مبارزه با خستگی خلبانها/ کسالت باری کنترل هواپیماهای بی‌سرنشین

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در آزمایشگاه انسان و انسان وار درحال بررسی راهکارهایی هستند که با اتکا به آنها بتوان مانع خستگی خلبانها شد و آنها را هوشیار نگه داشت.

پروازکردن با هواپیماهای نظامی بدون سرنشین شباهت کمتری به خلبانهای عادی دارد و بیشتر شبیه پرستاری از بچه است.

شیفت این نوع خلبانها می تواند تا 12 ساعت طولانی شود و مأموریتهای آنها می تواند هفته ها و حتی ماه ها ادامه یابد.

در چنین شرایطی حفظ تمرکز درحالی که هواپیما بالای هدفی که هیچ اتفاقی در آن رخ نمی دهد دورهای بی انتها می زند، بسیار دشوار است. این نوع خستگیها معمولا موجب می شوند که شیفتهای 12 ساعته همچون شیفت 12 روزه به نظر برسد و از سوی دیگر می توان زمان واکنش خلبان را هنگامی که وی به شدت به توجه و تمرکز خود نیاز دارد را کاهش بدهد.

به عنوان بخشی از تحقیقات موسسه فناوری ماساچوست که مری کامینگز استادیار هوانوردی و فضانوردی و سیستمهای مهندسی ریاست آن را برعهده دارد، گروه هایی از خلبانهای هواپیماهای کنترل از راه دور در آزمایشهای شخصیت شرکت کرده و در این میان ویدئوهایی از آنها هنگام شبیه سازی مأموریتها در شیفتهای چهار ساعته تهیه شد تا مشخص شود که واکنش آنها هنگام کنترل چهار هواپیمای بدون سرنشین مجازی چگونه بوده است.

از این خلبانها خواسته شد که عملیات جستجو انجام دهند و هدفهایی را هم برای آنها به عنوان دوست و دشمن مشخص کردند، اگر این هدف دشمن باشد، خلبان باید به هواپیمای بی سرنشین دستور شلیک دهد، در این اثنا ویدئوهایی هم ضبط شد تا مشخص شود که چگونه توجه یک خلبان هواپیمای بی سرنشین منحرف می شود.

خلبانهایی که تمرکز خود را در کل تمرین حفظ کرده بودند بالاترین امتیاز را کسب کردند.

این شبیه سازی نیازمند ورودی انسانی برای 5 درصد از زمان بود درحالی که 11 درصد از زمان خلبان صرف مشغول شدن به کارهای دیگر بود که نشان می دهد آنها خسته شده بودند.

کامینگز اظهار داشت: ما می دانیم که خلبان همواره به پنجره نگاه نمی کند و ما می دانیم که افراد همواره در کاری که انجام می دهند تمرکز کامل ندارند، اما مسئله اصلی اینجاست که آیا می توان توجه کافی آنها را در زمان مناسب به دست آورد تا کارآیی در بالاترین درجه خود باشد؟

این مشکل تا حدی به شخصیت و ویژگیهای شخصیت باز می گردد، این پرسشنامه ها خلبان را در 5 مقوله برونگرایی، سازگاری، هوشیاری، روانپریشی و رویکرد باز به تجربه را بررسی کرده بود. این بررسیها نشان می دهد که افرادی که بیشترین امتیاز را در این تحقیقات کسب کرده اند در قسمت هوشیاری از سایرین پیشی گرفته بودند اما این افراد هنگام شلیک گلوله از دیگران بیشتر دچار تأمل می شوند.

از نتایج این تحقیق مشخص می شود که اندکی آشفتگی حواس مسئله منفی در نظر گرفته نمی شود و گاهی می تواند یکنواختی کار نظارت و کنترل هواپیمای بی سرنشین را از بین برده و تأثیر آن را افزایش دهد.

این گروه از محققان هنوز کار تحقیقاتی خود را ادامه می دهند و تمرکز خود را روی ایده هایی چون استفاده از زنگهای آماده باش برای بازگرداندن توجه خلبان گذاشته اند.

قرار است نتیجه این تحقیقات در مجله تعامل با رایانه ها منتشر شود.