جامعه همان دریایی است که از قطرات وجود تک تک مردمانش پر می شود، پیر و جوان ، با سواد و کم سواد همه به یک دریا ریخته و در یک دیگر اثر می کنند. امید که زلال و شفاف باشیم و رود هایی پر انرژی و خروشان را به دریای اجتماع برسانیم.

فریبا کلاهی