به گزارش خبرنگار مهر، این دوچرخه‌سوار همدانی تاکنون فاصله همه شهرهای ایران را رکاب زده و خاطرات وی در کتابی به نام "مرد جاده‌های ایران" نگاشته شده است.
این دوچرخه‌سوار 77 ساله همدانی به مدت یک هفته توانست مسیر 250 کیلومتری اهواز تا آبادان، آبادان تا خرمشهر وخرمشهر تا شلمچه را به شکل رفت و برگشت رکاب بزند.
وی برای چهارمین سال متوالی مسیر همدان تا یادمان شهدای گمنام شلمچه را با دوچرخه رکاب زد.
"مرد جاده‌های ایران" 37 هزار کیلومتر از جاده‌های کشور را طی کرد
حسن دائمی پیرمرد 77 ساله تاکنون 37 هزار کیلومتر از جاده‌های مختلف کشورمان را با دوچرخه طی کرده و هم اینک نزد دوچرخه سواران کشور به "مرد جاده‌های ایران" لقب گرفته است.
وی در زمینه تلاش ورزشی 100 مدال رنگارنگ کشوری کسب کرده و این مدال‌ها را به دلیل ارادت به امام رضا(ع) به موزه ایشان هدیه کرده است.
این دوچرخه‌سوار همدانی تاکنون همه شهرهای ایران را رکاب‌زنی کرده و خاطرات وی در کتابی به نام "مرد جاده‌های ایران" نگاشته شده است.
حسن دائمی از همسر و فرزندان و تک تک اعضای خانواده‌اش به عنوان مشوقان اصلی‌اش در دوچرخه سواری یاد کرد و ادامه داد: از مدیرکل تربیت بدنی استان همدان و رئیس هیئت دوچرخه‌سواری متشکرم که همواره حامی و پشتیبان و مشوق من بوده‌اند و در رکاب‌زدن من را تشویق کردند.
مسئولان کشور و استان حامی و مشوق ورزشکاران پیشکسوت باشند
وی از مسئولان کشور و استان خواست تا بیش از پیش حامی و مشوق ورزشکاران پیشکسوت باشند و در آیین‌ها و مراسم مختلف آن‌ها را فراموش نکنند و به عنوان الگو به جوانان جامعه معرفی کنند.
این پیشکسوت دوچرخه‌سوار 77 ساله همدانی افزود: سال 90 مسافت یک هزار و 200 کیلومتری همدان- مشهد را برای چهاردهمین بار رکاب زدم و از سوی رسانه‌ها "سلطان جاده‌ها" لقب گرفتم.
دائمی با بیان اینکه از دوران کودکی علاقه خاصی نسبت به ورزش به خصوص دوچرخه‌سواری داشته و دارم لذا از سن 20 سالگی با شور و حال جوانی در باشگاه ثبت‌نام کردم و به تمرین پرداختم، افزود: در اثر تلاش و کوشش مداوم توانستم در مسابقات قهرمانی کشور به سرپرستی پرویز کوکایی بین 35 دوچرخه‌سوار از استان‌ها مقام سوم را برای استان همدان کسب کنم.
از اوایل انقلاب به صورت حرفه‌ای دوچرخه‌سواری را شروع کردم
وی با بیان اینکه از اوایل انقلاب به صورت حرفه‌ای دوچرخه‌سواری را شروع کردم، اظهار داشت: از جمله برای نخستین بار از همدان، مسیر قزوین، لواسان، رشت و شهرهای مهم شمال و مسافت یک هزار و 800 کیلومتری را به مدت 15 روز رکاب زدم.
وی افزود: تاکنون 37 هزار کیلومتر را (در سنین مختلف) با دوچرخه، محبوب دلم و مونس تنهایی جاده‌ها، رکاب زده‌ام که نه تنها کار ساده‌ای نیست بلکه سخت و طاقت‌فرساست.
این پیشکسوت همدانی ادامه داد: همیشه و در همه حال مورد تشویق و احترام سازمان تربیت‌بدنی در طول مسیر واقع شدم.
وی همچنین از آقای قلیچ‌خانی رئیس بیمارستان فرشچیان و همچنین کارمندان این مجموعه که وی را مورد لطف و محبت قرار داده‌اند، تشکر کرد و گفت: مدت هفت سال و شش ماه است که در بیمارستان فرشچیان همدان مشغول انجام وظیفه است.
"پدربزرگ دوچرخه‌سواران ایران" نام گرفته ام
دائمی در پاسخ به سئوالی در مورد نقش ورزش در سلامت افراد، با ابراز افتخار از اینکه از وی با عنوان "پدربزرگ دوچرخه‌سواران ایران" نام برده می‌شود، اظهار داشت: من در کنار رکاب زدن با دوچرخه پیاده‌روی هم می‌کنم به طوری که یک روز در میان، مسیر جاده تهران تا فرودگاه و برگشت را برای حفظ تندرستی رکاب می‌زنم.
وی ارتباط خود با هیئت دوچرخه‌سواری را مطلوب دانست و گفت: به عنوان پیشکسوت دوچرخه سوار 77 ساله همدان از مسئولان شهر تشکر می‌کنم که ایستگاه دوچرخه‌سواری را در میدان قائم دایر کرده و باعث افزایش شور و حال جوانان شده‌اند.
پدر بزرگ دوچرخه‌سوار‌های ایران از مسئولان شهر درخواست کرد اجازه دهند بانوان هم بتوانند از ایستگاه دوچرخه‌سواری استفاده کنند.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به خاطرات خود از شلمچه گفت: بعد از بازگشت از شلمچه مورد استقبال قرار گرفتم.
