به گزارش خبرنگار مهر، مساجد همواره جایگاه برتر و تقدس خود را حفظ کرده اند و در برهه های حساس از جمله دوران انقلاب، پایگاههای مبارزه با رژیم ستم شاهی و محلی برای روشنگری بوده اند.
بعد از انقلاب اسلامی و در روزهای اوج انقلاب نیز پایگاهی برای حراست از انقلاب نوپای مردمی و در دوران دفاع مقدس نیز محل تجمع و اعزام نیروها به جبهه های دفاع مقدس و در کنار آن، جمع آوری کمک های مردمی به حساب آمده اند.
مساجد پویایی خود را نشان داده اند
بر این اساس مساجد همواره در دوره های مختلف نقش ارزنده ای در بسیج مردمی داشته اند و نقش آنها بنا به موقعیت های مختلف، علاوه بر وظیفه اصلی، به طور دائم به روز شده است و این امر نشان از پویایی این مکان الهی دارد.
مبارزه با جنگ نرم دشمن پس از سالهای پر فراز و نشیب دفاع مقدس از جمله وظایفی بود که حجم گسترده ای از آن بر عهده مساجد گذاشته شد و تفکر ایجاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد، نشان از اعتقاد مسئولان به این مسئله بود که مساجد می توانند در این مسیر نیز جایگاه بارزی داشته باشند.
کانون های فرهنگی هنری مساجد راهکاری برای افزایش قابلیت ها
کانونهای فرهنگی هنری مساجد در راستای تحقق ارزشها و اصول سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی و با محورهایی چون تبلیغ، گسترش و تعمیق فرهنگ روحبخش اسلام و تاکید بر آرمانها و ارزشهای معنوی و فرهنگ اسلامی، گسترش زمینه مشارکت و مباشرت مردم در امور فرهنگی، هنری، اجتماعی، علمی و ...و همگانی و عمومی کردن تمامی عرصه های فرهنگی و هنری و تحقق برگزاری مناسبتهای فرهنگی مردمی به وجود آمد.
از دیگر اهدافی که برای راه اندازی این کانون ها برشمرده شده است، می توان زمینه سازی برای حضور فعال جوانان و نیروهای متعهد در عرصه فعالیتهای فرهنگی و هنری، شناسایی و تربیت استعدادهای درخشان، استفاده از اوقات فراغت جوانان و حفظ و ترویج فرهنگ بسیجی، ارائه و عرضه فعالیت های فرهنگی، هنری بر اساس موازین و ضوابط اسلامی و ایجاد جاذبه های فرهنگی هنری و کانون های پرتحرک و فعال مذهبی، اجتماعی و مردمی در مقابله با تهاجم فرهنگی مبتذل استکبار و کفر جهانی را نیز اضافه کرد.
پشتوانه مالی؛ امری که فراموش شد
اما اینکه این کانون ها توانسته اند به شایستگی به وظایف خود عمل کنند، نیازمند کار کارشناسی است. آنچه که به عینه مشاهده می شود، تلاش نیروهای خدمتگزاری است که در مساجد و بدون هیچ گونه حق الزحمه به اداره این کانون ها مشغول هستند.
طبیعتأ هر فعالیتی علاوه بر انگیزه، نیازمند پشتوانه های مالی است ولی آنطور که از سخنان مسئولان کانون های فرهنگی و هنری مساجد بر می آید، این مسئله تقریبأ به فراموشی سپرده شده است.
حضور در میدانی که دشمن در آن میلیاردها دلار هزینه می کند، نیازمند تمهیداتی است که متأسفانه در فعالیت های فرهنگی دیده نمی شود و این مسئله تنها مختص این کانون ها نیست.
کانون های فرهنگی بدون پشتوانه مالی تشکیل می شوند
در استان یزد 470 کانون فرهنگی هنری مساجد وجود دارد و این مسئله نشان از گستردگی تلاش در این زمینه دارد. تلاشی که به نظر می رسد تنها به کمیت و نه کیفیت آن توجه شده است و اگر غیر از این است، چرا یک مدیر مسئول کانون، برای انجام کمترین فعالیت فرهنگی با موانع و مشکلات متعدد روبرو می شود؟
در شهرستانهای مختلف استان یزد از جمله ابرکوه نیز شاهد این تلاش ها بوده ایم تا جایی که تعداد این کانون ها از چهار کانون در سال 87 به 25 کانون در سال جاری رسیده است.
رابط کانون های فرهنگی هنری مساجد اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ابرکوه در گفتگو با خبرنگار مهر در ابرکوه اظهار داشت: تمامی این کانونها دارای کتابخانه و در مساجد مستقر هستند.
کتابخانه هایی که قفسه ندارند!
محمدرضا فلاحزاده به برخی از مشکلات این کانون ها اشاره کرد و افزود: کانونهای مساجدی که دو سال از تأسیس آنها میگذرد با مشکل عدم تجهیز روبرو هستند و به عنوان مثال در حالی که کتاب دارند، قفسه ای برای عرضه کتابهای خود به علاقمندان ندارند.
