به گزارش خبرنگار مهر، زمین کربلا اگر زبان بگشاید خواهد گفت چگونه تمامی صحنه‌های تاریخ را در یک روز به نمایش درآورد و خون با آبروترین فرد زمان را بر روی خاک خود در جریان دید.
حسین(ع) نماد تمامی انسانیت از دست رفته زمان خود و تمامی زمان‌های بعد از خود است. آزادگی حسین بن علی زبانزد بشریت است و چه خوب است اگر همیشه و نه فقط در روزهای محرم به در ذهن‌ها باشد.
آزادگی اباعبدالله مسلمانان وشیعیان نه فقط برای آنها که توسط هندو و نصاری و کلیمی و زرتشتی نیز درک شده است.
باورهای انسانی حسین(ع) معدنی از نور است که می تابد به دل تمامی آزادگان و آزادی خواهان و چه بسیارند کسانی که هنوز این معدن را نشناخته اند و در پی چنین مخزنی سراسر هستی را زیر و رو می کنند.
و چرا نتوان از پاک ترین انسان‌ها الگو گرفت؟ چرا تنها برای منافع هرزگاهی خود به این معادن رجوع و پس از رفع نیازمان فراموششان کنیم.
اخلاق و کردار حسین(ع) در مواجه با ظالم و تلاش وی برای چیده نشدن صحنه جنگ، تقلای او برای رسیدن به بهترین راه به جز آنچه بدخواهان و مستبدان می خواستند و برخوردش با نادمان و برگشتگان الگویی است برای همه زمان ها، دوره ها و تمامی انسان ها با هر دین و عقیده ای که دارند.
دنیای این روزها دنیایی بدی‌های آشکاری است که افراد زیادی از سهیم شدن در چنین بدیهایی ابایی ندارند.
در دنیایی به سر می‌بریم که به جای سبقت گرفتن در خوبی‌ها، شاهد عجله انسان‌ها در ظلم به یکدیگریم و کسی نمی‌تواند دم بر بیاورد.
تماشای این نمایش ظالمانه در برابر چشم‌ها عیان است، چرا که سر را به هر سو بچرخانی می‌بینی و تنها ظاهر بازیگران آن تغییر می‌کند.
ای کاش بر اساس آنچه حسین(ع) شیعیان فرمود، اگر انسان‌ها دین ندارند آزاده باشند و به خیمه های دیگران حمله ور نشود، نفس‌های مظلومان را درک کنند و خود را در جایگاه بی بدیل خدایی ندانند که می‌توانند با تصمیمات خود جان انسان های دیگر را بگیرند، و آیا حیات و عزت دائمی انسان‌ها به دست همنوعانشان از بین می‌رود؟ یا به آنها بخشیده می‌شود؟
اگرچه گفتار‌ها و رفتارهای حسین(ع) در عاشورا در یک روز صورت گرفت اما برای تمام عمر بشریت کافی است و اگر به آنها نه فقط به منظور مصادره به مطلوب کردن آنچه مد نظر خود است، که برای رسیدن به حقیقت نابشان توجه شود، می‌توان انسانیت را در درون خود و حداقل به نوبه خود پاس داشت.
نظر شما