در سن 78 سالگی برای دیدار امام رضا(ع) رکاب می زنم
دائمی در پاسخ به سئوالی در مورد برنامه‌های بعدی خود، اظهار داشت: با لطف الهی امیدوارم بتوانم در سن 78 سالگی مجدداً برای دیدار امام رضا(ع) رفته و از مشهد تا رشت را رکاب بزنم.
وی با اشاره به شادابی و محبوبیت در نزد خانواده و سربلندی در جامعه ورزشی، خواستار به حضور پذیرفته شدن و توجه مسؤلان به خواسته‌هایش شد و گفت: در 57 سالی که رکاب زدم هرگز از ورزش غافل نشدم و از مسئولان کشور و استان توقعی نداشته و ندارم.
این ورزشکار در پاسخ به سئوالی مبنی بر بهترین و زیباترین خاطره، در حالی که اشک از چشمانم سرازیر می‌شد، با اشاره به جوایز متعددی که کسب کرده است گفت: بهترین و زیباترین خاطره زندگی ورزشی‌ام زمانی بود که از جاده شمال تا مشهد مقدس را رکاب زدم و یکی از مسئولان تربیت بدنی به من گفت که: «شما که سفر مشهد مقدس را پیش رو داشتید، امام رضا(ع) به خواب من آمد و سفارش کرد "زواری دارم در راه. برای دیدار از من می‌آید. تا جایی که امکان‌پذیر است از ایشان پذیرایی کنید."»
در 57 سالی که رکاب می‌زنم هیچ اتفاق بدی رخ نداده است
وی با بیان اینکه من با زبان بی‌زبانی نمی‌توانم خاطرات خوش ورزشی خود را بیان کنم، اظهار داشت: خداوند متعال مرا دوست دارد که در جاده‌ها توانستم رکورد 37 هزار کیلومتر را به جا بگذارم و در مدت 57 سالی که رکاب می‌زنم هیچ اتفاق بدی رخ نداده که من را از ورزش دور کند.
دائمی با اشاره به سختی‌هایی که در دوران ورزشی خود متحمل شده، گفت: تاکنون سه بار برای ورزش دوچرخه‌سواری جراحی شده‌ام همچنین به دلیل فشار‌های بسیاری که در مسابقه‌ها و جاده‌ها وجود داشت، هم‌اکنون به چسبندگی روده و زخم معده مبتلا هستم و یکبار به خونریزی معده دچار شدم و از مرگ نجات پیدا کردم.
وی از افرادی که به ورزش دلخواه روی می‌آورند عاجزانه درخواست کرد به شکل سبک به ورزش ادامه دهند و به جسمشان فشار نیاورند.
خانواده و فرزندانم مشوق اصلی من هستند
این دوچرخه‌سوار در مورد فداکاری‌های خانواده خود نیز گفت: خانواده و فرزندانم مشوق اصلی من هستند.
حسن دائمی در زمینه ورزش 100 مدال رنگارنگ کشوری کسب و این مدال‌ها را به دلیل ارادت به امام رضا(ع) به موزه آستان قدس رضوی هدیه کرده است.
وی جوانان را به ورزش کردن توصیه کرد و اظهار داشت: در احادیث و روایات به ورزش کردن توصیه شده و ورزش افراد را نیرومند و تندرست می‌کند.
دائمی خواستار حمایت از ورزشکاران به خصوص بانوان پیشکسوت و ورزشکار شد و با اشاره به اینکه در گذشته دوچرخه‌سواران قدرتمندی مانند پرویز کوکایی، غلامرضا بیگدلی، مرحوم غلام لوکس، برادران پوینده و محمود بیات بهترین دوچرخه‌سوران استان بودند، گفت: انتظار می‌رود به نیروهای ورزشکاری که عمر و جان خود را در راه ورزش گذاشته‌اند، بیشتر توجه شود.
معصومه خبازی همسر این دوچرخه‌سوار پیشکسوت نیز معتقد است، ورزش همیشه برای سلامتی جسم انسان مفید است و با توجه به علاقه زیاد همسرش به رکاب زدن، می‌گوید: هر زمان که همسرم مسافت‌های طولانی را رکاب می‌زد، همواره او را تشویق می‌کردم.
گاهی از او درخواست می‌کنم کمتر رکاب بزند
وی افزود: همسرم در دوران جوانی مسافت‌های طولانی را با دوچرخه طی می‌کرد اما هم‌اکنون به خاطر شرایط سنی همسرم، گاهی از او درخواست می‌کنم که کمتر رکاب بزند.
همسر این ورزشکار می‌گوید: فرزندان و نوه‌هایم، پدر بزرگشان را به عنوان دوچرخه‌سوار پیشکسوت دوست دارند به طوری که یکی از فرزندانم، فوتبال و دیگری ورزش کاراته را دنبال می‌کند.
وی از سختی‌های همسر ورزشکار بودن گفت و افزود: اگر سختی هم بوده برای خود ایشان بوده، من در نبود ایشان و حتی در دوران دفاع مقدس از بچه‌ها نگهداری می‌کردم.
این گفتگوی صمیمانه با دیدن عکس‌های بسیار زیبایی از جوانی این ورزشکار در مدرسه ابن سینا، عکس‌های حضور وی در جبهه‌های سرپل‌ذهاب، عکسی از وی در کنار آرامگاه بوعلی و... با دوچرخه به پایان رسید و با جمله زیبای «زندگی همچون دوچرخه‌سواری است» از سلطان جاده‌های ایران، در ذهنمان به یادگار ماند.
نظر شما