البته در بخش تأمین کتاب به نظر می رسد که چندان مشکلی وجود ندارد و فلاح زاده در این زمینه یادآور می شود که کتابخانههای کانونهای مساجد شهرستان بیش از 35 هزار جلد کتاب را در خود جای داده اند.
مدیر مسئول کانون فرهنگی مسجد ام ابیها(س) واقع در مسجد فاطمه الزهرای ابرکوه نیز در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: برداشت کلی من از هدف ایجاد این کانون ها، باور کردن استعدادهای بالقوه جوانان و نوجوانان در کنار انجام وظایف عبادی است و باید برای فراهم آوردن امکانات لازم برای نیل به این هدف تلاش شود که متأسفانه چندان همتی در این زمینه مبذول نمی شود.
اعضای کانون ها خدماتی دریافت نمی کنند
احمد اکرمی افزود: این کانون که در سال 89 تأسیس شده است، 100 عضو دارد و عملأ امکانات چندانی برای خدمت رسانی به آنها در اختیار ندارد.
وی تأکید کرد: مراجعات مکرر به ادارات شهرستان همچنین ملاقات با مسئولان استانی برای حل مشکلات از جمله تهیه یک ویدیوپروژکتور برای نمایش فیلم برای اعضا، بدون نتبجه ماند و در تابستان امسال با دستگاه امانتی و نصب یک بنر بلااستفاده به عنوان پرده، افدام به نمایش فیلم در مسجد می کردیم و این در حالی است که برخی از ادارات و ارگان ها برای اطلاع رسانی برنامه های چند روزه خود، بنرهای بزرگ و ده ها هزار تومانی در شهر نصب می کنند.
اکرمی گفت: با کمک بچه ها زیرزمین بلااستفاده مسجد را تمیز کردیم و به عنوان تنها کانون شهرستان، سالن ورزشی ایجاد کردیم اما برای تأمین یک میز پینگ پنگ،هفت خوان رستم را طی کردیم و به چندین محل و شخص مراجعه کردیم تا قادر به تأمین این میز و یک دستگاه فوتبال دستی شدیم.
کمک هایی که دردی را دوا نمی کنند
وی اضافه کرد: در بحث مشکلات مالی عملأ هیچ کمکی از سوی کانون مساجد استان یزد دریافت نمی کنیم و با ارائه فعالیت های خود و هر چند ماه یکبار، مبالغی ناچیز در حدود 50 تا 100 هزار تومان به حساب ما واریز می شود و در برخی اوقات از همین مبلغ نیز نصیبی نداریم و اکثر اوقات حتی برای 100 برگ فتوکپی یک مسابقه، نیز با مشکل مواجه هستیم.
اکرمی ادامه داد: ما منتظر پول نمی نشینیم و گاهی اوقات از جیب خود هزینه می کنیم تا بتوانیم پاسخگوی جوانان و نوجوانان باشیم اما ما نیز توان محدودی داریم و باید قبول کرد که بدون پول نمی توان کار کرد.
وی افزود: چندین ماه است که یک کامپیوتر به صورت قسطی خریده ایم اما مشخص نیست که چگونه باید پول آن پرداخت شود. به مسئولان استانی کانون هم که مراجعه می کنیم، نتیجه ای نمی گیریم.
حرف زدن کافی است؛ به عمل کار بر آید/ مقابله با شبیخون فرهنگی با دست خالی ممکن نیست
وی افزود: حرف زدن کافی نیست و باید این مسئله از سوی مسئولان درک شود که مقابله با شبیخون فرهنگی با دست خالی ممکن نیست. چگونه برای پرداخت های چند صد میلیونی به برخی از ورزشکاران، بودجه وجود دارد اما برای خدمات رسانی به جوانان و نوجوانان به خصوص در مناطق محروم مشکل وجود دارد؟
آیا توقع اینکه یک سالن ورزشی در اختیار کانون های مساجد شهرستان ها قرار بگیرد، توقع بی جایی است؟
روندی که تنها به ارائه آمار ختم می شود/ قدرشناسی فراموش شده است
به نظر می رسد ادامه چنین روندی و افزایش هر از گاه یک کانون به جمع کانون های فرهنگی هنری مساجد، بدون در نظر گرفتن تمهیداتی برای حل مشکلات مالی آنها تنها به کار ارائه آمار به بالادستان می آید و نمی توان چندان انتظاری در مورد کارایی آنها داشت و در آینده بسیاری از فعالان این عرصه به دلیل مشکلاتی که پاسخگویی به مراجعانشان را با دشواری روبرو کرده است، راهی به غیر از ادامه فعالیت را در پیش خواهند گرفت.
اگر چه بیمه کتابداران به عنوان گامی مثبت برای ترغیب فعالان این عرصه در نظر گرفته شده است؛ اما لزوم توجه به فعالیت های این کانون ها و قدردانی از کسانی که در این راستا تلاش بیشتری دارند و به طور مثال اعزام آنها به سفرهای زیارتی امری است که می تواند فعالان این عرصه را دلگرم تر کند و از این حداقل ها نیز محروم هستند؛ اگر چه قدردانی در کشور ما هیچ گاه نهادینه نشده است.
-------------
گزارش: رحیم میرعظیم
نظر شما